Alle inzendingen over machteloos OR eenzaamheid

troosten kan ik slechts met woorden maar besef terdege dat zij de zee er niet van kan weerhouden oud zout in jouw wonden te legen de spiegel van de dag zo ogenschijnlijk alledaags legt de leegte bloot het scheurt het hart in stukken maakt van de pijn in de ogen gewag ziet helen alsmaar mislukken waar geen leven is, daar verschijnt…

Je hoort me maar je verstaat niet wat ik je zeg Je kijkt naar me maar je ziet niet in mijn ogen dat ik het meen Dat ik van je hou, écht van je hou, met mijn hele ziel en zaligheid Je ziet mij zwijgend aan en hoort enkel maar goedkope woorden Verdomme...…

Eb en vloed met blauwe inkt geschreven. De op- en neergang van een naastverwant, van een duisternis die licht kan geven, geregeld in strakke orde van hogerhand. Zij laat zich een aards leven aanleunen, in een dans van aantrekken en afstoten. Het is meer noodgedwongen elkaar steunen, een verhaal van de kleine en de grote. Als het dooit is…

de handen reiken niet verder dan het kloppen van mijn hart de armen nog verder strekken verlicht ook niet beklemmende smart; ooit kon fluisteren warmte opwekken je aangezicht verstart verwachting vordert verwarring, denken raakt overdadig gehard en wordt hoop een aftreksel van bedeling terwijl de lente toch blauw de aarde bedekt vogels…

Begrijp je het niet ? Ik ben een kind van de wind Niet zoals ik ben een kind van mijn vader want hoeveel woorden heb ik niet verspild En nog zijn wij elkaar geen geestestap nader. Voor mij is slechts je gefluister voldoende Het zachte geruis duidt op een verstaan. Je vertelt me van landen waar slechts een blik is voldoende om talen te doden…

er zijn dagen dat woorden kleven aan je lippen geluid is dan niet hoorbaar je zou dat ene aan willen stippen; maar liefde is onverklaarbaar ik vul de leegte met een sigaar keer op keer, het denken remt in de keel roggelt de diepte de rook verdampt meer en meer de wereld is klein van binnen of, wat ook kan, te groot van buiten ik schrijf…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Deze stilte klinkt oorverdovend Machteloos vullen mijn woorden de stilte Bijna roekeloos Jouw zwijgen sloopt me Ontlok geen fouten Mijn machteloosheid vormt geen smetteloos nieuw -En dat weet je! Het wapen werkt…

niet anders willen zijn niet raar, niet bijzonder niet leven bij het wonder niet meer alleen op een lege bank in het overvolle park niet een dwaling een eenzelvige gestalte frêle hangend in de mist niet verloren in een geschapen wereld die niemand kent niet de grijze droom tussen de blozende slaap maar weten wie je bent…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

En wie zichzelf zo machteloos, zo moe voelt en zo vol van zorgen, Die troost Hij zo een moeder troost, die houdt Hij in Zijn hart geborgen.…

beroofd ben ik van het geloof van goedheid in iedereen beroofd ben ik van dromen over wereld vrede voor iedereen machteloos staand aan de zijlijn en lees woorden die ik niet begrijp machteloos kijkend naar de dag die vanzelf weer nacht wordt en de mensheid die nog altijd niets geleerd heeft van het leven…

over eenzaamheid wanhoop en verdriet als zij me verlaat dan overleef ik niet ----------------------------------------------------- © Jacob.W.L.Looij 2004-11-30…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

de schrale troost van een mogelijk hiernamaals geeft slechts minder schaduw over het nu een vroege dood is genadevoller dan dit te lange levenslijden als er een god is die dit aan kan zien of aan wil horen dan is die machteloos of gewoonweg wreed het lijkt hopeloos je bent zo machteloos vlucht maar mijn kind de eeuwigheid is…

Vurig verlangen is gevangen in een put van machteloos omvangen en verhangen...…

Een gebroken hart dat machteloos is door smart, ogen vol weemoed.…

Gedachten zoals emoties hebben ook krachten soms zijn ze mild, soms wild een omarming als troost zou fijn zijn in eenzame dagen als milde macht die het gevoel van warmte beheersen emotie van loslaten wat je dierbaar is geeft diep gevoel van onbehagen begint als wild, zelfs machteloos lijkt acceptatie maakt dat gedachte overwint wat niet…

In eigen stilte en eenzaamheid nam ik me voor hield ik het bord goed voor me uit, waarop dan wel stond: "de diepgang der dingen". Ik moest hier enig graafwerk voor verrichten. Het zou me van mijn strijd verlichten. Voor velen nam dit proces het zonlicht tijdelijk weg.…

Het is doodstil doch de kalme golfslag van het bloed voel ik als mentale kracht door mijn aderen stromen de tijd gaf me de ruimte daar aan te bouwen misschien bovenmenselijk om te dragen maar toch het kan je innerlijk sterk maken hoewel de botten kraken het juiste woord vond bij de bron waaruit ik kracht ging putten nu in mij latere…

Ik doe de deur open en ga naar binnen Jij bent er alles gesloten Dat voelt zo eenzaam…

Hoor de wind waaien gieren door de bomen elke stem verstomd en telkens die angst grote ogen kleine mond weer die vragen hoe het is en of het ooit stopt je wil wat doen maar je bent machteloos angst ik leef vandaag met stilte in mijn hart respect door verlies te delen en de pijn te voelen want ook ik sta machteloos…

Wat kan ik anders doen dan machteloos berusten nu zij me schrijft over haar lage lusten en dat ze hoopt dat ik sportief aanvaard dat zij en die ellendeling elkander kusten Dat ze het schrijft is 't onomstotelijk bewijs ik schaats riskant op in haar lente dooiend ijs verkleumd en eenzaam bezig aan een hopeloze reis Warm maar sportief gekleed…

Toch werp ik keer op keer het woordlood uit in een machteloos gebaar en laat het in het donker doordringen en bezinken, tot het op de bodem stuit, waar zachte sponzen groeien en groeien: oh, machteloos gebaar!…

so I guess that thy art incomplete alike or art thou good a friend and thus believing firm applaud thy must Though poetry is not my thing my roerbak sells, thou art buying…

Come rain or shine, het was des kiezers wens Maar of het lukken zal, dat weet geen mens Mede geïnspireerd op het snelsonnet van Jan Bontje en de reactie daarop van Bet Weter…