Alle inzendingen over liefde OR vuur OR brand

sterven gaat vanzelf leven is moeilijker je doet het maar een keer sterven ook en daarvan ga je dood het fortuin is het hebben noch het zijn ongeborenen zijn uitverkorenen de beste waarborg tegen levenspijn is er nooit geweest te zijn…

Nooit heeft zo’n grijpjanus aan mij gezeten Niet op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ík ben vrouw – men is mij vast vergeten Dus tsja, terwijl ik dat volstrekt níét wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

De showcase van het Parliament waar May standvastig als een vent haar brexitplan met verve brengt waarbij plan b nog niemand kent - kakovolière als men stemt tot mister speaker 'order' zendt gezag waar 'n Arib nooit aan went hoe lang nog leeft dit Parliament? De D-day nadert en je ziet her going down in Downing street Down Under in…

Nooit heeft zo'n grijpjanus aan mij gezeten Nooit op het werk, op feestjes, in een kroeg Ben ik niet sexy of niet mooi genoeg? Ook ik ben vrouw - men is mij vast vergeten. Dus tja, terwijl ik dat volstrekt niet wil Vraag ik mijn baas nu: knijp eens in mijn bil!…

Beiden bevangen en door het vuur gevangen. Verlangend dacht ik aan jouw handen. Die bij mij vuur deden branden. Ik kijk je uitdagend aan, Durf je het aan…?…

Duivelse gedachten hechten zich aan verstand arglistig schieten ogen haar bange blikken finaal aan flarden Ineengedoken wacht zij als gevallen vrouw op hem, die ooit een engel was voor hij vlam vatte en vuur nog als passie brandde Zijn leidraad voor het leven vlammend in woord en daad vurig zonder liefde louter heet in hel…

“Ja, met de brandweer, u heeft brand ? O jee ! Waar vuur is, is waarschijnlijk ook veel rook. Wat zegt u ? Een probleem ? Dat denk ik ook, én vuur, én rook, het zit u echt niet mee ! Da’s niet het rookvrij werk dat ons beloofd is, wij komen wel wanneer het vuur gedoofd is”.…

o ja, zij liep over het ruwe zij proefde het bittere kruid de aarde sprak geen woord van welkom een relatie was een branden niet van verlangen maar dat van het vuur der ontrouw de aarde sprak geen woord zonnekind, je zoekt op plaatsen waar geen liefde is, geen paleis jouw noden zijn van kristal pure liefde, het hogere al richt je liefdespijlen…

Halo lechol shirayich Ani kinor Oh, er zijn er veel die jou bezingen Ik ben maar één van hen Toch wil ook ik mijn liefde tonen Aan jou met hart en stem Als ik je naam hoor ga ik stralen Oh, mooiste woonstad ooit Ik mag mijn rechterhand vergeten Maar jou vergeet ik nooit Jeruzalem oh stad van goud De stad die God herstelt en bouwt…

Lig dichtbij, ver van missen sintels nagloeiend, het vuur van de vorige avond vurige tongen blaas, stook het op adem als de zachte wind vermijd het toeval vertrouw niet op het lot verstik het nog minder blaas, stook het op aangewakkerde vlammen laat dit laaiend branden voortdurend, waakzaam roodgloeiend als de Liefde…

Een vlam wakkerde het vuur der hoop aan nadat je alle inspanningen had gedaan tot je besefte dat het vuur weer was gedoofd door gedachtenregen in je hoofd uit een hemel van gezond verstand. Je hart kreeg de verscheurende melding: “Brand Meester”……

Het olympisch vuur was even in ons landje Inge had de fakkel stevig vast Het slechte weer gaf wel wat overlast Maar toch kwam er een pre-olympisch brandje Dat kon, het echte vuur was bij de hand Dat brandde fel oranje en constant…

treur niet mijn geliefde omdat we niet spelen met onverkropte emoties in de explosieve hitte van ons liefdesvuur verlangen is niet dood rust slechts een weinig de liefde kent immers meerdere gedaantes van liefdevol tot lustvol van aandacht tot passie ons vuur is niet gedoofd het blijft altijd branden smeult soms inwendig voort oplaaiend…

Een koortje zong White Christmas op het plein Om tegen Kerst wat wintersfeer te maken Een handjevol publiek slechts in de zaken Die in het centrum nog in leven zijn Maar door de wijken zwermde ondertussen Een legertje pakketbezorgersbussen…

Met jou slapen in een lucifer- doosje moet wel heel gevaarlijk zijn jij die mij in vuur en vlam zet ik die al brand van verlangen. ------------------------ uit: 'Vader', 1984.…

’t Zandt, waar menigmaal op tijd en stond een bouwsel brandde, ademt opgelucht. De pyromaan zit vast, klinkt het gerucht, het nieuws gaat als een lopend vuurtje rond. Wie was ‘t ? Waarom ? Hoe kon hij zó lang slagen ? Het vuur is uit, al branden nog veel vragen.…

het is niet warm koel of koud maar verschroeiend heet zoals jij liefde geeft in je ogen smeult het vuur van hartstocht als wij brandend elkaar raken hoger loeien vlammen als wij langzaam zonder te ontspannen komen om te gaan in het uitgeblust en nat zijn lijkt de brand weer meester maar je ogen vragen vochtig om een nieuw refrein…

Branden zoals maar een liefde branden kan, vlammende enorme kracht, die brandt als zuiverend vuur, de verloren gewaande ijdelheid van het stenen volk, luisterend naar de gekleurde stralenkrans van de natuur.…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

Vuur, licht en gloed die horizonten branden doet, die aansteekt met nieuwe hoop, die ieders leven houdt ten doop, Vuur, tongen vol moed, verslindende hartstocht, liefdesverhaal, dat ieder hoort in eigen taal. Vuur hoog en heilig, niemand nog veilig maar uitgestuurd voorgoed op weg naar heil en vrede.…

vuur mij branden schuchtere lippen een liefde die lenden beweegt.…

Een Parissiene is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand De Maagd Maria’s adem stokt Relieken zijn in teamverband Gered, met ogen roodomrand Het vuur heeft dorst en slokt en slokt Een Parisienne is geschokt De Notre-Dame, zij staat in brand…

Een zee zal altijd stromen, met wisselend getij een vuur zal altijd branden, de wind maakt het zo vrij! Maar winden kunnen keren, en vuur geblust door water. en daarom blijf ik hopen, voor nu en ook voor later. dat het zal overwinnen, respect weer hoogtij viert wanneer de mens een mens, met naastenliefde siert!…

de vingers waren wit handen afwerend geheven er was geen achteruit slechts de rug tegen de muur met wanhoop in de ogen maar diep van binnen brandde het vuur van de vrijheid nog dat nooit zal doven dat energieën genereerde uit onbekende plaatsen waarbij agressie werd omgezet in warme liefde die handen reikten compassie gaf…

Vliegen door Water Zwemmen door Vuur Wetten van Liefde Van Moeder Natuur Branden in Aarde Lopen op Lucht Met jou in mijn hart Nooit meer een uitvlucht De regen verdampt De Zon kust de Maan Ze breken door Bij het slapen gaan Ik kom naar jou Verlicht jouw nacht Mijn Maneschijn In al haar pracht Ik warm me aan Jouw Zonnevuur…

blaas ik stof uit mijn handpalm asse wordt het en tegen-licht kristallen vuur in mijn huid gegrift ik ben de zwart-bevlekte de brand-gemerkte vlucht in het verhaal van geheim en stilte…

als een warmend vuur in die aan Hem hun hart verpanden.…

Want hier ben ik dichtbij ben jij we tasten alles af jij grijpt m’n vuur ik brand je toe Samen zweven we naar dat gevoel de concentratie op de volle kern van al ons nu…

Je kunt een bamboebosje zachtjes horen kraken het vuur van een vertrapte roos waarachtig laten branden maar paardenmelk bestrijdt van binnenuit gedachten waar je poëzie van maakt.…