Alle inzendingen over lijfelijkheid

een bed van rozenvlees doortrekt mijn aderen krimpend van begeerte naar water in de woestijn alle luchten wuiven weg terwijl onze genen zich stempelen in spiegels gelijk van adem en bloed omtrek ik jouw middellijn drink jij mijn zielswater met omarmen van huid en inlijven van schaamte…

nadien valt honing uit de bomen even onaanraakbaar als lucht onder steen er is genoeg winter te gaan voordat blauw een kleur is en groen de aarde nog altijd borstelt het water zijn tanden, ondergaat huid terloops onbekommerde rilling krakend de ruggengraat in vertraging zeer dicht naderend terwijl dit later lijkt op dat voorheen…

fijngesneden appelgroen gestreepte mouwen opgestroopt deinend op borsthoogte vlezige vulmond rose moerbei ivoorbeklede lachspier beneveld door een perzikfluwelen vruchtlichaam staande in de deuropening gaande met besliste tred beklonken en hoorbaar fluisterend bruinogig engelengezicht amandelrijp dorstig naar mosgroen neigend naar…

warmte de vering geborgenheid kortom louter pluspunten voor ons lijfelijk geluk…

Al speurend langs mijn lijf, ben tenslotte een normaal wijf, zijn er dingen meer dan genoeg, die me verbazen, niet laat, eerder vroeg. Begin bij mijn tenen, langs hielen omhoog, mijn kuiten, knietjes, dijen, zijn in de loop der jaren flink gaan uitdijen. De grilligheden van het leven, zeg maar. Bij mijn billen aangekomen, die ik…

Dank je wel dat je mij mijn leven teruggeven hebt Mijn toppen en mijn dalen Mijn gevoel van liefde, lijfelijkheid Mij deed trillen alle dagen Jij die alle mannen bent Die met mij deelden hun verlangen In woorden weliswaar en soms een kus Dank je wel dat ik tot leven weer kon komen inclusief de tranen en verdriet Het heeft mij iets…

heb de regen voor jou gevangen en gespannen in een boog onder een poort van hemelse kleuren zwelt ons lijfelijk verlangen maar houden we het droog?…

alles relatief en gelijk, toch broedt in de ziel een rusteloos heimwee naar de stilte van een vroeg begin in tijd, resten van een ander leven wat de weerstand naar het einde voedt, die bijzonderheid te herontdekken op de gemiste treden van de werkelijkheid, om niet bang te zijn te sterven, maar voor de onvolkomenheid van het lijfelijk…

Begin bij jezelf oefening in aandacht voor je lijfelijkheid voelen en luisteren naar het orgaan dat je huid heet zo wordt je redder van het leven dan kan je de ander ook leven geven en helemaal aan de lijve ontmoeten…

natuurlijk kan je afwezig zijn zonder lijfelijk afwezig te zijn zodat er in een menigte dikwijls veel meer mensen afwezig zijn dan zij die werkelijk aanwezig zijn zo ken ik iemand die volgens zijn zeggen nooit ergens echt aanwezig is geweest…

Er werd bij ons een bioscoop gebouwd Waar ‘Lawrence of Arabia’ ging draaien De opening ervan kwam hij verfraaien En daar heb ik hem lijfelijk aanschouwd Een halve eeuw geleden, maar het maakt Dat nu zijn dood mij toch een beetje raakt…

Slappe koude thee verroosterd brood verschimmelde kaas dat is zijn middagmaal en dat niet één dag, maar allemaal alle dagen loopt hij gekweld hij accepteert lijfelijk het huiselijk geweld zijn dagen zijn geteld.…

ik hoop dat de familie lijfelijke troost ondervindt…

knisperloop door niemandsland het uitgestrekte onbevlekte ik schrijf mijzelf heel even op een onbeschreven blad strek mijn tong verlangend in de ruimte waar vlokken brandend landend tot versmelting komen heerlijk onbeschrijfelijk lijf'lijk ijs - ijs koud…

ben ik dan een zot zo vol van lijfelijk genot of door en door rot een droom je kent ze wel of niet: verhaal halen op je lief zonder te bezeren en ruimte geven aan je jaloers ongerief…

Het weerzien was dan ook mooi en onbeschrijflijk Niemand scheidt ons nog, geestelijk of lijfelijk.…

Ik vlucht omdat je bent wie je bent, lijfelijk, lawaaierig, te jong. Ik heb je niet lief, ik lieg. -------------------- uit: "Tijd", 1986.…

stel dat ik verdwijnen kon niet lijfelijk maar uit de ogen van mensen stel dat ik opnieuw begon als dat zou kunnen zou ik dan iets anders wensen als leven eindeloos zou zijn zou iets waarde hebben zou ik wel zijn wie ik ben zou ik de mensen mijden of hen omhelzen en kennen wat ik nu ken wat is het dat mij belet of ben ik simpel…

ik flankeer mezelf treed uit gedachten aanschouw, divergeer wijdlopig reik tot lijfelijk afscheid ik land mijn walvislichaam op zwaartekrachtig zand tegenover dunne kustlijnen breek ik mijn laatste glazuur, kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken is alles beter dan schijn…

Maar ja, krijg bij 'n lijfelijke straf De rugzak van zo'n kind er maar eens af...…

Het doet pijn bij je te zijn lichamelijk aanwezig ogen dwalen weg zeggen zoveel terwijl je al zo lang niets meer zegt opnieuw sta je op loopt heen en weer die tergende onrust kwetst elke keer nog ben je hier lijfelijk thuis je geest is al in een ander huis het doet pijn bij je te zijn…

Ik voel iets van een licht in mij ik kan het niet verklaren ik voel niet alleen vandaag ik voel het nu al jaren een licht dat ik niet vatten kan het is iets onbeschijfelijks soms schijnt het fel en dan weer vaag nee,nee het is niets lijfelijks ik voel het licht maar zie het niet het maakt ook geen geluid maar zeker weet ik aan het eind…

zocht in woorden de realiteit van vandaag zonder jouw bestaan te weten doorgrondde hun betekenis terwijl ik van jouw stem en lach niets wist pas je ogen openden een wereld die ik nu lijfelijk ervaar jij hebt jouw licht van liefde op het kleine laten schijnen maakt mijn intiemst verlangen waar…

mijn dank voor jouw duizend gezichten de tonen in je stem waarmee jij mij hebt opgevoed je ogen altijd in een warme groet de open blik op leven die jij hebt doorgegeven handen die beschermden zich over mij ontfermden jij mijn toeverlaat bij ziekte pijn of eenzaam zijn ik heb je losgelaten maar blijf met jou voor altijd lijfelijk…

Alleen in de geest is weinig gegeven wat bij geen wezen lukt, blijft maar even, Onbeschrijfelijk pompt het hart onder het omhulsel, in een labyrint van euforie of smart rond in de essentie van verliefdheid in de ziel of lijfelijk.…

Je norm staat lijfelijk geschreven in ons maagdelijke hoofdstuk in al wat wij samen beleven verdwijnt elke sociale druk je hebt de prijs moeten betalen voor het verdringen van verdriet het is de schoot voor de banalen waarmee je zelfrespect verried het kijken in elkanders ogen is van waarachtigheid ontbloot wij koesteren slechts mededogen…

Harten aas wacht in de handschoen op liefdesspel in vogelvlucht ik kuis mijn zwaar besmeurd blazoen met nectar van de passievrucht de lust naar lijfelijk vertier tekent zich af in open lucht de lokroep van de valkenier is nergens anders zo beducht als minstreel maak ik jou het hof buiten het vaste protocol de kaart gelegd in sterrenstof…

de armen wijd winterweer en zomerwarmte in extremiteit gespreid jij hebt het in de hand voelt en proeft heel lijfelijk causaal verband want lente kruist en herfst huist diep in je hart nog dragen benen de seizoenen in hun gaan van jaar naar jaar maar als de cirkel ooit zal sluiten komen de gespreide armen in balans weer bij…

is er een goed moment voor zintuiglijk vergeten pijnloos liefhebben of lijfelijk herschikken zit er vertraging in elk ogenblik zoals mos op de bast naarmate dagen verkorten als er geen vragen meer zijn kunnen we verder, we waren al laat we versliepen ons in eindeloos tijdsbestek dronken zielsveel van ons hemelwater deelden ooit één…

Hoe goed het ook is zoals het is, toch verlang ik te voelen en te laten voelen dat we intieme vrienden zijn Mijn ziel heeft een tedere huid wanneer we lijfelijk de liefde voelen die we voelen en de heftige hartstocht glimlachen we erbij Mijn huid heeft handen voor intimiteit, voor jou stevig tegen mij aan vingertoppen voor het voorzichtig…