Alle inzendingen over laten OR willen

Ik ben laat Maar niet verlaten Ik heb gekeken Maar je niet gezien Ik heb je aangeraakt Maar niets gevoelt Ik heb gedacht Maar niet aan jou.…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…

je wilt iets zo graag, het brandt het schreeuwt het lokt je telkens, iedere keer weer, of je niet durft, of je niet kan, misschien wordt het je wel belet je wilt roepen, je wilt schreeuwen, je wilt geven, desnoods nemen en dan voel je je stil…

Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Het enige dat ontbreekt is de liefde van jou. Nog zoveel jaren. Ik kan ze niet sparen. We kunnen van alles verwijten. Maar het enige dat ik wil is iemand om die jaren mee te slijten. Ik heb alles wat ik wil. Ik heb alles wat ik wou. Ik heb een groot bed, met een beer en slechts 1 kussen.…

Simon is hij? In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver. Bezoek ik alleen gelaten fantasie dat in tempo mijn kamer wil vult beleeft de roem een zoen, ‘Simon: jij weet van niet…

Waarom kan het leven niet zijn zoals ik het wil? Tussen fantasie en realiteit is zoveel verschil. Misschien wil ik wel te veel. Misschien ben ik te emotioneel. Eigenlijk wil ik gewoon dat jij bij mij bent. Voor eeuwig en altijd, permanent.…

iemand kan leuk zijn op een foto in zijn tuintje bij een bruine van westmal maar reeds bij een eerste date verknalt hij het al met uit te pakken wat hij allemaal bezit en vooral wat hij kan en nog veel meer verlangt. aan mijn lijf met hem geen polonaise en nog minder een wurgslang noch een serpent van een vent! lacht cindy de spanning…

Teveel woorden gelaten op het papier dat niet wil. Niets bewaren wil dat woorden verandert en gedachten een verhaal geeft. Of een stilte baart en ontwaakt met woorden die ik drink of verzamel als de muntjes voor een doodgraver die graaft en muntjes vraagt om te begraven wat hij niet meer geloven wil als de dood er niet meer om vraagt.…

nu ik het dromen heb opgegeven lijkt de wereld eens zo luid ik trek me terug schik het huis naar het noorden genoeg tot alles en tot waanzin naast geraamtes; het lege staren, de weg terug het verwensen van herkenning en de diepte binnenin mensenvreemd en daarna verdwenen draag ik het gevloek op heupen of waarin ik ga geloven…

Hij is alleen, zwart, vreemd zoals de Griek, met zijn gebroken been, die ook de warme kamer met stapelbedden uit zou willen, de lucht in, meisjes zien, nu op het draagbare radiootje naast zijn bed ondraaglijk verre muziek heeft aangezet even meeslepend en kleinerend als het kauw! kauw!…

Bedroefd zijn de gezichten Met slechts tekens Een signaal van breder geworden kloof tussen waarheid en wat wij zouden willen…

En dan Mis ik je Zo intens Dat scherven Weer heel worden En dan  Haat ik je  Zo erg Dat woorden Te kort komen En dan  Droom ik van je  Zo hevig Dat sterren  Verbleken En dan Ren ik weg Zo snel Ik wil dit wel Maar eigenlijk Toch niet echt …

De angst, stond op haar gelaat net als op dat van hem, we hadden niet voldoende tijd fluisterde zij, ik wil niet. Een pijnscheut schiet door 't hele lijf hij ziet hoe ze verkrampt voelt haar pijn als 't ware mee tranen raken verdampt. Ik wil niet dood, ik wil niet weg maar deze pijn is onmenselijk redt me uit deze krankzinnige hel help…

Ik gebruik je om bij te slapen de schouder waarop de hand waarin Iemand die ik kan zoenen om alles te delen te voelen ik gebruik je lijf om te kneden vast te pakken om mijn oude straten en vrienden mee te verbinden om de Seinpost die er niet meer is om de boulevard die zo veranderd om het strand, de wolken en de zon daaronder om…

ik heb me in de wolken verborgen en wacht op iemand die zegt dat hij niet komt ik heb een hart maar het kan niet spreken ik schrijf woorden in de lucht één stap slechts tussen treurigheid en schittering het is deze herfst de herfst niet…

Ik zou je nog eenmaal willen beminnen, omarmen, je laten gaan Ik zou je nog veelmalen willen liefhebben, schuldloos naïef mijn eeuwig lief…

En toch zou ik je iets willen zeggen Eigenlijk een arm om je heen willen leggen en toch wil ik je laten weten dat ik jouw verdriet niet ben vergeten, maar dan ben ik bang in de weg te staan en dus laat ik het gewoon maar weer gaan.…

Soms zou ik hem in willen ruilen Hem willen krabben, schoppen of slaan Soms zou ik hem willen vergeten Hem in de kou willen laten staan Op momenten dat ik niet meer weet Of als ik razend op hem ben Op momenten dat hij mijn hart weer breekt Zou ik willen dat ik hem niet meer ken Maar hij is en blijft m'n broertje Hoe lastig hij het ook…

Soms zou 'k een muis willen zijn, zou mensen laten schrikken en me verstoppen in mijn holletje, soms zou 'k een vogel willen zijn, vliegen tot de horizon, ach er zijn nou eenmaal dingen die niet kunnen, maar stel dat het kon? Ik zou je laten schrikken en vervolgens wegvliegen naar de zon!…

Laat me vrij, zodat ik met een lach kan wegvliegen Laat me bloeien als schitterende bloemen met allerlei gekleurde blaadjes van de regenboog Wacht niet tot één rozenblaadje zal vallen Mijn engel, er zijn honderden andere witte rozenblaadjes die wachten op jouw woord Laat me gaan en m'n eigen weg zoeken Vliegend en dalend en…

Ik zou zo graag met iedereen over bomen planten willen praten als investering in toekomstige generaties zachtjes aan dan het ik cultuurtje van hier en nu of vandaag alleen achter me willen laten…

De meerderheid zal wel sober willen leven -- als het te laat is.…

Niet willen zien dat alles anders is. Niet durven voelen de kilte, het gemis. Laat mij maar dromen ik hou gewoon m'n ogen dicht... Niet accepteren tsja...,het is voorbij. Niet willen zeggen jij was niet de man voor mij. Laat mij maar dromen met in mijn hart nog jouw gezicht...…

zou willen dromen nooit meer bij willen komen fantasie de hoofdrol laten spelen niet meer de wonden hebben die maar niet helen zou willen weten hoe verder het verleden te vergeten een stap vooruit en niet constant blijven staan niet meer dolend maar daadwerkelijk ergens heen te gaan…

Als een vlam zou ik warmte willen geven, niemand alleen laten staan in de kou. Aan jou, aan mij, aan het leven, laten voelen hoe ik van alles en iedereen hou. Als een vlam zou ik willen schijnen, een baken in het donker van de nacht. Voor de mensen, wensen, dingen die verdwijnen, en vergeefs nog op wordt gewacht.…

hou me vast nog even laat me jou en jij mij elkaar nog even houden totdat we beiden weten dat we ons niet vergeten als we wij laten gaan totdat we zeker weten dat dit is wat we willen houden en niet nooit willen vergeten…

Door een boodschap, iets willen uitleggen. Niet ziek zijn, en toch ziekelijk voelen. Door medicijnen, je gevoel verkoelen. Niet gedood willen worden, en toch jezelf vermoord. Een roep om aandacht, die te laat werd gehoord.…

laten we niet vergeten dat het vergeten van wat we willen vergeten omdat we het willen vergeten zodat we zonder een knagend geweten verder kunnen leven (meestal) wel kunnen vergeten immers gewetens willen ook blijven leven hun levensader is het nooit en te nimmer vergeten…

Het naadje van de kous zit doorgaans in 't midden 'k heb vele kousen door mijn handen laten gaan, echter geen, had het naadje erachteraan. Heeft U nou ook altijd van het naadje en de kous willen weten? Als U dan weet waar of het zit, kunt U me dat laten weten, want ik heb altijd al van het naadje en de kous willen weten!?…