Het gedaagdenveld
Je keert je om uit herinneringen
neemt me mee naar het gedaagdenveld
waar de oorsprong ligt begraven
we lonken voorzichtig naar de wolken
het lijkt wel of de zomer verlegen is
we kijken schichtig naar de vogels
verzoenen ons niet langer met hartstocht
die we eens voelden in bijzonder verlangen
nooit zonder elkaar door het leven te gaan
we drinken niet langer uit dezelfde bron
die ons ooit voorzag van genegenheden
we waren te lang eenzaam in het verleden
we dromen afzonderlijk over dezelfde weemoed.
Inzender: Henk van Dijk, 1 augustus 2010
Geplaatst in de categorie: verdriet