Alle inzendingen over leeuwerik

doosje lucifers dat op tafel ligt een klok die stilstaat een standbeeld een schilderij een kleur een vliegtuig dat buiten gehoorsafstand is een speld een rebus een postzegel een oog een chocolaatje een weiland een drempel een getekend poppetje een vingerafdruk een plafond ----------------------------------------------- uit: 'Een leeuwerik…

de trommelmaaier tot de tanden gewapend vlijmscherpe zaaier van de jonge dood verscheurend cyclomonster hoor het gras schreeuwen in het open veld je vleugellamme lijfje kleine leeuwerik ongehoord blijft nu je magistrale zangvlucht de hoogbejaarde eiken kijken toe vanaf een grote hoogte de stilte erna…

blijf liggen murmelt de regen vandaag geen leeuwerik die zich op grote hoogte met een lied laat horen daal af naar je diepste slaap waar geen sterrennacht is rust nu maar onder dunne stille bomen vertrouw de duisternis waar het licht niet langer vecht voor levenslucht slaap nu maar stilt de regen…

is een kunstvoorwerp De grenzen van muziek zijn verlegd: schoengekraak is muziek De grenzen van ballet zijn verlegd: lopen is dans De grenzen van poëzie zijn verlegd: de maat in een kinderschoen is een gedicht Bianca - 1½ loopt op haar eerste schoenen door de kamer ------------------------------------------------ uit: 'Een leeuwerik…

het huis van mijn oorsprong is als nieuw bepleisterd met de rij populieren de seringen de rabarber nog steeds zichtbaar achter ze zijn niet meer van ons ik kwam er zondag langs de leeuwerik zong kinderen speelden de pioenrozen op het erf de dag dat mijn vader stierf het ongeloof van mijn moeder de egel die 's nachts hoorbaar schuifelde…

vertel me niet hoe de leeuwerik kwinkeleert ik zal je niet begrijpen mijn moeder droogde mij met het zand van de straat bloed sijpelde in de goot haar borsten smaakten naar teer, versleten banden ruwe mannenhanden die ik likte als een kitten het licht ging uit en aan geen zon omtrent geen wind verdreef de luchten ik dronk haar jonge…

ik zag de weelde het vruchtbare groen van een ingezaaide akker de leeuwerik hipte er zijn dagelijkse ritme zong als nooit tevoren zijn vreugdeklanken melodieën van het leven zo dragend ver te horen het onberispelijke vertraagde mijn tred, de haast waarmee ik dacht te gaan in dit geschapen beeld ontmoet ik de bemoediging daar…

En toch, ik kan het niet vergeten Het kleine dorp waar ik vandaan kom Zomers geleden, zwaluwen vliegen boven mijn hoofd Lege straten, fietsend naar de derde dijk Een leeuwerik stijgt zingend op Uit het gevangen zonlicht van het koolzaad Toen en nu, momenteel doorkruisend Zie ik mezelf staan, alleen en niet ongelukkig De vangst van paling vergoedt…

een fabelachtig oeverland dat ons haar naakte schoonheid geeft seringen langs de waterkant een meeuw die door het luchtruim zweeft een rijk palet aan zachte kleuren van lentegroen tot hemelsblauw de zeewind met haar frisse geuren een schitterende ochtenddauw het milde ruisen van de golven gekwetter van een leeuwerik kortstondig door geluk…

Korenbloemen suikerbieten Karresporen in het zand Leeuwebekjes langs de rand Violen en vergeetmijnieten Akkerwindes wilde rozen Zwaluwen in snelle vlucht Leeuweriken in de lucht Boterbloemen en frambozen Er resten nog vage contouren van een haast verdwenen land in de nevels van mijn geest die mij stil langs paden voeren aan een oud…

het water sluit zich achter de vis daar waar hij net nog zwom de lucht vult de plek waar de leeuwerik naar de hemel vloog haar zo juist beklom de plek van donker wordt als ze wegvloeit weer ingenomen door het licht van de zon zo zal ook de plaats waar de mensheid zich bewoog weer ingenomen worden door dat waaruit de wereld ooit bestond…

intens rode donkerblauwe en gouden stralen in de wolken als duisternis en licht elkaar omarmen in haar ogen twinkelen vrolijke leeuweriken passie rebellie gloed hoop en verdriet minnaar en geliefde ontstijgen tijd en ruimte mythische vogels worden van binnenuit verlicht voelen de stralende omarming van de zon het lied van duizend vogels…

Graan, polder, hemel Rechte lijnen, gele vlakken Meanderend doorkruist Door achtergebleven kreken Land dromend van zee Warmte spiralend Boven verlaten akkers Klimmende leeuwerik Hoor, het zacht ruisende water Tijdelijk gescheiden Van haar bedding Ooit weer verenigd Tot die tijd Gouden vergezichten Korenblauwe lucht Stilte…

tussen de klaproos en de korenbloem stond ik te wuiven als graan gedenk mij wanneer de halmen rijpen of als de leeuwerik ten hoogsten hemel stijgt aanhoor de elegie van pijnboom en plataan denk hoe ik was genegen het zachte oeverlis onthou de vuurdoorn de zonnebloem de goudenregen en... liefste...…

door uren, dagen, jaren van aardse wind het lied blaast na zomerweelde de herfstige pijnen doorheen het korenveld woorden ruisen en balsemen hongerdagen van stervende violen wanneer een steen wegglijdt uit je hand het wordt tijd om te gaan temidden van bomen en bloemenstilte het was een mooie dag vroeg in de morgen de leeuwerik…

De leeuwerik spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon. De hemel ziet haar aan en buigt met wolken er over. Van vreugde alle harten slaan een juichgeluid. De dichter spant de kroon. Aarde is zo schoon, zo schoon, zo schoon!…

Als een elegante lakei opende ik de deur voor hem en hij wipte vol dankbaarheid naar de pracht van een zingende leeuwerik.…

Zo'n zomeravond, uithijgend klam en nauwelijks gekleed nog wegvloeiend naar nachtkoelte waarin het trillen boven akkers en velden wegsterft de leeuweriken wegvleugelen een maan aanzwelt dralende slaap zich schuchter aandient In die sluipende schemering verschijnt ze, sluimerend zonder uithalen of grootse gebaren spreekt fluisterend woorden…

Ween niet als dat gestorven is, haar schim op winden zucht, naast de leeuwerik - in volle vlucht - in een oneindige klim, naar een streepje licht, ontrokken aan de duisternis, een smetteloze vlam haar vonken op mijn hemel heeft gericht en aan de hete as ontkwam, gebalsemd in een seringenbad en geurend duizendschoon, haar doolhof heeft…

ik zag een zonnestraal de kiezels raken die ik plette op mijn pad het stof leek iets te hebben van goud stil geluk wikkelde zich rond mijn hart ik vond in de regenwolkenhemel de boog die de hoop voorspelt er ontstond weer de verknochtheid het ongekende levenslustige verlangen naar de leeuwerik, haar verenkuifje het vertrouwde riedeltje…

geeft richting aan ogen Richting lijkt er ook altijd te zijn als je gewoon om je heen kijkt: toch hoeft er niet speciaal iets te gebeuren Dat is het verschil met papier: zolang er wit is volgen er meestal wel scènes of gebeurtenissen Wit is een oude meester -------------------------------------------------- uit: 'Een leeuwerik…

In scheervlucht zweven leeuweriken boven de hut. Onwennig in de schemer kringen zij weer omhoog om met hun lied te loven de stille speelman die Gods lof mocht zingen.…

hier besta ik alleen tussen verre groene einders geplant in felpaarse golven van de geurige heidevlakte niets dan zoemende bijen roepen van hoge leeuweriken fluisteren van de wind in dorre ritselende struiken onder mijn wijde hemel duizend eeuwen geleden speelden stormen en zand een spel met de vormen van dit weidse landschap in de…

Waar paarse zeeën gedijen Vlinders met ogen vrijen Geuren de neus larderen In zomerse atmosferen Waar leeuweriken kwetteren In het vroege voorjaar, Kraanvogels, trompetteren Het korhoen vroeger baltste De heide is er zo vertrouwd Heideschoon De beleving voelt als in een droom Als de schaapsherder zijn hond dirigeert En de schaapskudde…

De dag verdween bij de avondgong slechts nog schaduw latend, begeleid door een melancholische melodie van de leeuwerik die zijn afscheidslied zong.…

Winschoten als ik goed versta een belangrijke plaats groter dan Beerta twee steenhuizen waren daar maar weldra spoelde alles weg ik onderga de kern van Ulsda tussen A7 en het spoor verderop gaat De Bult ook voor eiland door Klein Ulsda dorpje, seksclub ligt er tegenaan boerderijen staan spora- disch in de wiede leegte hoge lucht een leeuwerik…

De nieuwe dageraad biedt zich aan in rood- oranje zonnegloed de leeuwerik haalt de lente binnen een emotie op zichzelf die schoonheid weerkaatsend tegen het hemelgewelf ik slaak een zucht, het voorjaar leeft geeft lucht aan het gemoed en ruimte in het hart om dát te kunnen dragen waar mijn kind de kracht niet meer voor heeft Parkinson…

Het voelt alsof een nieuwe twijg ontspringt in de nerven van mijn oude ziel een leeuwerik luid gebekt fluit zijn zomerlied met veel respect opgetogen strooi ik een handvol vlinders over het gazon laat ze dansen in de zomerzon van bloem tot bloem het raakt mijn gemoed dat warm, minzaam als zwoele wind langs mijn dagen trekt ontspruit…

Ik zal mijn ogen richten naar de binnenkomende zon de nazomer omarmen met de late rozen slapen ontwaken in liefdevolheid ziende een heldere levensbron ik blijf riedeltjes, klanken zingen als de leeuwerik in het roggeveld dansen met de wilgentakken windwuivend in het vijverpark lezen, hoe een dichter in woorden de schoonheid van liefde…

Ik ben opmerkzaam voor de bloemen aan de zoom van landerijen, de blauwborst in het riet, de snor en krekelzanger, gele kwik en leeuwerik, kluut, tureluur en groenpootruiter in het slik.…