Alle inzendingen over leven OR verandering OR eenzaamheid

Eenzaam voel ik mij In een aparte zin Opgesloten en wachtend Op het gedicht Dat de wereld zal veranderen Tot ik erbij kan Het kan aannemen En beseffen dat ik leef Ik besta Voorzichtig kan gaan proeven Aan machtig puur geluk…

Het leven is zo breekbaar, Een handomdraai en daar ligt je leven in scherven. De scherpe scherven liggen daar, loop je weg of raap je het op. Vanaf dat punt veranderd je leven, roze kleur maakt plaats voor zwart. Eenzaamheid en leegte nemen je leven over, dagelijks vindt de rode stroom zijn weg naar beneden.…

ingesleten gewoontes zijn als onderspoelde bergen wil je niet kijken, dan kan opeens de aarde verschuiven eenzaam zal je dan zijn op je afbrokkelende rots open je ogen en je hart zie de tekens om je heen een wind van verandering blaast door de wereld…

ik geef ze geen doorzichtletters tegenspoed om te veroveren als slapen weer eens moeizaam is niet verder gaat dan hopen op verandering van leven ik plaats ze niet buiten de wereld maar verwelkom ze met eenvoud en liefde ze zijn gewoon niet aardig een dichtersnood onwaardig stille stemmen van eenzaamheid uit onwil slechts onsympathiek…

Welkom klein mensenkind hier op de planeet waar jij gewenst bent verandering nodig is vandaag start jouw toekomst morgen begint je verleden in een roerige wereld waar zachtheid vaak ontbreekt jij als nieuwe generatie brengt ons hoop voor een nieuwe mensheid die het anders wil gaan doen die kan opgroeien tot een evenwichtig rechtvaardig…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

ik schreef kleuren op je huid trapsgewijs van licht naar donker je onderging de steek van het puntig pluis gelaten gaf jij niet thuis in emoties die de kop opstaken voeren wij op onbekende wateren gingen nergens heen in het intens verlatene waar aantrekkingskracht geen baas over de polen was…

Niemand die naar je kijkt of je iets zegt Geen mens die naar je luistert Er wordt geen woord tegen je gezegd Er wordt zelfs niet eens gefluisterd De minuten worden uren De stilte duurt maar voort Het kan nog heel lang duren…

Eenzaam thuis op mijn verjaardag Niemand die mijn feestdag deelt Geen cadeautjes of presentjes In huis geen rommel en dat scheelt Gewoon een dag als geen ander Erover klagen heeft geen zin Alsof ik dan nog iets verander Feest zit er vandaag niet in Eenzaam thuis op mijn verjaardag Dit is echt de laatste keer Volgend jaar wil ik weer vreugde…

waar ik hoor breng mij in contact met waardevolle mensen breng mij de gedachten, die mijn leven bouwen zo vraag ik zo smeek ik zo filosofeer ik zo bid ik alleen zal ik het niet redden alleen kan ik de levensladder niet bestijgen alleen ben ik te klein voor de zware taak alleen in eenzaamheid zal ik nooit gedijen dank voor het aanhoren…

We zijn nu eenzaam en fluisteren zijn naam want die zal niet veranderen zoals onze kleine en grote herinneringen aan hem nooit zullen veranderen.…

sinds die ene dag die paar woorden dat loodzware luik voel ik me soms licht verlicht door de leegte omdat liefde veranderen kon en ons eeuwige leven ontmaskerde want waar zijn we?…

de wereld buiten kijkend luidruchtig levend klemt mij eens te meer dit huis en haar kamers terwijl alles en iedereen voorbij mijn deur gaat hoor ik belletjes rinkelen naast en boven mij slechts de muren met foto's van ooit horen stil luisterend wat ik mijzelf zeg de koffie op tafel met tegenover mij die altijd lege stoel blijft…

Met welke zaken Kun je je leven aangenamer maken? Zoek uit, hoe je zelf kunt veranderen, In plaats van te verwachten dat anderen Zich zullen gaan veranderen. Mensen kunnen boeien, Maar ook boeien.…

Zonder stoelen staan we vervreemd en kijken naar elkaar met de blik van vreemden die elkaar zoeken met verdwaalde herinneringen en veranderende woorden van geluk en eenzaamheid en wensen die op de lege tafels lijken waaraan we zonder dromen nu naar elkaar kijken.…

spiegelbeeld meisje toch alles dat je deelt is met mij levenstraan in je ogen ik zie je staan nooit echt blij eenzame gedachten ik kan ze niet veranderen ik strijk zacht langs je wang wat wil ik zijn hoe alles ooit was spiegelbeeld een scherf en een kras niets duurt voor altijd maar wel ontzettend lang…

Helderblauw verdronken water mag ik met je mee in het diepste van mijn zinnen over de zwoele zwijgende zee stromen wij samen door kolken verborgen geheimen die ons meenemen in gedachten stromen uit donkere nachten de weg die wij banen, weg uit droomloze paden uit de bodem van de diepte de spiegeling voorbij…

angstige ogen blikken om je rent en valt het hart staat even stil vraagt je af waarom twee tellen zijn genoeg krabbelt op, weerstaat kruist blikken vurig terug het hart dat gaat een helder licht verschijnt je kijkt, verrijkt stapel hoop klimt op het spiegelbeeld verdwijnt…

Een weg volgen Nieuwe dingen kiezen Winst boeken Dingen verliezen Het nieuwe In het onbekende verdwalen Een tegenvaller Gevoel van falen De moed niet opgeven Dingen accepteren Je eigen slag slaan Van fouten Leren…

onze lijven maken schemeringen in het ongebonden leven dat rafelt om gewoontes en erwten uit het blik het bestek halfzijdig en tweedelig met de scherpte gericht naar de klok brengt in het druipend licht een ode aan het kind dat wordt verwacht een niemandsdalletje onthult de waarheid en nestelt in deze lente al vroeg in de hoogste toppen…

Bijna begint mijn leven, mijn nieuwe tijd Het is gedaan met vroeger, Klaar met toen voor altijd Nu telt enkel nog straks later de toekomst Het gene nooit geweten, een andere wereld voor mij…

Verandering in het leven, geen dag zal het zelfde wezen. Geniet van het goede, geniet van het leven, geniet van mooie momenten die aan ons worden gegeven, want voor dat je het weet kan het over wezen. Niets is voor eeuwig, niets is voor altijd alles gaat kapot in de loop van tijd.…

Mijn huis heeft grote bedden waarin naakte mensen kreunen en meisjes verkracht worden door andermans eenzaamheid De gasten betalen voor het wassen van de gordijnen die ze na de nacht strelen met hun zachte handen Ze verwachten geen eelt van de dag, ze herschikken en ruiken, plukken de bloemen niet zelf, leven binnen waar ze zonder…

ik ben het zuiverste dier op aarde ik slaap met de nacht als met mijn lichaam en de nacht wordt groter in mijn hart in het donkere weefgetouw van je vingers borduur ik een nacht van eenzaamheid veelkleurig veeleisend veranderlijk ik ken alle tranen van de eenzaamheid sla mij maak mij open ik ben een roos van vrolijkheid kom hier vertrouw…

Je weet dat ik de stilte nodig heb om me op te laden voor de mensheid want vragen stellen ligt me niet antwoorden heb ik niet voor handen laat me maar even in mijn eenzaamheid er is nog voldoende tijd om de wereld door mijn aanwezigheid te veranderen het zijn de kleine dingen die ik doe ze vallen niet op en maken me niet moe door niemand…

Nooit gedacht dat hij wanhopig zou worden omdat hij de liefde zo lange tijd moest missen eenzame man in de nacht, voor het beeld Maria nooit geweten dat hij de moed op kon geven omdat hij zich niet gewaardeerd voelde door zijn omgeving aan verandering onderhevig nooit kunnen vermoeden dat hij de hand aan zichzelf sloeg diep in de duisternood…

Waar de kou weer spreekt ben ik het verhaal dat begint met de wens die de wakende dag vraagt om elke eenzame echo te veranderen in een belofte van warmte en gebaren die elkaar vinden met een liefde zonder zwaartekracht en ogen die beloven dat woorden van afscheid niets meer zullen uitdoven.…

Vragen aan het scherm en woorden verliezen die het scherm niet veranderen. Denken aan een moment dat geen moment wil zijn maar alles laat zwijgen. Beloven dat ik alles vergeet wat ik nu lees en wat me weer wakker maakt als ik wil zoeken naar de knop die echte dromen minder eenzaam maakt.…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…