Alle inzendingen over lacht

mijn ogen zijn gesloten sterren stralen aan de hemel een maan die lacht dromend over jou en het gevoel is zacht mijn ogen zijn gesloten het is een donkere nacht vlinders voel ik mijn buik dromend over jou en over hoeveel ik van je hou mijn ogen zijn gesloten en slaap mijn verre reizen fladderend in de natuur dromend over jou en onze…

je draait en kolkt spiraalt wolkend hoog in de lucht demoniseert de zon met regenbogen water door brekend licht jaagt cumulus in zwart naar een nog heldere einder hoost daar alles plat doezelt in zomer verspilt tijd van de dromer met warme landerigheid jij bent mijn heerlijke windekind leeft van lucht lacht in iedere vlucht…

Stomende wolken bevroren pull mos kruipt uit de voegen zont zichzelf nat Kroezende eiken drakenvellen in krul paraplu’s groeien snel dansen hun eerste pirouette Zuiderse muziek lacht ironisch uit de lucht Barman heeft veel aandacht warme choco, koffie en glühwein stomende wolken voor een verkouden pull…

haar huid was tanig zongebrand de vingers lang pezig gespannen aan haar hand zij lachte een paar tanden bloot kakelde wat woorden leefde op in aandacht waarvan zij genoot toch werkte ze onverstoorbaar door met noten en olijven vroeg ons nog te blijven voor een volgend glas zij was authentiek paste precies in het grieks orakelplaatje…

ik liep voorzichtig op rondjes kleur was helemaal in de wolken van hun heerlijke geur licht speelde zachte muziek wij mochten rusten als de vriendelijke zuster ons riep lachten samen naar het blauw in de lucht vogels van angst waren gevlucht snoezelden warmte ontspannen en vrij proefden geluk voelden de hemel al dromend dichtbij…

ik ben weg maar toch voel ik nog mijn warme bed zie allerlei figuren zich laten oversturen in ontsteltenis en diep verdriet hun handen strelend langs mijn haren en gezicht in een traag afnemend licht ik had hier niet mogen zijn bij hun diepgevoelde aardse pijn maar werd terug gehaald de kleine nog in slaap een lieve gaap hij lacht…

Ze heeft me in ’t oog gekregen, En lacht en knikt me tegen… Zo slaat dan op den duur Toch eens het liefdesuur! Maar neen! Mij geldt haar blikje, Haar lachje noch haar knikje! Ginds kuiert hare nicht… Ach! doe ’t gordijntje dicht!…

mijn lot was onbeschreven geen vel papier enkel wat gegevens van mijn ouders hier een wereld die eerst lachte maar later werd het bittere ernst in veel te veel verwachten ik heb de jaren zien verslijten in een drukke baan een voor een gingen zo ambities naar de maan nu heb ik mijn lot in eigen hand genomen beschreven wat er is…

je lachte in je hand bloeide en vervloeide tijd de deur stond aan liet de uren ongehinderd gaan de scene heeft eeuwigheidswaarde tot ingrijpen het verstrijken stopt actie en reactie nemen de draad weer op in het regisseren van nu de ingreep heeft de deur op slot gedaan en tijd buiten laten staan of zijn de uren meegelopen…

Treurwilg in het nauw grauw staande in de sombere nachten lachten zij vroeger of niet ziet zij nog immer het heden steden in vuur geeft haar oogkleppen zappen naar een andere tijd spijt van haar toekomstig vertrouwen rouwen wil ze slechts alleen heen naar die andere morgen zorgen voor haar alleen veen haar sappig fundament kent haar als een…

hij kneep mij zacht en lacht door een waas van de nacht. hij keek mij aan en zei dat hij mij nooit vergeten zal... hij keek weer naar boven, haalde diep adem, zijn hand gleed uit de mijne geen verdriet, een lege vlek, die nooit meer weg zal gaan...…

Stiller stil Als de ijsvogels dromen raken wordt het stiller stil met koude handen ijzende ogen De clown die lacht bevroren tranen zijn schoenen veel te groot De danseres die huivert wankel op het slappe koord Het applaus is mager als de fluister stil valt verdwijnt zij in de mist Stiller stil huilt zij Boulevard of frozen…

zingend en springend na zwangerwaai ontplofrijk zweven naar het plafond,daar zwetend gelukkig bij worden leven is een lustig damesfeest van leuke permanentjeskrullen als je vrouw bent of durft te zijn en je kleinkinderen op de thee oma, zijn kraaienpootje net als de papagaaienziekte, en je lacht met je rimpelmondje, nee hoor aan die…

Bleke luchten ademen zacht aquamarijn en broos leliewit Hemelhoog in het zwerk klinkt het lied van de avondvogel Weemoedteder koester ik de koralen die hij weeft door de ijle rivieren van de regenwind Als hij zingt over jou, vrouw die naar me lachte, zo lieflijk wil ik sterren strooien sneeuwrozen in de dageraad je al het goud schenken…

ik wist dat de kou weer zou komen zag de ganzen op hun vlucht in je ogen dromen met stille weemoed vlogen wij mee naar het zuiden langs de zee je was iets kwijt lachte in berusting ik voelde vage spijt de wereld was intens verlokkelijk met opgefokte haast wij werden opgeslokt alleen in de vakanties was rust altijd de baas…

gevangen ben ik in de vuist van je hart bouw je een brug naar mijn ogen beantwoord ons het hoofd in de wolken en linkervoet in de hemel ik ruik je bloed ben hongerig naar je zijn vol littekens je huid die ‘k lik en ‘k laat niets toe anders dan liefde jij weent en lacht alles wordt lichter enkel wat zomervogels zijn nog gekwetst…

het lacht Zoals alleen kinderen kunnen lachen.…

ik zag tonen van de kleine melodie al komen in je ogen vingers speelden met akkoorden door het strelen over huid in het teder raken lieten zij heel lief het warme voelen ontwaken jij lachte in het lichte klateren van hoge tonen wist mijn illuster bedoelen maar ook de eerste viool kent de strelende pijn van onderdanig aan de strijkstok…

Jij lachte toen je me vertelde dat je de zon écht voor mij had opgevouwen zodat ik morgen mijn jas thuis kon laten ik keek je aan, stopte mijn hand in mijn jaszak, balde een vuist en wist niet of ik huppelen dansen of stampen moest het regende zo hard dat zelfs het daglicht in het water viel je rende weg, voor de avond uit maar helaas…

een bloem in het veld ze lacht naar me jij bent die bloem een bloem met gesloten bladeren aantrekkelijk kroonblad ga open een bloem van blauwe ogen en de sproeten op je huid, mooie borsten de bloem opent toont zichzelf ik denk er aan als ik naar je kijk de gesloten bloem jij bent die bloem aantrekkelijk kroonblad ga open…

Alle hoop is nu verloren in het dorp zonder woorden kan je de stilte vermoorden maar ik zwijg niet zonder jou weet geen woorden te verbergen als je naar me lacht is er een woordenzee en wanneer je schrijft zijn we allemaal dwergen maar er is nog hoop er gloort een verlangen in het dorp zonder woorden is de liefde nu vervangen…

Zij jaagt alle dagen met beide armen wijd en vangt bijna achteloos meerdere levens verspreid waar nachten woest spelen met een zoekende zesde duivel is haar gezichtje nochtans zacht bijzonder wanneer zij lacht soms aait ze haar hond maar onverlicht verlaten geeft zij weer gehoor aan nog een laatste geest…

ze lacht cryptische lyrieken, de muze van de gestolen tijd haar stuwende teksten en nummers in verschillende talen zitten vol met intelligente metaforen. Haar liefde tot harmonieuze muziek is toegewijd, beperkt de arrangementen en bevat herhaling... want de inhoud hebben de lyrieken aan een vreemde titel ontleent...…

De Engel wees me met haar ogen, ik zag een onzichtbare horizon waar alles in elkaar over liep Er was geen lucht en ook geen land, er waren geen wolken er was geen water alleen herinneringen aan alles wat mooi was en beloftes aan wat nog komen zou Ze lachte met haar ogen en haar blikken vertelden me dat er nog meer zou komen, nog…

op de vlonder, tergend langzaam opende jij het vlindermes mijn ogen draaiden weg peilden de diepte van het harde water ik hoorde vezels schuren de boot dreef klotsend langszij jij lachte, je knokkelknieën bloot maar in jouw ogen dobberde de dood schurkend langs de kademuur verdween het beeld, de boot en jij…

Maanlicht komt door mijn raam naar binnen glijden zijn zachte licht doet mijn hart weer verwarmen Herinnering als kind toen ik keek door mijn dakraam naar diezelfde gouden maan die altijd naar me lachte. Waar ik in lange nachten, vertelden al mijn gedachten kleine verdrietjes maar ook mijn mooie kinderverhalen.…

door jullie hoofd, je handen en hart bouw ik een toekomst waar vrede steeds lacht. leven is dromen dit alles wordt waar als we van harte delen steeds met elkaar vreugde verdubbelt verdriet wordt verkleind mensen helpen mensen overeind…

Oude volkeren kenden reeds de kracht Van uit de natuur gewonnen kruiden Ik wil daarom graag de noodklok luiden Want het is Big Pharma die daarom lacht Wat gebeurt er in Brussel allemaal? Is gezond zijn straks gewoon illegaal? De EU wil het gebruik van pfytotherapie, ayurveda en andere plantengeneeswijzen verbieden.…

een uurtje zolder zei ze zacht en lachte je weet toch dat ze altijd op mij wachten zij speelt geen verdriet vertelt over de dagen schikt kleding en kamt haren met haar broze hand polijst hun band in warme trekken laat haar marionetten weer leven in bewegen de zolder rust na een lieve avond kus streelzacht zijn de zuchten geborgen…

er was eens een man die zich vervreemd voelde bij de koppenwinkel had hij zijn oude hoofd af laten schroeven omdat hij jong wilde zijn de mensen lachten hem uit het was ook geen gezicht zo'n krakerig kreukellijf met een uitgestreken snoet na een jaar keerde hij terug vroeg om zijn eigen gezicht dat was echter al verkocht aan een rondreizend…