Alle inzendingen over lonkt

het vlakke water van de vaart lonkt naar de weidse overzijde alsof het zeggen wil, tussenbeide, dit is afscheid dat hier rondwaart deze angst gebiedt de binding elke omarming weer te verlaten te wijken naar verre weiden, langs onbekende ogen en straten zodat niets in afsluiting verstikt, zich nachtenlang doorwaakt of genegenheid…

louter dat prille, nog schuchtere gevoel dat de dag weer lengt en de zon gaandeweg warmer wordt dat alles uitbundiger groeit en bloeit, de vogels vuriger flirten en fluiten waar ik in elke vlinder en bloem weer pure lente proef, 't jonge lover naar me lonkt en lacht mijn zinnen zacht gaan ruisen…

Daartegenover lonkt de liefde bij hem wil je ook graag zijn zo worstel je dan met al die dingen kiezen doet soms wel eens pijn. Ons kind zal je altijd wezen waar je bent of waar je gaat steeds zal er een welkom wezen een deur die altijd open staat.…

heb mijn vleugels uitgestoken op exotische muziek ben ik naar verre oorden getogen zonnewind heeft mij met warmte omgeven langs nieuwe sterren gedreven kwam in het omslagpunt terecht waar zwarte gaten lonkten maar de terugweg was in gaan beklonken zal een zachte landing maken om weer op aardse klei in mijn nu gifvrij lijf te gaan…

altijd wat haastige gebaren (te) luide lach innerlijke zucht van mijn kant zaken, ze gaan me niets aan, ik hoef het niet te weten mijn tuin lonkt… uit beleefdheid luister ik zwak – ziek - misselijk niet te veel reageren al is het geen persoon die snel los laat gelukkig al klinkt dit niet aardig vandaag is de…

Het zonlicht lonkt naar de aarde vraagt haar ter dans plantjes nog maar net gepoot ruiken hun groeiende kans manen stralen kussen de zee maar vertel me liefste wat heeft dat lonken en kussen voor waarde weet je als wij dat niet zouden beleven neem ik al genoegen met soms even onze gevoel voor natuur is zo weergaloos groot…

Werd gister teruggevonden in Broek in Waterland een kwieke tante geheel in het wit echt smeltbare massa heel teer ook mooie neus kin oren fijn kontje - om te bekoren Ze was beduidend anders lippenstift had men niet bij haar gedacht had zich aangepast noemde zich cosmosnowy hoofd met haren vol geplakt voor permanent lonkte - tikkie tipsy…

Soms jaagt ze me de gordijnen in, ik fulmineer me lekker rot Ze vreet aan me, zuigt me langzaam uit , doorgaans tot op het bot Toch komt zij meestal fier en als triomfator uit de strijd Terwijl ze onbeschoft en zelfvoldaan haar kopje neder vlijt Ik streel haar zachte pels maar denk : Ach poesje rot toch op Ze spint en lonkt…

De gedachte is er telkens weer om jou stiekem binnen te laten verlangen gaat nog steeds tekeer ondanks dat ik jou wil haten In schimmen op elke muur jouw verschijning die lonkt en hoewel van korte duur voel ik hoe alles dan bonkt Mijn hart, mijn arme hoofd ik wil dat jij er uit verdwijnt ik wil dat jij het vuur dooft dat mijn toekomst…

in mijn rugzak zitten ervaringen met een grauwsluier en feiten met zonnebrand; aan de zwarte kant van spijt schemert nog wat verdriet maar...in de verte lonkt de "lat-" op een wellicht niet al te grote afstand mijn profiel staat stevig overeind op de site van welzijn en geluk alleen..hoe vind ik jou, man die bij mij past die samen met…

Ik ben verdwaald in mijn eigen schaduw strompelend in een doolhof van schemer een door de groep verlaten zwaluw ongewild een schichtige deelnemer De weg naar schittering is te lang onontgonnen gebied zonder vrucht ploeterend door uitzichtloze dwang ontelbaar veel wolken zonder de lucht Het hiernamaals lonkt met haar veren prachtige droomtooien…

Mysterieuze klanken doorweven van schoonheid gouden klanken zo betoverend als zij zingt Weerstand smelt door brandende liefde de ondergang lonkt via haar stem verstand verdwijnt in haar nevel Ondergang gehuld in ragfijne tonen gevoelens die heersen in het hoofd harten die verwachtingsvol kloppen Dromen van klanken gehuld in nevel we…

Elke dag lonkte en reikte me een hand toe. Want ik wist: samen met mijn uitdaging van vandaag, stond je naast me.…

Maar ik heb de hemel eventjes gezien alleen geen sterren..ik wist niet dat zij al naar mij lonkten, van verre... Straks zal ik arriveren, alleen.. zonder indentiteit, zonder bagage ik ben niet wie ik ben, ik ben verloren in ravage.…

Even de frisse lucht in de donkere nacht lonkt Weer even goede zin de frisse lucht verjongt Lampjes branden alom ik zet mijn tred aan Loop een beetje krom maar wil er toch voor gaan Op weg naar het feest het feest van het kind Ben er jaren niet geweest wilde toen zelf worden bemind Nu is er weer een reden nu kan ik samen gaan Te…

De blauwe lucht is al beschreven evenals de dauw en dageraad De zon is reeds de hemel ingeprezen en zelfs de maan pleegd' op de nacht verraad Cupido verschoot sinds lang z'n pijlen en de sirenen lonkten in een grijs verleden Verveling staat al op wat wit papier en ook emoties als plezier Waar moet ik dan in godsnaam…

Die avond nam zij mijn hart bij de vijver en lispellende libellen raakten rivieren golvend bogen bomen eerbied streelde wind onze haren onze lijven wit en wild die avond nam zij mijn ziel bij de rivier begeerte van forellen aan oever van het water vlogen vreemde insecten die lonkten met honing en we liefden ons lustig…

Voetstappen helder in de vrieslucht, van ver lonkt de lente en de bloemen maken zich al op voor 't grote feest dat alles nieuw wordt, ook mijn hart.…

Moderniteit lonkt soms verleidelijk. Nieuwe visies raken voortijds buitengaats. Er is niets veranderd. De wereld draait om zijn as. Progressief blijft de toekomst wenken. Klein blijft de mens die niet dankbaar was. Onveranderlijk wispelturig blijft de mens die raakt aan de grens. Zet zijn eerste stappen in het maanstof.…

Ze drijft haar ouders tot wanhoop Ze gaat totaal haar eigen gang Trekt zich niets aan van regels En is voor niets en niemand bang Ze wil de hele wereld kennen Stapt overal stoer op af Lonkt vrolijk naar alle mannen En lacht alleen om straf Ze wil alles diepgaand onderzoeken Ziet echt nergens enig gevaar De ouders halen nog hun schouders…

Vandaag vliegen vogels ver Vliegensvlug voorjaarsvluchten Langs lusteloos land en luchten Lente lonkt en licht is later Waarom dan woekert winter Waar jouw warmte wezen wil Koud mijn kamer, klam en kil Kent slechts kramp en kater Daarom dwingen mij dagen Doemdenken op den duur Vervelen op een voorjaarsuur vliegende vogels mij…

Praat me niet van het vergaan van schepen Praat me niet van zandbank,rif of klip Menig schepeling kent wel een dip het roer gaat om De zeilen bollen de verte lonkt en dat klinkt stom: Een schipper zal met de zee niet dwepen Elke golf z'n eigen hoogte daarna z'n eigen dal Er is een kerkhof in de diepste diepte want…

Hier ben ik in het lijf dat mij bindt schijnzekerheden in een rationeel bestaan tot de roep van een meeuw lonkt, ik haar ademloos volg en vrij van zwaartekracht zal gaan.…

Liefde voor Lochem Laat ik duidelijk zijn Lochem is lekker lui(eren) lekker lummelen lieve liefde lieverd, ‘n lonken, om te lonkt ook zelf ligt levendig landelijk, de Achterhoek landenrijk: Nederland, Duitsland, Belgie leerrijk, is historisch lindenrijk, bomenrijk lol, heeft bovenal “Lachen om Lochem” ‘Lach of ik schiet’…

magische spiegel lonkt en blikt geheimzinnig verzacht hartepijnen met diamanten stralen haar wereld in ziel verzonken droombeelden verkennen vrij door betoverende landschappen zomerbruisende geuren verwekken opbloeiende hartstocht in sneller galopperend hart stroomt nieuwe energie door fonteinen omringt gelaat glanst van schitterend…

De dood kwam even om het hoekje kijken en beroerde mij sloop duister langszij Zij lachte mij toe lonkte met haar ogen diepe gedachten ontkrachten haar kracht Verward doch vechtend zoog de zwarte blik leven uit mijn lijf de kracht uit mijn geest Ik zette mij schrap negeerde de lokroep gesloten ogen grendelen het licht De dood…

Nog even lonkt het zonneoog door d’ uitgeplozen wolken. Roze lippen dimmen de koperen wimperstralen in rosse wenkbrauwharen. Nog even schiet het zonneoog felle schichten die doven in wolkenslierten vol roze zalmen en flitsende Lichten. Geruisloos glijdt het zonneoog diep in d’aarde en dooft.…

in verscholen verte wacht gekreukeld teerblauwe vlinder in veilig cocon onder grijs-grauwe zwaarte sluip- slurpen dorstige dreig-rode vurige vlammen nabij vleugellam geslagen krinkelt vlinder osmotisch blauwe lucht-gedachtjes terwijl ver buiten haar bereik in groen en gele pracht het universum lonkt schildert zij haar vliegangst…

Kan ik nog de sterren raken, het hart te groot, zodat ik mijzelf er buiten sloot, verloren in een wijde atmosfeer, aan de overzijde lonkt de altijd groene weide, beweeg ik het aangeboren lot heen en weer, zwijgzaam roepend en bevreesd dat iemand mij stem zou horen, als ik in iemand anders zou zijn geboren.…

de verraderlijkheid van water is onzichtbaar voor velen als briljantjes dansen de kabbelende kopjes voorbij gracieus lonkt het, daagt 't uit als de zon hoog aan de hemel de aantrekkingskracht doet verheerlijken zelfs als het kwik gedaald is doet het menig hart sneller kloppen om de ijzers onder te binden met die wonderschone blik…