Alle inzendingen over kussens

Ik vang mijn hoofd nog net tussen de kussens zo zwaar de zomer op mijn netvlies rust. Zo even nog toen ik mij zwalkend naar de keuken toog de koelkast open-boog en met een glas ijskoud glibberend tussen mijn vingers met een geluidloze schreeuw want het is te warm om woorden te verspillen.…

Hij kust de koude muren raapt tranen van de nacht veegt het stof uit alle hoeken schud de kussens zacht geduldig legt hij zich ten ruste in lengte van uren en wacht dat zij aan hem verschijnt in gouden gloed in al haar pracht hij sluit zijn ogen grijpt vast aan herinnering hoort haar stem in verte zacht…

Als hondsdolheid uit zwarte gebieden woorden arriveren zijlijnen van het leven zingend onder de veren kussens waar huidcellen en verborgen mappen liggen dromen trachten te overleven geduld van een schatzoeker lever van een dronkaard maag van een mens ik sta op en doe het raam open verse lucht helpt niet tegen…

hoe wint een stoomstroopfabriek het van een boekentoren een kolenmijn drie Gallo-Romeinse tumuli een Campo Santo een Cinema Plaza (dorpscinema met roodpluchen kussens) een reliplek op een berg met feesten als Krakelingenworp en Tonnekensbrand een klooster met ijskelder een papiermolen en een uurwerk?…

Het is deze maand dat later plotseling uit het zicht loopt om niet meer om te kijken alleen de zon trekt juist die dag alles uit de kast het lijkt of je lacht terwijl ik de borden tel en met het bestek in beide handen vraag ik mij nogmaals af waarom je niet heel even aanschuift ik verschuif her en der wat stoelen en kussens en plak…

waarom sloop je het geluid niet uit de muren zodat ook het verleden stil wordt je hoeft me dan niet meer te omarmen of nadien, jezelf schoon te vegen omdat het knakt binnenin, was ik toch al het zwakst tel de slagen, tel de dagen mijn borsten rusten en nauwelijks adem voor toekomst en dezelfde kamer, planken tot kussens gekist…

Verdreven door herinnering van pijn verberg ik mijn hoofd onder kussens wil ik een moment niet meer zijn hoop ik weg te dromen naar een wereld die niet bestaat ondertussen besef ik wel dat het leven gewoon verder gaat zo moe gestreden zou ik het uit willen schreeuwen krijsen in grote letters schrijven maar in plaats daarvan proef ik…

Knus tussen de kussens gewikkeld in de troostende lakens, die dienen als baarmoeders armen. Doof voor de buitenwereld, vind ik de rust in dat soort isolement. En dan denk ik: dit alles is eigenlijk niets meer dan niets en ik argwaan de dood, dus scheur ik de streng en met pijn aan de navel sta ik op en begin ik weer opnieuw met leven.…

De jongen en zijn spiegelbeeld kijken elkaar aan de een lacht naar de ander zijn blij dat ze bestaan De man ziet zijn spiegelbeeld wat ouder meer getekend een glimlach plooit zijn lippen hij laat zich niet verslaan leunend tegen de kussens houdt de oude man zijn armen voor zich uitgestrekt de spiegel voor zijn gezicht Met het uitblazen…

De versleten rand waartegen jouw benen schuurden bij het verzitten De kale plekken op de leuning waar jouw hand de bediening omklemde De losse stof op de zitting van het draaien in je slaap Ik haatte die stoel waarin jij zelfs je laatste adem richting de tv zuchtte Tussen de kussens vind ik een paar muntjes en ik glimlach…

Stilte in de straat stilte plakt op de muur op de glimmende steentjes in de stoel met de kussens op de marmeren tafel onder de autobanden zelfs stil is de vochtige volle maan de spaken van de fiets de druppel in de kolk de dichte jalouzieën de stilte geurt in geel en groen de stilte zoemt de stilte suist de stilte houdt de adem in…

Daar zat ze keurig gekapt aristocratische trekken mooi gekleed zijden kleding zoals gewoonlijk de ogen gesloten in diepe sluimer gesteund door kussens de stilte ruisend tevreden trekken woont daar nog iemand daar in dat hoofd? Het infuus van het wassen beeld piept. hoor jij dat ook? of droom je nu verder je leven ten einde?…

Het vuur vouwt kussens in je ogen, geslachtsrijp maar onvermogend daal je af om de pijn te ontlopen striemen die sprekend jouw taal verslaan lijken op de duizend doden die het zand hebben beschilderd met kleuren die niet eens bestaan toch drink ik van de rode wijn die mijn Wad me heeft geschonken en zal mijn pijn jouw innerlijk gaan bevruchten…

Kussens onze troon een waaier haren de kroon ...onze ogen licht in de schemering Verlangen al wat danst en springt onze lippen een kus die zingt ...keer op keer bezegelde betovering van kruisdieren die strelen en met elkaar spelen ...in opwindende verwondering elkaar wild openscheuren ons bloed oneindig laten geuren ...uit de golvende…

Ik staar naar een flat in de verte, zie de wolken tussen toppen van een zelfgebouwde stad roze bergen imiteren op de kussens van hun tenen voor een lieflijk silhouetje in een paarse wollen vlag Ik draai naar de zon in mijn ogen, leg mijn schouders op de koepel van een grote glazen lach Diep daar beneden produceren / consumeren de geprogrammeerde…

heerlijk in de kussens gevleid zeepbellen voorspellen betovering sterren van verre vol schittering golvende zee deint met me mee op bewondering ik zucht mijn lucht met ontroering uit mijn longen ongedwongen zonder remming en ik weet dat dit heet: De Bestemming…

Jij legde woorden op mijn ogen blinddoekte mijn ziel in zaligheid wij lieten ons gaan en waar de zee zich terugtrok omarmden wij de welving van de nacht lepeltje lepeltje jouw armen gevouwen om de mijne speelde je mijn vingers een voor een open en weer dicht één sloop waarin twee kussens er was werkelijk geen speld tussen…

pastelkleurige kussens in de vorm van benen liggen als rijkgeborduurde zachte protheses om je heen jij en je zeldzame lijf vangen me in een onverbrekelijk web van dromerige beelden mijn ogen blijven haken…

Er sluimeren wanen in kussens grif strooien nachten met uren en als het gezicht verschijnt in lang geleden verloren licht vangt morgenrood vocht als bloed sijpelend langs grieven snijdt zij lijnen en tekent ouderdom in geslepen taal alleen de punt ligt dwars en stremt beelden als strepen op de snelweg zij ziet de vluchtstrook schudt…

Ik wil je met kussens bevechten Me in Kamasutra-knopen aan je hechten Kom, lief, kom Onze strijd tegen sleur onderwijl genietend van elkaars geur Kom, lief, kom Laten we lachen en jong zijn Kom...…

Heerlijk ruikt het in het bos naar kruiden rijk aan geuren, lelies die de kussens kleuren van het dauw gepareld mos. Waar de beekjes helder stromen langs de bloemen die ik ken, is daar waar ik het liefste ben in de schaduw van de bomen. Oeverloos kan ik hier toeven en de smaak van liefde proeven, diep en vol en zorgeloos.…

van ouds voor schoon bij was gekozen bij Toetanchamon in pyramide gevonden 'n parfumkruik lavendel in z'n tombe is er de tuin van eden op nageplozen adam en eva namen het struikje mee zonder lavendel voor geur geen leven beseften ze eenmaal buiten gedreven in de olie tegen pijn en zielewee twijgjes maken geesten sereen in tijd kussens…

wereld met veelkleurige luchten en een zon die nooit onder gaat Hij is alleen van ons en van niemand anders met kwalijke bedoelingen Alles hebben we gezien, geproefd en geroken, zelfs de pont die nu nooit meer zal oversteken hebben we gezien Nu zoek je mijn vroegere ik, met meer gevoel en meer begrip De lakens verschoven, de kussens…

en zij en zij daar priemen vingers en wij wij zijn altijd altijd en zij planten de zaden kijken naar vogels en zij en zij en zij wij verschudden het kussen en priemen onze vingers maar zij en zij zijn lui die kijken naar vogels verbreken de grond eten de zaden wij en wij zijn altijd hebben ooit het zaad geplant wij verschudden onze kussens…

ik was met de ogen dicht een geklop op de binnendeur als zacht zeegeruis, wachtend tot druppels de eerste golven zouden opheffen ver boven de impasse uit een boom, voltooid in duingedachten, getuigde van taal en ontpopte stilte tussen de warme trouw van woorden, opengeschud door herkennende rozenblaadjes op witte kussens…

Wanneer de houten deuren wijken op de tocht (op avonden van harde wind en hoorbaar sissend water), is zij het steeds die bleek & rechtop in de kussens de kamer binnen komt - ze zegt geen woord, maar speelt haar weemoed in gegiechel om een alledaags verleden (haar vroeger naakt, ooit glad & harig van verlangen), en laat zich gaan vanuit…

Dunne vitrage voor een open raam die lage zonnestralen ze zoog ze zwijgend op ik zag de laatste vogels gaan en windstil sliep de tijd op donzen kussens haar sjaal geweven lila zijde losjes op een vensterbank drie oranje tulpen jubelden geluidloos uit een witte Jugendstil om de poef waarop ze zat dwarrelstof in het licht als confetti…

Kom, dan schud ik de kussens even op en breng je straks koffie en brood. Oké, ook de verwarming wat hoger. Tot zo. Ze roept me weer, zegt dat ze even niet weet wat ze vergeet en staart naar het oude behang alsof in het diepe blauw het antwoord ligt. Oh, ik weet het weer, haar gezicht klaart op.…

Bergen met coyotes en ratelslangen, in het dal de stinkende auto's en in het bed met de twaalf kussens, jij op je rug. Ook jij wordt havelozer, tandelozer, maar vanmiddag niet. alhoewel je al kleurlozer murmelt, al bijziender stommelt uit je bed.…

De passie der verwarrende krullen op de bleke kussens. Het blozende gelaat van de diepe omhelzing. Het waxinegoud gloeiend in de bijna geloken ogen. Zachtvochtig geopende lippen, verwachtingsvol trillend. De grijze ochtend, hoopvolle meeuwen op de deinende wind.…