Alle inzendingen over lentedag

als ik op een lentedag de verjaardag van mijn vader vier, met mijn familie op harten jaag en aangeschoten ben van plezier, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag als ik op een zomerdag op het Bloemendaalse strand, mijn kinderen stiekem plaag die sneeuwpoppen maken van zand, dan denk ik: het is weer een beetje kerst vandaag…

rond weergekeerde hielen rimpelt het water wanneer ik de rust liefkoos van luie lentedagen en iedere gedachte die ik in mijn strandtas wil dragen langs voorbij zeilende woorden en kuierende lippen vangen schelpen het maanlicht die als mijn schaduw, zo traag dansen en draaien ik lees vogels en bloemen in duinzand en wolken pluk…

verharden om voor vormen te kiezen die oude wetten niet toestaan maar water laat zich niet strikken in richtsnoeren van gewoonten het uiterlijk wordt in contouren gegoten van warme verbazing zoals dichters profielen schetsen van onbestaanbare verhalen stokslagen worden niet gevoeld alleen in de ijzige huid opgenomen totdat passerende lentedagen…

geel denk ik: dit moet ik echt vaker doen lekker vrijuit springen tussen meidoorn en seringen fluiten met het fluitenkruid eten bij de boterbloemen en ander zogenaamd onkruid het liefst natuurlijk languit het voorjaar duurt maar kort ’t is zo zomer binnenkort en dan weer najaar gevolgd door eindejaar dus nog maar genieten van die lentedagen…

Je stierf oude jaren geleden toen waren onze vingers jong ze roken naar lavendel en prille tederheid we vulden onze longen met dromen in het rood morsten lentedagen in ‘t licht zo eindloos lief wat ik zag was het begin vogels daalden en verzamelden op je schouder de zomer verbleekte in je korte, bruine haar plots lag…

Linde voor mijn huis Het tweetal is gezwind verloren en treedt zich in het lieve lusten tot de plicht die aan hun beidjes gesteld wordt als er broze eitjes in ’t warme liefdesnestje rusten De boom verwondert zich in stilte buigt haar groene lover in ontzag zorgzaam over het prille leven dat in haar armen werd gedreven op die zomers mooie lentedag…

Op een mooie lentedag, bleef mijn blik vastgepind, op een puntje in mijn tuin. Het groene tapijt, geurde naar opdampend lentewater. Het puntje trok mij aan, zodanig dat ik niet meer kon blijven staan. Met mijn blote voeten, over mijn groene lentebedekking, kwam ik behoedzaam dichter.…

belangrijk bericht doken en vloeiden uiteen in vergeten zand wiste met kwistige hand onbelangrijke details alleen waar wind vat op kreeg bleef in stand hij joeg de hotspots wat verder het land op waar zij uitwaaierden voor een groter bereik eenmaal ingegraven kon silicium de mooiste herinneringen dragen van een geweldige lentedag…

Als ik op een lentedag mijn huisdeur zal openen vloeit mijn gezicht over daadkracht, getekend in een gele zee van velden van gisteren,in zoverre mijn huidskleur die weelde kan verdragen, stroomt de natuur van onbegrepen zinnen over mijn gelaat, onbehagen schept een tijdloze adem van onbegrip in half bereikte doelen.…

Langzaam rijdt de zomerwagen vroegtijdig de lentedag binnen even kijkt de warmte verrast op maar sterkt zich daarna weer lui uit op het fluisterende zand de wagen lost het heilige geel en verse oker uit verre dalen de wind zwiert de maankleuren in tovercirkels en reepjes plezier als een tekenblad hangt het zand in dwergduintjes tegen…

Vandaag was weer zo’n dag de zon greep mij bij m’n kladden schudde me door elkaar mijn zintuigen volledig open wat ik op zo’n echt fraaie lentedag met blijdschap verwelkomen mag Het was weer eentje zoals we vorig jaar soms ook hadden M’n hart wordt opgewarmd mijn levenslust krijgt een boost het leven wordt weer volop omarmd breng uit…

Weinig zachtzinnig zoals deze lentedag in de luwte van het bos als een woesteling tekeergaat: mijn ziel zich snijdt aan het breekbare, messcherpe groen van jong blad, door tomeloze vogeldrift word overmand en vertrappeld, binnenstebuiten gekeerd door de goddelijke geur van kamperfoelie, gekraakt en schoongeschraapt door de weerloze zachtheid…

nog pluist het in het pluizige pluisgras waar jij met jouw allergische status vertroetelde met een niezige kus zonder enige schroom de leidster was gewas laat veelal scherpe sporen na als je er overgevoelig voor bent een warme lentedag die ons verwent rollend door grasland en de slag daarna paardenbloemen pollen geen lentefeest vergalopperen…

De wind weeft gouden stralen zachtjes doorspoelt het je haar Ik zie jouw ogen langzaam verdwalen opgaand in een teder gebaar De zon weerkaatst jouw gouden glimlach verwarmt mijn hart met al haar kracht Toont het geluk van een eerste lentedag die ons voor altijd samenbracht Zichtbaar stralend in het groene gras blikken we elkaar liefdevol…

In de verre verte verdwijnt het licht Duister en donder komen snel heel dicht De boom kraakt, jankt, hij lijkt bedrukt Het laatste blad wordt losgerukt Langzaam dwarrelt zij naar beneden Wat is die eerste lentedag lang geleden Geen enkel blad wordt ooit nog zo volmaakt Fluistert de wind die het afscheid bewaakt En nu het blad haast ongemerkt…

geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen terug in de woelige storm van trieste eenzame gevoelens en er stierf een ik in jou op een koude winterdag je werd weer terug geworpen in verdriet zonder dat iemand je ooit echt had begrepen of de moeite had genomen je beter te leren kennen tijdens een mooie lentedag…

Antwoorden ontbreken tussen muren die barsten ramen zijn geen schilderijen achter deuren die sluiten bomen hebben meer vragen dan eenzame huizen boven kelders vol boeken de goden verzoeken je brengt het verbloemde hart naar de zomer van de antieke boom bij het bloemengraf in doodse stilte deze warme lentedag in maagdelijke warmte omhelst…

Een bonte kleurenmengeling op een stralende lentedag zomaar ontstaan. Een bevestiging van al het moois aan bloemen. Die mensen nog te wachten staan.…

De zomer zal mijn groen wel proeven als de dagen langer worden dan de nachten die geen duister hoeven mijn gegroefde stam draagt bladeren aan de uitgestrekte takken die zwaar gebogen staan ze dragen lasten wijd van rode vruchten spijt uit voorbije lentedagen...…

Langs het pad van kiezelstenen groeien hyacinthen paars van kleur in kleine groepjes naast elkander verspreiden zij hun eigen geur ze kijken luchtig naar het licht soms verschillend van nuance diep geworteld in donkere grond laten zij lentedagen dansen omhelzen elke nieuwe morgen sprankelende druppels ochtenddauw buigen zacht naar zonnestralen…

zonder jou, voel ik mij in rouw zal de zon nooit meer zo helder schijnen de lucht zal nooit meer hemelsblauw zijn zonder jou geen warmte, geen verblijden zonder jou, voel ik mij in rouw worden mijn dagen donker als de nacht zonder vogelzang, zonder bloemenpracht Zonder jou geen lentedag, geen zomernacht zonder jou, voel ik mij in rouw…

in de verschillen van beeld proeven wij verandering vallen kleuren vorm en ogen op wordt de stem als uniek fenomeen meteen geautoriseerd alleen jij komt binnen als een hemels paradijs zonder enig vergelijk ruimte vullend warm je met liefde de werkelijkheid jij bent de duizend en een nacht verpakt in de schoonheid van een stralende lentedag…

De zomertijd is aangebroken De lentedagen zijn voorbij De natuur is reeds ontloken, Het warme weer is nu nabij. Zomer, de mooiste tijd van het jaar Alles bloeit en groeit weer De zon schijnt heerlijk, wonderbaar, Het geeft alles zo’n blijde sfeer.…

De wind huilt door de kale bomen Als zingt het klaaglijk een luguber lied Een lied vol verlangen en vol dromen In stemming verlatenheid en verdriet Een lied over hoe de tijden waren Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl…

kristal geluk in stralend vonken we spiegelden en jou vooral, mijn beeld was meer bezonken ik ken je pas, je huid is glas, fragiel, nog mag mijn adem je niet raken aan je ziel ik streel je met mijn woorden transparant in hun betekenis kus lippen die rood wijken handen zeggen wat geweten is je condenseert in jeugd als dauw op prille lentedagen…

Vergeef me ook het beeld dat in me schijnt alsof je op de vleugel Chopin zou hebben gespeeld op lichte lentedagen. Tussen woekerende distels en frisse graszoden van een kommer- loze zomer lig je op dit hofje alsof je voor heel even slaapt. Je vader heeft geen noden.…

Het was een lentedag, de vogels floten, de bloesem bloeide met een zoete geur. Aan bomen was een fris, jong groen ontsproten, een prille lentezon gaf alles kleur. Daar stond opeens een hondje aan mijn voeten, een pluizig, vrolijk diertje, nog heel klein. Het kwispelde, als om mij te begroeten, en had een vriend’lijk baasje aan de lijn.…

Ons bespiedde een zomerse lentedag, toen wij vertrokken naar ons samenzijn in de wijde omtrek van het buitenzijn, waar een vruchtbaar jaargetijde voor ons lag. Jij vertaalde jouw zwijgzame zonneschijn met jouw lokkende blik en jouw gouden lach, tot een beeld bekend ik in jouw ogen zag, ach, mocht ik nimmermeer daarmee zonder zijn.…

Sneeuw met Pasen, op een eerste lentedag, ik wijs het af. Het is een leugenaar, gladjes sprekend met koude, temerige stem, dat het warme licht en de geurige bloem zijn ongewis, dat de nieuwe lente nog verre is.…

Mijn ziel gelijkt de blijde zomerdag Die mij op deze lentedag doortrilt. 'k Gevoel mij als het wuivend windje mild En om mijn lippen speelt een lentelach. 't Is me of ik nooit de zwarte ellende zag En in mij jubelt weeldrig en wild Een vogelkoor dat door zijn zangen stilt De weemoed, die mij eer te kwellen plach.…