Alle inzendingen over lente in het land pa

zij wenken mij de oppers op het land getooid met gelig hooi en vertellen van voorbij nog kleurt een late zomerzon de vruchten van het land heb de eersteling al in de hand er is niets voorbij want lente zomert op de grote herfstschaal een rijke oogst voor allemaal…

lonk Strakjes in de lente Weer met haar groene blaadjes pronk Morgen is de dageraad Gewoon weer in het land En net zo als vandaag Iets aan de vroege kant Dat kan geen kwaad Het is juist goed Dan gaan we weer een stukje De lente tegemoet…

weet je pa ook na vandaag wel zal zonder antwoord het waarom toch mij blijven bozen zal ik tranen huilen van verdriet om het verlies van vanzelfsprekend toch altijd jouw aanwezigheid in het hier en nu maar weet je pa de armen om elkaar trots of troostend knuffelend geslagen zal ik blijven voelen zoals dag in dag uit in voor en…

Ook dit jaar zingt de jeugd het hoogste lied Zodra de stoomboot weer komt aangevaren, Maar plotseling verstomt de kinderschare: Is dat nou Sinterklaas? Dat kan toch niet! De Taliban zijn godzijdank verslagen En dus wil zelfs de Sint geen baard meer dragen.…

Er wordt gesproken over ‘Niet veel doden’, ‘Slechts militaire doelen’ en zo voort, Terwijl je de sirenes loeien hoort, Bidden de leiders tot hun eigen goden. Ik zag daarnet hoe Bagdad’s dag begon, En buiten schijnt een mooie lentezon.…

Overal blauwe bloempjes in ' t groene gras ook witte er tussendoor zelfs narcissen zie je te pas: het is LENTE. Niks geen meteorologisch gezwets gewoon zoals het op school werd gezegd 21 maart drie maanden na de winter begint de lente.…

Mijn pa in de kroeg om de hoek Innemend op vele manieren Verzint wel bij ieder bezoek Een list om de teugels te vieren De hoek van mijn pa in de kroeg Je hoort er gekraak van plankieren Drie dames zijn amper genoeg Om daar zijn verjaardag te vieren De kroeg om de hoek van mijn pa De plek om eens goed te versieren Met steevast het hiep…

waar de havenlichten wenken vaart stevig onze levensboot met aan boord het veilig anker van niet te wissen herinnering onder azuurblauwe hemelen soms ook stormen trotserend stuur jij de oogst van jou liefde altijd weer in een veilige haven daarop koersend koesteren wij de momenten die wij genoten naast ook zorgen die er waren om voor…

Pa sal nie vir jou kan gee, 'n groot saal baie mense, gaste lang tafels met stoele vele, glinster dekorasies. Pa sal nie 'n "speech" kan maak op sjampanje glase nog minder sal Pa kan bekostig die monster met die oog die band wat rol die kliek-kliek van kameras.…

Van je bed, trein en boterham, alles zit vast. Wat zijn we anders dan een specht in de bast. Welk mens is anders. Ontworsteld de structuur. Leeft van eigen waarde, authentiek en puur. We zitten vast, onder de plak van het leven. Weg. De wijde verbeelding in. Gaan zonder te beven. Er is geen vluchtweg, het lijkt vanaf de eerste dag te laat…

Ik zie zovele graven, daartussen ligt mijn pa Hij ligt vooraan ik weet het nog... Hoe vroeg wij hem toch moesten afstaan... Dag Pa, ik ben je niet vergeten, ik ben hier echt alleen. Maar pa, u moest eens weten, hoe moeilijk het is om naar je graf te gaan...…

Ik ben waar ik ben en ook wil zijn ik drink mijn moeder en adem mijn vader ik wortel in mijn moeder en groei in mijn vader Ik ben in de kracht van de mooiste tijd van mijn leven, de lente van mijn leven, waar ik ben waar het gras groener is en waar ik wil blijven 's Nachts is de hemel donker als de maan zwart is overdag schijnt de…

begint volwassen denktrant nog steeds recalcitrant die ouwe denkt veel te diep dit kan niet in dit land dat vatten de mensen niet en langzaam komt het weten ikzelf begin te passen hoera ik ben volwassen ik hoop dat mijn vader beter dat niet meer zal vergeten en pa die denkt verbaasd is Sturm und Drang reeds uitgeraasd?…

Een rots was je, in de branding niet te breken, mijn kinderlijke vertrouwen lag veilig in jouw hand, die, hoewel krachteloos onder de ziekenhuisdeken, mij stevig vast bleef houden in de vaderlijke band. Jouw dood lijkt nu al weer zo lang geleden, de tijd heelt alle wonden zoals het heet, jij geloofde niet in de hemel, maar hier beneden, ouwe…

jaren dat we nog samen waren maar nu is hij er niet meer hij is boven bij onze lieve heer ik weet het wel maar het ging zo snel hij was ernstig ziek mijn lieve vader hij was uniek altijd kon ik bij hem terecht al was zijn humeur soms slecht hij was een schat van een man dat is wat ik niet meer tegen je zeggen kan ik kan alleen zeggen pa…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

is al een beetje lente in het land…

de vogels zingen een octaaf hoger de futen dansen hun liefdesdans de katjesboom begint te bloeien het eerste gekwaak van de kikkers verscholen onder een bruggenplank ik loop nog op mijn wintervoeten maar inwendig geef ik mijn lentetenen een kans…

De felle kardinaal vlamt en jaagt in ’t rood, zijn geil poppevrouwtje flirt in felle nood, ze wil hitsig spelen en stevig vrijen, hij kan haar spijtig niet verblijen hoe duivels graag hij haar ook wil pakken een pluimke bleef aan haar poepke plakken…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…

Och, mijn geleerde boeken, Trezoren onzer taal, Geef me oorlof, dat ik buiten Eens eind'lijk ademhaal. Die taal- en spellingskwesties Zijn nuttig ja en fraai, Maar 'k word daarvan ten leste Zo akelig suf en saai. Geef me oorlof, - och, daar buiten Wenkt mij de zonneschijn. 'k Moet, waar de vog'len fluiten En lui en ledig zijn.…

Ze was zo groot als… dat huisje, ik kon er heus niet óver zien, en om ze van het land te halen, gebruikte men een man of tien.’ -‘Wel, wel!’ sprak Teunis.’ Nu, ik reisde in Duitsland, voor mijn ambacht rond. Geloof maar, dat ik daar ook dikwijls al heel verbaasd te kijken stond.…

De zon komt aarzelend op gaat sprankelend ten onder De liefdevolle eenzaamheid zal zonder jou, mijn lief nooit meer dezelfde zijn Ik zie jou zo graag zonder woorden fluisteren naar je ademhaling luisteren alsof voor de eerste keer een nachtegaal zich horen laat Gevangen tussen zon en maan ben jij het baken en boei zelfs op…

vogeltjes zingen, verwelkomen morgenstond het zonnetje priemt zwak door de bomen vroeg uit de veren is goud in de mond mensen kunnen nu opnieuw gaan dromen de lente springt dansend door het land ze laat al terug zovele dingen bloeien natuur en heelal smeden een ware band de kinderen willen in bossen gaan stoeien het lachen verschijnt, het…

Hallo pa je weet mij vraag het nooit maar heeft het zin te geloven hoe is het daar? is het zoals zij beloven heeft het zin om zondag niet te doen wat leuk is kijk graag naar je foto praat dan even denk en lach maar…. heeft het zin nou tot ziens pa en als het lukt ach laat ook maar zal wel stil zijn daar ‘t is tenslotte zondag.…

Witte blijdschap Is de witte boodschap Van een zongezant Aan het wachtend land. Gelijk voor zoveel jaren Wit de boodschap was, blank als de blijheid, Dat Maria van Nazareth zou baren Een kindeke van alle eeuwigheid. Zo wordt het land een nieuwe lust Bij elke nieuwe Lente, bewust: Een lust te dragen blonde scharen Van korenaren.…

een reisgezelschap zoals wij: een stille en een prater maar anders dan bij ons; het is een zoontje en zijn vader maar zoon is oud en pa is kind dat zie je aan hun ogen en alles wat van praten rest zijn de zoon zijn monologen Pa weet niet dat zijn zoon hem duwt, lijkt weg van deze aarde maar de zoon kijkt trots, uitdagend haast en laat…

die dames met hun satijnen lakens dit gedicht gaat de goede kant op nu de boer nog naar het land en moeder naar de keuken zo kan ik dit versje tenminste opleuken niet sentimenteel genoeg of veel te veel u kunt mij altijd vinden leunend op de toog van de kroeg.…

Vroeg ik aan Pa Ik eerst, zei pa met overwicht 't W.C.tje is voor mij... We stonden allen in het rijtje Wat duurde het toch lang... Pa kwam naar buiten en hij zei: "Is me dat een duur schijterijtje, Er was geen papier, dus veegde ik mn billen af met duizend Frank...…