Alle inzendingen over landman

wij nemen de bekende weg belanden in een fris seizoen met verse akkers tot de kim en klare taal tussen de velden intussen heeft de landman voren nagelaten door dieper ploegen komen oude resten weer omhoog als weggezonken tegenslagen is het de straffe wind of toch het lage licht dat mijn verdriet na al die tijd nu zienderogen stromen…

Wolken langs een lucht van azuren blauw gewichtloos zwevend door het ruime zwerk de velden parelend bedekt met dauw de landman spoed zich vroeg reeds naar het werk. Nog slaperig open ik het gordijn en rek stevig mijn ledematen uit wens niets dan één met het leven te zijn op deze dag die mijn vreugde niet stuit.…

Toen avondnevel de dag kwam besluiten, dacht de landman: "De einder vergaat, krijgt langzaamaan een dreigend tovergelaat... Naar vertrouwde gloed achter keukenruiten!" Haardvuurgeknetter, geurende oven gaven de boerderij geborgenheid, brachten verzonken sprookjes weer boven.…

een zonnewende draait naar Wodan en Wulder als de landman omheen hoogslaande vuren danst. hij smeekt om goedgemutste winterdagen. uit het warme zuiden de mare: Martinus, de nobele heilige, van soldaat naar pontificaal. een doorsneden mantel aan de goddelijk noodlijdende is een boodschap van Gods Woord.…

't Dumstert* en de landman gaat Met de avond in 't gelaat, Vrouw en kind traag tegemoet. Navond, navond, Vredige avond; De avond maakt de mensen goed. Mij, die zonder reisgezel, Haastig, driftig, verder snel, Ach, hoe hartelijk klinkt hun groet: Navond, navond, Vredige avond; De avond maakt de mensen goed.…

wolf zwierf achter 't IJzeren Gordijn Van Polen naar het ruigoord der Karpaten Maar toen de Muur viel mocht dat niet lang baten Bohemen werd zijn nieuwe jachtterrein Waar 'n wolventroep zich 's nachts stort op de geiten En schapen achter schrikdraad tot ook daar De boer een eind maakt aan hun roofmisbaar Wat valt die arme landman…

De dennen wiegen de eeuwig groene kronen In 't zachte blauw, dat aarde en al omspant, En in de diepte voor ons ligt het land, Waar duizend nijvren hof bij hof bewonen: Hier drijft een landman met de kracht'ge hand De vore' in de aard, die tijd en arbeid lonen, Oogst reeds een ander 't ooft welks rode konen De almachtige zomerzon heeft rijp…

Een kreet, een gil klinkt schril en rauw: De landman, door de waatren vast-genepen, Wordt in de dood gesleurd met brede klauw. -…

door het licht verschillend gevormd zoals zwierige linten in een zomerbries onophoudelijk onverwachte danspassen zetten de statige boerenhoeve ligt in de innige omarming van het zanderige erf er spelen meer mussen dan mensen terwijl de geur van de avondkost in het volle vet van het bakhuis de lust tot kluiven en knagen aanwakkert de landman…

penningmeester, haar rechter boezem ten bate voor de afgronddiepe commercie, één twee, iedereen deed mee, uitzonderingen daar gelaten ze vocht als een koningsleeuw; voedde zich met zijn honing ademde de adem van een witte duif huppelde als een ree, zong met één rechter long, de hoge rots Zijn woning De bloem zal voor uw ogen bloeien Landman…

~’s Landmans werk hoort gewaardeerd!~ De dag erna trakteerde Klaas op rooie krieltomaat Omdat er voor zijn pappa’s naam BL. als titel staat…

op de schittering van aardse wateren u kent hem niet zij kent hem niet en wat zich keerden tot elkander wandelde uit elkaar rondom de sfeer van hout en vlier en van de lage aarde de melodie ruist in de schelp van weelde en van klanken als zoete druiven aan de ranken klaarde de nevel van ‘t heelal waarvoor we de Landman…

Vraag de landman naar geen garven van het afgemaaide pad! Verg de appelboom geen vruchten, als hij afwierp wat hij had! Wacht geen bloemen van de Zanger, nog vermoeid van Nieuwpoorts slag, waar het Album ener Jonkvrouw zich versierd door achten mag! Wacht gij evenwel een versje, zonder tooi van taal gerijmd?…

De spade op brede schouder, Vermoeid en uitgeput, Keert thans de landman weder Naar zijn geliefde hut. 't Is Zaterdag. Verkwikkend Is 't scheemrig avonduur; De vloer is rood, en 't koper Blinkt in de gloed van 't vuur.…

Over dorp en over veld de avond spreidt, de beêklok schelt; de avond heeft zijn vreugden mede voor des brave landmans stede: ziel te vreden, hert gerust, stille avondlust.…

De landman zag men haastig rond zijn wachtend ploegspan lopen, En eenzaam stonden, in de kring der pas omkouterde aarde, geweldig in de schemering en donker, de drie paarden. Drie paarden, aan de zware zeel, die van de lijve dampen, die zich verzetten in 't gareel, die steigeren, die stampen.…

Piet Agoras heeft het voor een duizend jaar of wat al gezeid: 'O mensdom, gy zijt een toonbeeld van ondankbaarheid: Wanneer ouwe koeien soms in een sloot verdwalen, Dan heet het hoogst onfatsoenlijk, ze daar uit te halen, Zodra een landman van een koei geen zoete melk meer hoopt, Dan ziet men, hoe hij haar terstond aan de slager verkoopt, Die…

't Zie de noeste landman ploegen, Hijgend, zwetend, blij te moe, 't Vogeltje vol vergenoegen Kweelt de Heer een loflied toe. Door de lachend malse beemden Blinkt de lieve zonneschijn, O, wie zou 't dan niet bevreemden Dat er ontevreednen zijn!…