Alle inzendingen over lentewind

Zo'n dag, waarop de lucht vol luchtigheid is, lentewind plagerig achterom sluipt, van zoveel niet benoembaars bol staat, Parijs vlakbij is, Granada om de hoek. Zo'n dag, waarop het frisgerokte meisje van de buren hoog moet reiken naar knoppen in hun kersenboom, wind de verleiding niet weerstaat.…

Mijn liefde is als de lentewind, die zweeft Met mild gemurmel langs de jonge blaren, Mijn liefde is als 't geruis van zilv'ren snaren, Dat om de zielen zoet bedwelmen weeft. O kón ik troosten wie daar zijn gezeten In tranen om vergeefs-gehoopte vreugd, De dagen kwellend met hun droeve klachten!…

Villa's, 'Windekind', 'Lentewind', 'Bambino' staan in hun velden geplant. Door hun rogge en haver wandelt op het aanbevolen wandelpad de Vlaamse Toeristenbond.…

Kan ze in wilde stromen bruisen, Plettrend, waar ze weerstand vindt - Strelend ook als lentewind Kan ze fluisteren, kan ze suizen, Wáár zij, in 't bekorend lied, Deugd en Schoonheid hulde biedt. Neerland! leen uw luistrend oor Aan de zangen van 't Verleden: - Dring de rijke taal van 't Heden Diep in ziel en zinnen door!…

De waterzon speelt met mijn blote voeten in een uitnodigend spel als een tevreden kind en ik voel de donzen stem van de lentewind, beleef de zot – en zoetheid van kleine dingen die mij omringen. “We leven, om naast de zotheid, de schoonheid te zien, verder blijft het afwachten” Kahlil Gibran…

Vanuit een trage schoep van lentewinden staan de bomen slapend, gras groeit in bewogen vlagen, passie gloeit in kippenvel wat over water rent tot aan een grens waarin de oever zich herkent, tekening van passie op de huid met scherpe naalden van weleer in duizend sterren, gekleurde lampioenen waarin liefde hoort, waarover helden…

Hij roept me Ik kom dichterbij Een warm gevoel Met elke stap Ik voel het in de stroming Elke herinnering gaat langs me Als de zachte lentewind Die grassprietjes doet kietelen aan je kuiten De stroming wordt sterker Ik word zwakker Hij kijkt naar me Ik ga steeds langzamer Grote stappen zettende, met zware benen Als beton word ik naar benden…

De klok van de toren sloeg bovenaan helder, een lentewind streek langs een onderste bladerzoom, de jongemannen in lakense jas vonden het gewoon. Het pak leek van een toneelstuk geleend, een legde de keurige handschoenen af en keek naar het opdringend gewas.…

De waterzon speelt met mijn blote voeten op het koude beton, een uitnodigend spel als een tevreden kind in het park en ik voel de donzen klok van een aanstormende lentewind en beleef de zot - en mildheid in de overgave van de kleine dingen die mij omringen.…

De vreugde speelt dan op uw aangezicht, gelijk de lentewind op geur'ge bloemen; ge voelt u moedig, vrijgezind en sterk, gij onderneemt en eindigt reuzenwerk. Licht zij uw geest, dan moogt ge op wijsheid roemen.…

kemphanen vinnig in prachtige kragen als siertooien van trots, van versierders, lokkers och, de wijfkes zien er scheel van ze sjokken achter elkaar aan, de schijngevechten achteloos latend en wij kijken, we stoeien met de kijkers op onze liefde gericht, we dansen de orchissen plat, spoelen onze voeten over elkaar in de kreek voel de zachte lentewind…

kemphanen vinnig in prachtige kragen als siertooien van trots, van versierders, lokkers och, de wijfjes zien er scheel van ze sjokken achter elkaar aan, de schijngevechten achteloos latend en wij kijken, we stoeien met de kijkers op onze liefde gericht, we dansen de orchissen plat, spoelen onze voeten over elkaar in de kreek voel de zachte lentewind…

Ja, gulle scherts kan vaak de geest weldadig wetten, gelijk de Lentewind het jonge gras verfrist. Maar wen u te gelijk op d’ uitgang streng te letten van ’t hart dat, onbewaakt, zich-zelf zo licht vergist. ’t Hart, o mijn jonge Vriend! dan vroeg gekeerd naar Boven! Men zoekt zijn Heiland nooit òf te ijvrig òf te vroeg.…

jassen van de kraaien toe boven de daken in een verbale dramatiek schildert een zilveren vogel zijn pirouettes heldere witte sjablonen op de marmeren portieken van de horizon de waterzon speelt met mijn blote voeten op het koude beton, een uitnodigend spel als een tevreden kind in het park z’n donzen klok beroert in de aanstormende lentewind…

Het vindt vrede slechts in tederheid, bij het zachte wiegen der gladiolen in de geile lentewind, bij bomen die de hemel blad en tak aanreiken. Maar de aarde met haar zeeën woelt en bidt aldoor tot het van haar vervlietende heelal. Onaantastbaar is het zinken, ongenaakbaar zinkt het rotten, vrijheid voelt het enkel in verval.…

Vanuit een trage schoep van tijd en lentewinden reiken bomen slapend naar elkaar, gras groeit alleen op zonnedagen, emotie rent als kippenvel over vlakten van de aarde tot aan grenzen waarin mensen zich herkennen.…

De lentewind wiegt de seringen die bloeien in witte en purperen pracht en ’t jonge lover waar de merels graag zingen of kwetteren tegen een regennacht. De lente baart overal nieuw leven en iedere kale tak krijgt weer zijn blad wintermensen kom je met een blosje al tegen en de trouwste huismus gaat zelfs weer op pad.…

waar weer de dagen lichter zijn dan voordien zij ons ontwaakten vieren wij van harte jouw jaardag luchtig en lichtvoetig waait vandaag de stroom van opgewekt geluk ons als lentewind in hoofd en hart wat heerlijk is het weten vieren dat vandaag alles mooier is dan toekomst ooit bevroedde hemels is het feest van verwachting van het vers…

Maar toch, zoals een droomrig kind zijn spel verlaat, wijl iets hem trekt, en in de wrede lentewind de handen tot de sterren strekt; zo bleef bij hartstochts snelste stroom 't verlangend hart mij droef gezind, en 't wacht zijn verren sterredroom verdrietig als een eenzaam kind.…

Door 't open venster woei de lentewind, Vol zoele geur van bloemen en van gras. De lucht was licht, of ze àl van zilver was.…

Dan blies een jongen als een orgelpijp, De klanken schudden in de lucht zo rijp Als jonge kersen, wen een lentewind In 't bosje opgaat en zijn reis begint. Hij dwaald' over de bruggn, op de wal Van 't water, langzaam gaande, overal Als 'n jonge vogel fluitend, onbewust Van eigen blijheid om de avondrust.…