Alle inzendingen over loos

een stukje mozaïek dat los laat de context verlaat ademloos in harde grond geraakt plaats maakt voor de boreling die naar adem hapt met argeloos gemak in een nieuwe context wordt geplakt stukje bij beetje sterven heeft weinig om het lijf hoe moeilijk kan het zijn hoe moeilijk…

Een woestijn van woorden waar iedere korrel anders uitgesproken wordt ze liggen daar, hoe kan het ook anders, als los zand aan elkaar ze worden ieder de wereld ingeblazen zullen zelfstandig verder razen en maken de mooiste refreinen op allerlei dubieuze dan weer reuze festijnen.…

Hij laat me nooit los.…

Mijn tand zat los, ondanks dwangmatig gefriemel met mijn tong, bleef hij mooi zitten waar hij zat. Nog net aan het laatste velletje flubbert hij vaster, hij wil niet weg, is aan mij gehecht. Toen een elleboog, niet expres, van zusterlief, tand in wasbak en in mijn mond een gapend gat.…

Het virus is nog slimmer dan een vos, Als straks de ‘r’ weer in de maand gaat komen, Dan kunnen we nog van de bok gaan dromen, Dan is de beer aan alle kanten los. Dan staan we haast met één been in het graf, Het is echt bij de (wilde) beesten af.…

Verhit een kwart liter spraakwater Voeg royaal emotie toe, grof gesneden Los er een handje borrelpraat in op Opkloppen tot windkracht 10 Flamberen met vurige tongen Afblussen met kouwe drukte Uitschenken in vergrootglas en serveren met lariekoekjes Proost!…

Nog even puur…, dán gaat het vuurwerk los.…

er gingen geen grote dingen gebeuren vandaag geen mirakel er was de heroïek van een gestropte man in een zwart-wit streepjespak een tandenloze krijger die zich verstopte in een maliënkolder er was een kleine vlucht vogels los van de aarde en een zacht stromende regen het was een grootse dag vandaag…

kaarslicht flikkert de klok tikt tot de tijd daar is om los te mogen laten niet meer te hoeven vechten oeverloos te vechten tegen de demonen die mij het leven ondragelijk maakten eindelijk is de tijd daar om niets meer te hoeven in mijn hart neem ik jullie allemaal mee hoe rijk ben ik en eindelijk vrij…

mijn rust, mijn warm mijn ik, mijn huis mijn jij, mijn ons mijn wij, mijn thuis laat los, laat gaan laat zijn, laat staan leef blij, leef door leef mee, leef vrij nieuw lust, nieuw honk nieuw jij, mijn rust…

Streep de dagen door, de maanden, de betekenisloze nummers van dag en week, Vergeet elke datum die niet méér is dan een Nietszeggend getal in het brandpunt van de tijd - Streep de dagen door, verbrand elke datum en Laat in deze seconde alles los dat samenbalt In het brandende heelal van de tijd.…

dat mij het speciale gevoel geeft van een fraai oud stukje la douce france in eigen land het maakt iets in mij los dat verdomd veel lijkt op het 'joie de vivre 'van weleer…

We lopen naar huis hand in hand ik zal hem nooit meer los laten.…

Alles Voor De lieve Vrede Heeft me uiteindelijk uitgeput Mezelf Weggevaagd Op zijspoor geschoven Tijd om mezelf te redden Mezelf te laten zien Wat ik vind Wat ik voel Wat ik wil Mijn waarheid leven Mezelf los maken van de ander Mijn waarheid uitspreken Zodat de oorlog In mij kan stoppen…

ik breek los alle gevoelens komen boven realistisch en keihard maakt me verward word door elkaar geslingerd mijn geschiedenis tart mijn zijn word verscheurd door het verleden kan het niet plaatsen in mijn heden maar ik vind mijn weg en kom er wel zal zo moeten zijn Geluk komt na de pijn!…

maar nu neem ik mijn besluit om op te lossen het gekrioel om mijn gevoelens naar boven te graven en voor altijd los te laten, mijn fobie!…

ooit ligt een haas lam met een stuit resten beentjes mos zacht tellen dagen dubbel een hamer vangt zonder rede loos bloed mooi kreten op vertrekt een laatste stuip met kerstmis voor de deur het klopt kamers vullen geluid…

dichtte met dunne draadjes mijn grootste dromen kleinste zeer van duizend vrouwen honderd zonen en één koninkrijk maar wind stak op en losse blaadjes hadden geen verweer verzoek de vinder ze voor altijd dicht te vouwen gooi ze weg of maak een prop en slik het in…

Snippers papier in 't jonge groen, daartussen de resten van een oude schoen - je weet dat je 't verleden weer los kan laten en dat je van 'morgen' met and'ren kan praten. Laat dan het trage, het harde maar gaan en wil als herboren in 't leven weer staan.…

Boskalis trok hem vlot, de Ever Given Een staaltje Hollands glorie: doorgetast Ons schip van staat liep vóór de start al vast En bleef door scoutingblunders Never Given De inside information ligt op straat Trossen los, Arib, recht zo die gaat!…

ik zie je in gedachte staan je luistert naar de wind die spreekt in bomen herfst in droge bladeren misschien hoor je van lente, leven en opnieuw toch in de winter ben je teruggekeerd, naar de kale bomen, ze zeiden niets en lieten jou begaan een enkel blad laat los nog voor de zomer…

je maakt de zee je maakt het zand je maakt de duinen en het land je maakt het schaap je maakt het lam je maakt de kudde en de dam je maakt de grond je maakt de klei je maakt de bloemen en de wei je maakt de boom je maakt het bos je maakt de merels in me los…

ik wil het weten vergeten maar de ankers laten niet los trekken nog steeds hun sporen onuitwisbaar ook op de harde rots ooit zou ik de lijnen kappen in het ongewisse verder gaan maar ik had niet de moed om alles te verbreken de rode lijn is gebleven heb me geschikt in een leven waarvan de schaduw steeds voor mij zal staan…

Tranen van `t leven in trance stroom ik mee sloom langs ramen vloeibaar los van lichaam bewust van geest volg het kozijn voegen van gestapelde stenen over grijze tegels zo naar `t achter van een tuin om vervolgens willoos de afvoer te bereiken.…

Je armen om me heen Ik denk laat me los Maar voel me tegelijkertijd zo verloren Ik kan niks meer We zitten daar maar Geen idee van tijd Wat we wel weten is.. Dat we elkaar nooit meer loslaten Voor eeuwig bij elkaar We hebben misschien twee harten Maar ze kloppen als één!…

Jij lijkt gestrooid uit losse hand, jij bent een wereldstad. Maar nu ik aarzel weet je want, mijn stad is niet meer zo de oude al heeft zij die allures eens toch wel gehad. ik aarzel…

Zo oud dat men haast niets meer bezit dan wat ademteugen en sleetse gedachtenpatronen derhalve makkelijker los te laten Zonder vleugels zweven doelloos onderweg herinnering terugbrengen tot het kloppen van een hart Een meteoor, die zich spoedt door een donkere nacht zelfs dan muziek van Bach in licht van sterren verdwijnt…

diep doortrokken klankwoorden die naast elkaar bestaan totaal verschillend trekken zich los uit een wirwar van draden zonder jaloezie kleurend van wit naar hemelsblauw in het blanke licht uitgestrekt tot tevredenheid herken je meerdere signalen waar de meerwaarde zit van het leven overduidelijk……

Als ik bij je was zei ik tegen je: doe mijn kleren uit, maak mijn sieraden los, leg ze voorzichtig neer. Om je te helpen til ik een voet op houd ik een arm omhoog kleed ik mij langzaam uit, neem mij mijn schaduw af.…

dooi druipt en drijft en tikt de takken los mijn tuin komt weer tot leven de vogels uit hun schuilplaats door poes even verdreven dragen zij hun lied aan 't nieuwe scharrelen en de vrijheid op 'k verbeeldde mij een winterkoninkje heel trots voor goudhaantje nog te verlegen…