Alle inzendingen over lage schaduwen

Door rigoureus de prijzen te verlagen Proberen Konmar, Edah, Albert Heijn En anderen elkaar de baas te zijn Om consumenten achterna te jagen Ze zijn te laat, want bij Dirk van den Broek Is mensenjacht allang gesneden koek…

sla je steeds dezelfde spijker op dezelfde kop sluit je de ogen voor de zon die er niet is soms loop je door tot de achterzijde verlang je naar het heldere de kleur en de toon haal je de onzichtbare inbreuken bedachtzaam naar buiten schrap je het vergeelde vernis van gelakte woorden open je de ogen voor de diepe lagen…

Ik knip in oude lagen heden vervaagt in het verleden ruïnes blijven zolang stenen ze willen dragen het hart ze kan verdragen, ze geen kooi, geen zooi zijn zolang ze mooi zijn ze lijf en leden, ziel ze schragen.…

mijn hele leven heb ik achterom gekeken of ik een schaduw had die bevestigde dat ik er was jarenlang heb ik gedacht dat in de ruimte achter anderen de echte toekomst voor mij lag tot ik jou ontmoette en wij straalden in begroeten vond het heerlijk bij je te zijn onze schaduwen op een lijn jouw liefde leerde mij dat je niet echt kunt…

lage regionen hoever de schaduw van de laatste herfstdag zal komen…

toen waren wij onder de schaduw van de bomen waren wij in het hoge gras bij de waterplas toen de tijd stil stond toen waren wij half slapend wakend dromend een zomermiddag lagen wij daar hand in hand toen de tijd stil stond zo lang geleden weggesneden uit de tijd een herinnering van het hoge gras van de schaduwen van bomen…

Op Goede Vrijdag Is Hij begraven, Niet in een graf - zijn graf was het hellevuur-, Doch zondagmorgen Was Hij weer opgestaan, Ging door de velden, Glimlachend vredig Naar de hemel van blinkend blauw. De bloemen stonden, Trossen en kelken, Schommelend en wiegend, Pralend en teder, Terwijl Hij, kijkend, kwam; De duinrand waasde Leeuweriken…

Wie kansarm is en plaats zoekt in ons land Dient Neerlands grootste havenstad te mijden, Want rijk en arm wil men nu beter spreiden En deze stad heeft al zo'n achterstand. Dus onze Bloemendaalse autochtonen Verplicht men straks in Rotterdam te wonen.…

Van melkveehouders hoor je veel geklaag Dat er zo goed geboerd wordt geeft geëmmer Want al die melk werkt als een opbrengstremmer Daardoor gaan alle prijzen dan omlaag Maar als je ‘vraag en aanbod’ uit gaat leggen Dan weten ze geen boe of bah te zeggen…

De Noordzee doet zijn gore golven dreunen En laat ze op 't strand in lange lijnen breken. Zijn voorjaarswater marmren groene streken En schuim en zwart waaronder schelpen kreunen Zie van 't balkon mij naar den einder leunen Met ogen die sinds lang zo wijd niet keken: Een droom in 't hart is me eer ik 't wist ontweken En 't oog wil buiten…

De lucht is stil: op eindloos verre heuvlen Strekt zich de stad in blond en rozig licht - Ik wend mij om waar lachen klinkt en keuvlen: Daar kust een knaap een blank en zoet gezicht. Ik zie omlaag: in vaste en strenge perken Sombert rondom een kom een herfstge tuin. Ik zie omhoog: een koepel, zwaar van zerken, Stijgt, sterrrenwacht, hoog boven…

bomen legden zich neer naast mij en droegen de tijd op het ademend mos kon jij verstaan hoe duizelend licht woordenwind zeilde in de hoogland schaduw van de herfst naar de lage duinen onder de blauwe stroom waar ik mijn ogen sloot en in jouw leven lag waar je danste en wervelde een nest bouwde de toekomst van mijn verleden was…

Is je schaduw werpen in de toekomst, langgerekt, zoals bij lage zonnestand. Maar ook een schicht, van zulke intensiteit dat via ons de eeuwen worden samengebrand tot de meest voelbare essentie.…

Je gestalte in de deuropening was het laatste wat ik zag de tranen rolden over mijn wangen toen ik op mijn rug lag je verdween uit mijn leven als een schaduw op een roetzwarte muur ik bleef je maar zoeken maar vond je niet je was net een traan die ik verloor in een oceaan van verdriet dolend op het kerkhof zocht ik naar mijn graf want toen je…

Je lag te roken in je kist, zegt zij, En pakt een pan en bakt je dode hart. Je weet niet wat er is. Je zit al dagen Als een schaduw van je schaduw thuis. De dokter komt, betokkelt je contouren En vindt niets. Je bent het met hem eens. --------------------------------------- uit: 'Manieren van leven', 2001.…

Slaap onbewust onderbroken wakker uit anderland donker buiten binnen kaars vlam van vuur zuurstof en vaste stof licht nacht verzwakt in schaduw verborgen storm stroom door druk hoog naar laag verplaatsing hier is het stil bewegingloze schijn…

Tussen de lage nevels van de vroege morgen Voorbij de weidehagen waar de dauw het gras kust Zoek ik aan de bosrand de vogel van onrust Hij wacht op het zonlicht Lacht als het daar is de schaduwen weg achter beuk en hazelaar En dan roffelt het door het woud De specht bekvecht met het hout…

Des daags scheen ’t helle licht uit ’t volop-blauw En flikkerde op het water, en de stenen Van huizen en straten waren wit beschenen En grijs bestrepeld met der takken schauw*, En in de ganse stad waren door-énen De warmte en schaduw, ’t zonne-licht en kou, En waar de warmte lag in de luwte lauw Woei felle wind om huizen-hoeken henen.…

Door de tijd getekend sleept ze traag zich voort verschuilt zich achter vormen die ondoorlaatbaar zijn Krachtige vingers nemen groteske vormen aan een veldslag is gewonnen als de zon zich buigt…

flauw kaarslicht tovert schemerdonker en silhouetten tegen de wand zwart contrasterend in alle facetten komen ze beeldend tot leven onder één vorm op het stenen doek aan de ene kant van het lege bed…

Er staan twee mensen Aan het eind van de straat De zon op hun gericht Schaduwen vormen zich Aan hun voeten Geschreeuw Weerklinkt tussen de huizen Ze gaan allebei een andere kant op Vormen zo hun eigen weg Schaduwen blijven achter Het staat op de straat geschreven Lange tijd verstrijkt Lantarenpalen floepen aan Mooi recht in een rij Nu…

het was stil vandaag ik was niet alleen verwarmde me aan de zon in de schaduw van jou niets zeggen vertelt soms meer dan dreggen naar nutteloze woorden het was stil vandaag bij jou…

Eenzaam ben ik onderweg naar een gevonden bestaan van nieuwe schaduwen en een geboren licht waar ik weet dat de verlossende slaap en de vragende tijd alleen op mij zullen wachten…

Schaduw, schijn of onderdeel van mij. Naargelang de dag, vóór mij, achter of opzij maar steeds standvastig nabij. Zelden opgemerkt of vereremerkt. Zonder echter; ben ik er niet. Een wezen zonder schaduw; is een lichaam zonder ziel. Schaduw; voorafbeelding van het leven. Nooit stil, altijd anders.…

mijn schaduw gaat altijd voor me uit hij brengt me waar ik wezen moet bang hoef ik nergens voor te zijn hij vangt de eerste klappen op…

Bevrijd zal ik pas zijn Wanneer de schaduw Mij in zachtheid bedekt, Stil in duisternis uitgestrekt.…

afgescheiden van de buitenwereld donker als de nacht, een holbewoner lichte vlekken vormen zijn ideeën de spelonkwand tovert zwarte schimmen op het netvlies van een onvast weten twijfelachtig grommen ze te glimmen met een naam de zekerheid te heten en hij wist dat buiten deze zwartheid helder stralend, wetten moeten werken ver voorbij de schaduw…

Wind en zon maken van mijn losgeraakte haar een Medusahoofd…

Ik slaap niet, ik luister naar mijn schaduw zie hoe bedroefd hij de handen in zijn zakken steekt en af en toe knijpt in de nacht soms bukt hij zich eigenlijk al sinds jaar en dag om een dode vogel onder de houten planken te begraven hij laat de wind met de duisternis praten ontbindt zelfs geen stormen in de ijzige kou hij ademt…

's Ochtends vroeg kom ik uit het café in de schaduw van m'n kater, iemand staat in het wit met z'n armen te maaien Ik herken engel Gabriël van 'n schilderij en ben aangedaan dat ik van zo dichtbij naar gods boodschapper mag zwaaien Eerste dagkroeg gaat alweer open m'n kater, bang voor natte voeten hou ik met bier op 'n afstand Een agent regelt…