Alle inzendingen over lijntjes

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendlicht Op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht Ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond zijn de sproeten in je gezicht Ik…

zacht en toch strak is je nog jonge huid waarop het leven nog geen krasje heeft gezet wel hebben genen en familie de eerste lijntjes uit het stamboomboek al voorzichtig ingebed een ander neusje of een ludiek oor een brulboei als stem met het volume van een koor jouw zachtheid heeft babykwaliteit een open uitnodiging tot raken…

Moet ik mij schamen zelf ik te zijn domweg iemand anders dan een kind worden, mijn gedachten zijn gewoon muzieknoten streepjes en lijntjes een ontroerende partituur.…

Boven het dal van tranen wil ik de regenboog zijn de dauw op jouw wimpers bij het eerste ochtendzicht op zwaar bevochten verdriet breng ik een straaltje licht ik wil hét antwoord zijn voor de lach op jouw gezicht ik wil de spiegel van je ziel zijn wanneer jouw ogen stralen de lijntjes om jouw mond tussen sproeten die verdwalen ik wil…

schenken elkaar de glimlach van het vertrouwen in en op elkaar ze wachten en verwachten zij stapt uit bed haar voeten raken de grond haar handen vinden de glans van het ontwaken buiten glinstert een druppel dauw op een winters blad de wind fluistert goede morgen haar warme glimlach strijkt de vouwtjes de plooitjes en de rimpels en lijntjes…

Vrolijke kleuren bijeen gekozen, zorgvuldig tussen de lijntjes, in opperste concentratie aangebracht. Maar als het donker wordt komen de enge gedachtes vanonder het bed aanwaaien. En ook overdag kan plots die naïeve gelukzalige bui omslaan in iets sinisters. Mama ik voel me zo anders. Niemand wil met me spelen. Ik wil dood.…

Ragfijne lijntjes en zoveel; moedeloos gooit de waarzegster de hoofddoek in de ring, vergeet haar accent. Je streelt de gebarsten vingers, voelt als je denkt, loslaten is mogelijk het beste - hoe de liftdeuren je aanstoten, het zuchten overgaat in hoesten. --------------------------- uit: 'Huisverraad', 2012.…

daarna dat beheerst leren opstoken om voor vlotter vertering te koken basis voor de eerste structuur We spraken af tot vertrouwen wie waar wanneer met wat klaar stond om niet steeds te hoeven blijven kauwen zo kregen huishoudens vaste grond Veel energie ging in uitstel steken afzien straks staan thuis de rapen gaar met dat gevoel lijntjes…

de kracht van samenwerking vraagt om saamhorigheid gebaseerd op gezamenlijkheid in missie het denken en doen de kracht van samenwerking is verantwoordelijkheid nemen zonder over of af te nemen gewoon doen wat nodig is de kracht van samenwerking is met kaders als toetssteen de bedoeling mogelijk maken door buiten de lijntjes kleuren…

bomen in coalitie met bloemen maar wat kleuren ze heerlijk buiten de lijntjes in mijn immer groeiende tuin het oorstrelend geluid van vogels, een zootje opvliegers zonder papieren als loyale expats. een Vlaamse Gaai vliegt naast zijn vleugels, prikt en graait naar de kleinen maar lonkt liefelijk naar de groten.…

in mijn testament dat ik nimmer zal schrijven is de leegte onherkenbaar aanwezig in het grote niets woorden ontbreken, zelfs het vel met die kleine lijntjes die je schoonschrift bepalen zetten de kantlijn buitenspoor ik heb niets weg te geven, al wat mij bezit zijn slechts koude harteloze dingen, mocht mijn eind aan de orde zijn leg…

de leeftijd geeft vorm aan haar mooie gezicht en trekt wat lijntjes naast haar smalle mond ze is nog monter en oogt redelijk gezond een aantal wonderen heeft ze al verricht in haar beide handen heeft ze nog kracht waarmee ze boetseert en verft iedere dag van recensenten kreeg ze een goed verslag haar kunst was te zien tot diep in de nacht…

kleine lijntjes punten en strepen heb ik ontdekt in de mimiek van je gezicht in eerste tekens van jouw lichaamstaal rondde je lach priemden ogen apart pas later in woorden en zinnen kwamen boodschappen diep van binnen zonder enig geluid in samen deelden we woordloos ervaringen uit bepaalden zaken voor dag en nacht in een…

Lachende ogen een guitige toet een mond vol tanden een bril op mijn snoet tedere lijntjes tekenen gezicht donkerrode haren ietwat opgelicht een prachtig figuur met lange benen té grote voeten schuld van de tenen vijf kilo te zwaar ik kijk mijzelf licht niet alles is waar het is maar een gedicht de rest voor U een vraag en…

Een versje schrijven, was allang mijn wens Bij deze dus maar eens begonnen 'k heb zo wat zinnen bij elkaar verzonnen Die zoetjes zingen voor een lezend mens Zo'n versje schrijven, nee geen hindernis Een kwestie van wat woorden brullen Om daar de lijntjes mooi mee op te vullen Zo simpel is het, voor mij kattenpis ..............…

ingewikkeld ingewikkeld is het spel van samen langs de lijntjes kleuren en lopen op het pad lak hebben aan doorgaan en niet zeuren ingewikkeld is het vinden van de balans in drift en daad de kern te zoeken van je doel de drijfveer spannen in je wir war ingewikkeld is je brein je denken je dromen hoe je draden lopen met elkaar verbonden…

blauw Dat is mooi gedaan Want heel vaak is hij grauw   In die mooie blauwe lucht Daar staat een gele zon Hij is prachtig rond Het lijkt wel een ballon   In een tuintje staan de bloemen Ze hebben mooie kleuren Als je er lang naar kijkt Ruik je haast hun geuren   De daken van de huisjes Zijn allemaal rood gekleurd Een ietsje buiten de lijntjes…

ik knip een stukje uit mijn dagelijks bestaan speld haar op degene die ik zo graag mag de dagen vervliegen en ik voel ontzag onze handen gaan een verbintenis aan ik ploeter door de lijntjes van haar hand terwijl ze de nacht van mijn gezicht afstrijkt ze voelt nog mijn vele angsten zoals blijkt samen turen we weer naar dezelfde kant mijn…

Haar hals ontstijgt de warme gloed Van haar borsten, vormt de koele trekken Van haar gezicht; zwarte lijntjes accentueren Het zwoele bruin van haar ogen, Met scherp in haar vel gegrift. De hete adem van haar ogen Omklemt me, plant een lemmet In mijn darmen, ze woelt en woelt, Zuigt me naar binnen, en rijt zich Open in mijn armen.…

In de stad vol rondingen spiegels bochtig in grachten tonen bruggen in diepe dalen donderbloemen in verheven dozen Kijk die silhouetten zwart met rode lijntjes puntjes de ganse wereld deint niet te verdragen op glanzende klinkers voor de pijn van nekwervels kijk omhoog sammy kijk omhoog En blijf vooral kijken alles komt samen in één…

Zo’n Anton Kers gevoel, als je begrijpt wat ik bedoel Gebiologeerd, geobsedeerd door rijtjes, ruitjes, rondjes, blokjes, stipjes, streepjes, lijntjes, hokjes door een gaatjesplafond met structuren door een kleedje met vreemde figuren of door de bouw van een boterham Is er iets simpelers of stommers dan?…

Ginds op de muur ligt fel de zonneschijn, Verdeeld door lijntjes in rechthoek'ge vakken: De ronde schaduwen kruipen op, en zakken Plots'ling, alsof het grote vliegen zijn. Naar dominee staren, handen gevouwen, In de armenbank oude mannen en vrouwen: Hij spreekt over 't geluk in bet're Landen.…

neem een wiel in gedachten zonder spaken of een as in laag struikgewas niet tot rollen bij machte weefsel van droge draden breed uitgesponnen in cirkels gemaakt uit eigen rag spinsels die uitgerekt aan enkele lijntjes opgehangen met kleffe bedrading overdekt om liefst sprinkhaan te vangen zie je acht poten met bruine ringen op scherp…

Ergens op de wereld staat een oud beeld met haar handen voor haar gelaat geslagen Gure wind die langs haar stenen rokken speelt en al haar fijne lijntjes laat vervagen Ergens staat een klassiek beeld tussen de oude kromme bomen Terwijl de zon haar stenen haren streelt laat zij haar tranen stromen Niemand merkt meer op het verdriet dat het…

respect ook voor de grenzen van ieders eigen mogelijkheid in de complementaire arena waar elk iets haalt en brengt op het grensvlak van de inzet waar het pijnlijk schuren kan verbindt belang de connectie samen de opgave aan te gaan door juist verbinding te vinden in open eerlijk en flexibel te zijn bereidheid ruimte te geven ook soms buiten lijntjes…

REGELS regels in het verkeer regels op het werk regels van fatsoen zoveel waar je iedere keer weer aan moet voldoen regels in de kerk opgezegd namens onze Lieve Heer regels als moraal geschreven hoe als vrouw of man te leven er wordt ons zo veel opgelegd regels volgeschreven fijntjes tussen de lijntjes met wat er al wel niet moet…

Van alle dingen die bleven kleur van groene ogen hard als smaragd een wilskrachtige mond die wist van wat en wie Puntjes van een tekening verbonden met lijntjes jij liet zien welke verbindingen kleefden perspectief lieten zien Schaduwen dansten vier, zes armen voor je om een onzichtbaar lichaam maar ik kon de naam niet onderscheiden…

De lijntjes van de hand dansen op het toetsenbord Pas voor, strek uit, vermurwen zich en lachen dan De maantjes in mijn nagels kijken verbaasd toe De drukte in hun haastig doen Alsof ze bang zijn het moment een stapje achterop te raken Springend en wandelend van van de ene tik tot meer Zo eens een weldadige rust of een geïrriteerde halt…

zo'n gezicht vertelt je een verhaal lach en zorgrimpeltjes lijntjes van pijn denkrimpels fronsjes soms een ietwat verweerd van het buitenzijn je bent al wat ouder maar je mag er toch zijn blauw geaderde handen een dunnere huid ach gossie, is dat lelijk...…

ze zijn er in alle soorten en maten heel veel leuke zitten er bij je hebt grote en ook hele kleine jonge en oudere – dun of juist een beetje dik je hebt vaders waarmee alles wordt gedeeld vader die je laten lachen of – soms – huilen je hebt vaders van toen en nu van morgen en ooit vaders die kunnen zeuren die binnen of buiten de lijntjes…