Alle inzendingen over levend

Inspiratie steeds weer, zwevend over de chaos, Geest van de Levende.…

Leven wil ik, levend leven, Leven zonder op te geven, Spijt elk lijfs- en zielsgemis, omdat leven, ‘t moge kloppen op de kin en op de koppen, omdat leven leven is.Want al leefde ik duizend jaren, zonder zien een daagraad klaren door de dikke duisternis van ellende, leed en lijden, Nog zou ik niet graag verscheiden, omdat leven leven is.…

Het muurtje rondom neemt laag na laag af, de toegang gevormd door een enkele rij stenen, om de levenden door te laten. Mezen buitelen dor de lucht of pikken pinda's van een snoer.…

ik hou het niet echt kort ben vaak herhalend; van haver tot gort is voor mij bepalend ook al zeg ik weinig ik heb al veel doorgezaagd met een diepgang waar niemand naar vraagt in mijn periodieke hazenslaap oog ik een diep denker zelfs een foto wordt getrokken recht voor mijn raap mijn opa was bij het toneel net als ik, een levende…

Het gips trekt de huid mijn kleur, mijn vlekken en zorgvuldige opmaak van mijn gezicht rood levend vlees kijkende ogen sprekende lippen, mijn mond lacht jou toe Driedimensionaal scan jij mijn masker, je hangt een veld van registratiepunten op aan de rode markeringen bij mijn ogen, neus en kin De stippen herleid je tot gevoelens…

Dat hoor,- en voel je je denkt aan je eerste verdriet, onrecht wat je overkwam nog levend in je. En dat vergeten, je zou 't wel willen, maar je kan het niet toestaan het is je tot grens geworden waar respect wordt verlangd.…

Genieters van goddelijke momenten, tijdens vallen en weer opstaan, in tijdloos levend NU.…

paraat met de zeis in de aanslag in een hoekje van de wachtkamer verscholen Wie moet direct mee, wie mag nog even blijven wie behoort tot het verlee wiens aanwezigheid zal beklijven Draai je dus altijd om en kijk elkaar aan voordat de deur zich opent en je naar binnen gaat het kan nameliik de laatste keer zijn dat je hem of haar nog levend…

jij pluizenbol een handvol zwart dat verenschuddend fluit af en toe het nest af duikt in woeste lentevluchten kijkt me aan uit groen dat pas ontloken is vliegt en flitst naar prooien die zich levend plooien in jouw bek je schaart de wind knipt in lucht je vleugels uit probeert een steile klim hoogte zit er nog niet in en duikelt…

maar je vloerde mij met kracht kreunde in extase genoot van iedere fase verwoestte mij die nacht ik was de slaaf vond jouw passie gaaf je maakte me bedeesder zo werd jij mijn meester je boeide mij met kettingen van vrij tartte alle zinnen haalde me leeg van binnen ik graaf een graf om naamloos te verdwijnen in jouw schaduw levend…

Groenlanders en ijsberen leren in de poolnacht dansen in benarde ruimte aan afgesneden randen liefdesdans noch -verhaal van ijskoningen en Inuit echte mensen gevangen in niet eindigende winterwals het kan: levende wezens op hun achterpoten leren staan maar diepe ontheemding dans of aai of sla je er niet uit opiaten leren ontembare…

de Rooms-Katholieke Kerk Het Evangelie van Jezus Christus Echt serieus had genomen Was er al lang actie ondernomen Richting Poetin met zijn kerk en kliek Had de Paus in Moskou gezeten Ik gun iedereen z’n geloof en houvast z’n basale liefde voor de leiders, de Paus Maar dit spoort zeer pijnlijk niet De Paus is dood Leve de langst levende…

me welke weg je loopt ik ga het offerland verlaten wil weer weten wat mijn handen doen, de passie voelen van een zoen lakens koelden nooit meer hete lijven samen blijven was het doel ik lachte met een scheve smoel naar oude wijven we keken naar elkaar begrepen wat we wilden jij de zon en ik de maan het was ons universum dat we levend…

Een weerzien na jaren tussen oude buren, familie, kennissen, relaties en/of vrienden blijkt vooral een (her)ontmoeting tussen mensen die niet moeten maar willen MENSEN: ouder ogende mannen, vrouwen met weinig of minder grijs haar kaal of kalende doorgaans door de jaren gepokt, gemazeld, gerijpt ziek geweest, beter geworden goed levend…

wolken langs de hemel zwevend lijkend op datgene wat ik in mijn verbeelding levend voorbij zag komen. Hopend op datgene Wat niet voorbij kwam. Starend over de daken Bang voor enge beesten Kroop ik onder het laken Al die sterren, Wonen daar mensen?…

In mij, levende adonis, jouw liefde, een blik die buik injaagt om daar voorlopig kwaad te rechten. Eén dagje stad op meers gesproken lichamen, geur en de wonderen stil naar de grootse metropolen van ver.…

bijna een jaar, sinds het sprookje begon, verblind door liefde, levend op een rose wolk, dag na dag, week na week, de liefde leek eindeloos, maar uiteindelijk liet je me toch in de steek. zonder reden, kapot was ik ervan, tranen vloeiden dag en nacht, nu zie ik je was het niet waard, ik heb te lang op je gewacht.…

Eens hoop ik jou te ontmoeten en je in levende lijve te begroeten. Al dat dromen is misschien onschuldig maar ik wordt nu wel knap ongeduldig. Zijn dromen dan toch bedrog of is het zo dat ik toch nog bof. Gaarne zou ik dat willen weten, want ik kan die dromen maar heel moeilijk vergeten.…

Welkom zijn M’n bange vrouw, gevlucht, voor wapens en levende demonen. Hoe zal ’t smaken? Is dit wat ik hopen zou? Welkom zijn M’n oude man, vergeten, hoe het leven zich verdraagt. Hoe rook het toen? Komt het ooit nog dan? Welkom zijn M'n wazig spiegelbeeld zoekend, naar iemand die ’t zegt Hoe moet ik voelen? Hoe geloven?…

Mijn broer pas dood, ik het eerst levend.…

ik heb weleens gedacht als ik jou zo bezig zie aan het liedje engelen bestaan niet jij bent juist zonder aureool en vleugels het levende bewijs van het tegendeel want jij bestaat ook al vlieg je niet en doe je nauwelijks wonderen ontken je dat jij lief leuk en juist bijzonder aardig bent hoef ik jou niet te ontmaskeren…

Rouw niet om levenden, uzelf incluis. Verwachte neerslag van liefde laat niet eeuwig op zich wachten; is uw paraplu niet al bewolkt?…

licht in vele stralen traag neerdalen in het schimmig koel bos ik zocht het donkere op verbaasd over de vele verschillen in flora en fauna waande ik mij al gauw in een totaal andere wereld waar duister zonlicht als standaard verving met poelen in dodelijk zwart waar de geur van hel nog hing snel ben ik terug gegaan naar het levende…

Ik kleur de hemel kakelbont gewoon zoals ’t mij zint geel blauw en rood wat zwart een bloem misschien een mond Uit velden maak ik bossen met bomen aller soort sterke zwakke levende dode alsof mij dat ooit stoort En in verlaten duistere steden doe ‘k alle lichten aan grote kleine heldere donkere zoveel als er bestaan De (wereld)pijn…

In het park zag ik die, omgevallen en toch nog levende, kastanjeboom vol met kinderen, lachende, huilende schreeuwende, kinderen in zijn kroon, kinderboom met jouw geduld, mijn moeder ..en weet, er is bloesem op die omgevallen kinderboom, kinderbloesem, mijn moeder als kristallen belletjes in hemelse boomgaarden als veertjes uit de vleugels…

zuiver blijdschap liefde is wandelen in de eeuwig zingende bossen liefde is creatief zijn in alles wat je bent liefde is nieuw zijn tussen gisteren en morgen liefde is mededogen, luisteren en geven liefde is loslaten van al het materiële liefde is de geborgenheid ontvluchten liefde is leven in verbondenheid liefde is één zijn met al het levende…

Allen, die hier tesamen zijn, de levenden, de doden, de handbreed, die ons scheidt, is klein, wij zijn tesamen ontboden voor het gericht ...…

Ik ben nu die man, die jij geweest had Kunnen zijn, levend. Hetzelfde buikje, Golfslag op het nauwelijks kalende hoofd, Dat voortdurende zwijgen, de voeten op tafel En altijd tranende ogen. Je glas. Ouder. Waar we ook waren, was er afstand, was er Nurkse koppigheid.…

Terug naar de dagen van levende onschuld toen ons lachen zich mengde, licht doch massief een vriendschap gedragen door engelengeduld verlang ik, mijn chronische lief Jij blijft onvindbaar, hoe diep ik ook delf op zoek naar vergane perfectie Mijn rudimentaire affectie geldt jou, monument van jezelf Neem jij nu de moed mij een glimlach te…

heldere feeërieke maannacht in een milde licht-gele straling die je adem vervoert rijp en volwassen schrijf ik cirkels door gelenigd licht zonder woorden langs meander-gang jouw schoot rondom de kelk van zoetheid zacht waaiig roei jij in mijn ether zweef ik over beelden die tot bloei komen aan lichaamsvree dat dekt mij toe bruisend en levendig…