Alle inzendingen over lelieblank

[Senryu] twee vlechten dansen om haar lelieblanke hals – de mannen staren…

'n Slaapdronken lelie volgt moederloos haar onredelijkheid met onbeholpen pasjes dobbert ze langs de blanke melkweg Vol moedeloze rebellie schreeuwt ze luidkeels in gedachte haar ontregelde lot uit Toen spiegelde bevroren paniek als een lijkgele aureool haar de toekomst van gevallen ster voor en droop ze afwezig de kosmos uit…

Lelieblank - Als pasgeboren Je ziel Die tegen 't eind Aan 't kwaad Ten slachtoffer viel Ledro, augustus 2012…

. _______________________________ Geef dat schilderij van Dool met de rokende heren in het heilige der heiligen van de oudste alma mater aan de Witte Singel nabij Rembrandt Harmenszoon van Rijn grootmeester van clair-obscur Geef het doek van Reinier Dool met die sigaren rokende bedaagde lelieblanke vrouwontkennende oudere heren…

lelieblank genot in dit dal vol bloesemgeuren, duinen vol kippenvel een zachte warme bries verlaat mijn lippen wanneer ik nagloei als na een hete zomerdag…

het pierement speelt het oudjespaar danst een zomerregen valt de dichter is moe zijn laatste ballade een weg naar berusting op het lelieblanke blad het woord 'EINDE' als ultieme poëzie met slotstuk…

De taille van een wesp, de ogen blauw Een lelieblanke huid, het haar hoogblond De benen lang, zo zoet als suikerklont Om zelf te kleden: een toiletjuffrouw Zij die van ‘knappe’ Barbievrouwen houwen: Ze kunnen nu eens echte schatten schouwen…

Ineens weer acht op de achterbank van een beige citroen Lavendelvelden tot de horizon in geurend blauw-paars Groen is schaars zinderend de zon fietsend de helden De finishlijn wacht lelieblank…

Hij vult beide handen met dieprode doornen rozen slaan taal stuk in glas in lood het kroontje speelt met de schaduw rond haar gezicht maar laat in ogen de lach verbloemen beneveld worden stelen verzopen in de laatste steken haar huid blijft lelieblank de striemen leven onderhuids…

Met lege handen En een lelieblanke Ziel ben ik ter Wereld gekomen Heb me waargemaakt Waar het maar kon, Gedaan voor de ander Wat er in mijn vermogen Lag onder Gods zon - Verheugen doe ik me Op het moment dat Ik terug mag gaan naar Waar ik vandaan kom, Met lege handen naar Hem, Dat ik weer gaan mag Zoals ik gekomen ben…

Ze zijn weer te aanschouwen de narcissen haar knoppen opengevouwen door het zonnelicht showt ze haar schoonheid in gras en veld met gele linten waar je hart van smelt de lelieblanke magnolia met parelmoeren gloed een verademing voor het gemoed en ook de forsythia die met felgele ranken als vurige fakkels afsteken tegen het ontluikende…

regenboog in wisselende stemming verdriet vervuld van zwarte dood gele haat gepaard met rode liefde het koele blauw in lelieblank veelkleurig bestraalt de hartstocht oudroze harten in contrast gegroende jaloezie ontstijgt de donkerbruine aarde richting witte wolkenzee dan maak jij kleur in mijn bestaan als je vale bleekheid opschudt…

De kleuren vallen als een waaier rond jouw gezicht, de lange haren van rood, bruin tot donker kastanje omlijsten jouw gave lelieblanke huid. Groene ogen geven het geheel een herfstachtige tint. Een verdwaalde paddestoel in het zachte mos gaat spontaan blozen.…

Linnen lakens fris Parfum geurt rond Kussens donszacht Lelieblanke mond Licht van kaarsen Warme roze gloed Nevelig van drank Tongen suikerzoet Dromerige klanken Vingers die spelen Over huid van zijde Bedekt met juwelen Ogen die schitteren Glanzend kleurspel Weerkaatst de lust Bezorgen kippenvel Trillend golft adem Hitsig opgewonden…

Als ik daar een klank voor vond, als bede uit te preken op een zonnetrede van de lentestond, die te beschrijven op lelieblank perkament voor alle uren als je mij niet kent, als ik dat woord mocht vinden, vraag ik jou dit verlangen te verwoorden, wat eerst niet over de lippen kwam, te spreken uit jouw mond.…

Lelieblank is haar huid Verfijnd en o zo zacht Zacht roze haar lippen Ietwat vochtig als ze lacht Blond haar lang gelokt Glanzend als zonnelicht Benen eindeloos benen Prachtig lijf mooi gezicht Zij ademt geurige rozen Is lief sensueel en slank Ze fluistert mooie zinnen Vervuld van zwoele klank Ogen die verleiding spreken Stralen licht…

Topless staat zij daar Haar borsten lelieblank Lippen nat en gekruld Taille breekbaar rank Lange benen gebruind Tepels als rozenknopjes Ze rommelt in haar lade Tussen de talloze topjes Haar billen trillen zacht Glad glinsterende huid Met elegantie en allure Trekt ze haar string uit Gevonden wat zij zocht Trekt ze aan haar sigaret…

Resteren zullen knekels: lelieblank. En wee degenen die mij moeten dragen. Zij zullen niet beladen zijn met dank. De dode in de kist, beslist niet slank, zal van de kraaien heel wat veerkracht vragen. Toch zijn het niet de ponden van mijn lijf, die leiden tot de zucht van hen die sjouwen.…

Maar hoed je voor het lelieblank gebit. ------------------------------- uit: 'Traliedieren', 1999.…

ze zit in de loge een roos in haar hand kijkend naar een schouwspel van bloed en van zand het oude ridderspel in de Spaanse Arena hé Maria Magdalena lelieblank zijn haar wangen zij zit stil en onbewogen hij heeft haar blik gevangen doch kogelhard zijn haar ogen honingzoet zijn haar woorden maar haar hart is zo koud als het noorden…

Het zacht bedelven van krullend haar de schouders, lelieblank. Dat zij zijn lief was, dacht hij vaak in twijfel, zijn geest bevreesd, geheel zijn hart ontdaan bij de idee te leven in een waan - dat al zou stukslaan op zijn bange weifel.…

op de Zwartendijk verlost als roomwit bolleke een melkfles gewiegd onder een parasolleke mens zeg niks ik had nog geen zon gezien met toen reeds sproeten zeven honderd tien op de foto nog zwart wit in de Haagse Courant geen krijtwit of lelieblank nee echt albino de plaag was bakker sandwich jos voor casino ik ging aan de schoffel meteen al…

daar geparkeerd het is immers zonnig weer en de binnenstad, vereerd met een zwoele zuidenwind, kent volle terrasjes met uitgestalde witte kuiten van lunchende dames in de vroege voorjaarssfeer even weg van kantoor maar wel met sigaretten en andere snuisterijen in modieuze lederen tasjes juist voor twee over elkaar geslagen lelieblanke…

gelukkig voorbij de tijd van lage lonen van trouw zondag's vroeg naar de kerk en arme stoemperds voor dom benenwerk zielsgelukkig nog op rats kuch en bonen kwam museeuw met dope nodeloos in het kot wie gelooft niet in de cowboy uit tasjkent en het lelieblanke bit van mister prodent we zagen ze eerlijk afzien met emmers snot toch is nu…

Zijn eerste kwast is op de tast als in een lelieblanke duisternis. Dan woelt hij verf in coloriet en klodder bevoelt bevecht beziet de kleurenmodder bekoelt het goede van zijn woede totdat de chaos lijkt beslecht.…

Naar de purperblauwe heuvels Die wenken aan de kim Daarboven, in de magische tuinen van Peleas Schitterender dan Edens hof In dat betoverende landschap Tussen het kristal van watervallen en rotsen schimmig als naamloze creaturen Omgeven door ceders, helianthus, hemelbomen en geurige oleanders Zie ik jou, maanvrouw, schoon lief, Gekleed in lelieblank…

En te ruste gaan voor het vermoeide hoofd op een lelieblanke kussen. Maar als het spook van de nacht over mij komt. Dan krijg ik weer hallucinaties van velerlei aard. Hart verkrampt en mijn waanzinogen gaan open. Ik zie dan zomaar voorwerpen verschijnen boven en naast mijn bed die er niet zijn.…