Alle inzendingen over medelijden genade

Vandaag dapper mijn zwart oogpotlood gepakt Ja, ik opteer voor de kattenlook, die staat me echt wel machtig. Dat werd balen, sakkeren en een gepieker. De spiegel deed het niet langer, ik geloofde mijn ogen niet. Ogen bestonden gewoon niet... Ik dacht: meid, ga wat rusten Het verdict viel, je zal berusten. Wat boeide ik me op, in domme…

Onder aan de toren is een wespennest het zoemt en trilt de regels van het "huis" verstoord een bij "de onverlaat" de hysterie slaat nu toe verlaat het nest nu het nog kan maak er het beste van het steekt nu overal vriend en vijand geen onderscheid voor medelijden is geen tijd…

In de vroege ochtend stikt de laatste klant haast in zijn sigaret Verschaald bier, stinkend als in de hel, over is de pret. De dienster loopt schoorvoetend naar de deur en wil sluiten Onfris, vieze haren en akelige stoppelbaard waggelt naar buiten. Slenterend zeult de man zich huiswaarts, een hele klus Ach,Corinne wacht steeds, hij verwacht…

Sommige vrouwen begrepen dat hij medelijden met hen had. En heel sommige vrouwen hadden gewoon medelijden met hem.…

Oma borduurt met gouddraad. Op haar rijke stof rust mijn hoofd. In de blauwe pan sissen twee pakjes boter. Wit vlees puilt uit haar ladder. Een collectant krijgt haar oude kranten. Zuinig hecht ze af met een stichtelijk woord. Op mijn koffie drijft een vel. Met mijn theelepeltje vis ik het eruit verstop het aan mijn kant…

tussen de plek waar je rekent en die waar je medelijden voelt gaapt een kloof is rekenen slechts uitgekookt doortrapt en medelijden soms berekenend? rekent het hachje zich niet alleen rijk en slaat Agape soms een brug over het ravijn?…

Ik tik om genade, om wat redelijk verstand; Geen genade van een diender Voor een opstandige arrestant. Heden wordt het recht op de straat vermoord; wordt genade voor recht niet tijdig verwoord. Voor men het weet is men te laat Voor wat rechtvaardigheid op de straat.…

hij wil haar uit haar tent lokken maar het is nog véel te koud ze bibbert in haar slaapzak met kruik als lijfsbehoud ze krijgt toch medelijden dus noodt ze hem naar binnen waar zij nu met zijn tweetjes een sneeubalwals beminnen .…

Rozen volbloedig zes tot acht al op een stok wat een genade…

Neen, bij u daar is genade, Heere, uw spreken houdt mij staan! Staande blijve ik op uw spreken en ik hope in u, o Heer! van het vroegste morgenbreken, tot des avonds wederkeer. Want bij u is medelijden, is verzachten des gekwels, groter als het wederstrijden, als de boosheid Israëls.…

Neen, bij u daar is genade, Heere, uw spreken houdt mij staan! Staande blijve ik op uw spreken en ik hope in u, o Heer! van het vroegste morgenbreken, tot des avonds wederkeer. Want bij u is medelijden, is verzachten des gekwels, groter als het wederstrijden, als de boosheid Israëls.…

Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen al roert de hand daarbuiten luide de huid hun klank in zich gekeerd blijft dof Mijn ogen zijn omfloersde tamboerijnen maar heb daarmee geen medelijden…

Leven is mede -lijden voor lijders, mede -vreugde voor vrienden.…

Niet wegen op de ander, niet op gedachten, wensen, dromen; er zijn totaal en vrij voor de ander als de bladeren van de bomen die komen en gaan, die vruchtbaar zijn ongeweten; genade heten voor wie je weg kruist zonder te bezitten.…

Oude man, wellicht voelt u zich, tot uw dood, een part van die uit het zicht geraakte SS- mythe Wat blijft, ouwetje, flarden broos film- journaal, waarop u de paradepas afdrukt in de asresten van boeken en bundels Maar kantel eens uw verchroomde ogen, en zie dat 'n eindeloze rij wagons, met de woordenschat van spoorloze schrijvers…

Weerloos wacht de verworpene Gewraakt als zij dient te worden In opdracht van het betwiste woord Zullen zij haar meedogenloos vermoorden En als de eerste steen haar hoofd pijnigt Tiert het beest in de reine massa rond Werpen zij die smetteloze ongeremd Bezwerend wordt haar genade kreet overstemd Pas als de laatste steen het vormloze treft…

Ach, blijf met Uw genade, Heer Jezus, ons nabij, opdat ons nimmer schade des boze heerschappij! Licht Gij ons met Uw stralen, o, Licht der wereld, voor, opdat wij niet verdwalen of struik'len op ons spoor! Vervul dan met Uw zegen onze armoe, rijke Heer, en zend op onze wegen Uw kracht en goedheid neer!…

Afwas die in Geen maanden Gedaan is, Vuil verspreid Over alles dat Keuken heet En wat op het Aanrecht staat Bedekt met Vet en vuil - Hier is uitbundig Geleefd, en Werden grenzen Overschreden - Maar Jij kijkt Toe, in vrede, In liefde, omarmt De mens die in Zijn eigen huis De weg is Kwijt geraakt…

Ik, verbouwereerd toen je plots de benen nam genadeloos mooi, een aanstekelijke... vlam doch... je bleek een lichtekooi!…

jouw ogen kenden geen genade hanteerden de bijl en ik ging er voor…

Toen ik je zag verdwijnen zag ik mezelf staan jij was het die naar me keek medelijden straalde uit je ogen kon je mij maar omarmen dan was ik niet zo alleen zat je maar voor me in plaats van in mijn hoofd mijn ik mijn eigen ik kon jij mij maar troosten…

Zij tuurde in het vuur van zijn ogen die niets verhulden en geen medelijden kenden De muren waren niet veilig maar het niet vluchten maakte hem nog kwader. Zijn stem overstemde alles maar de sneeuw bleef het was donker en koud die nacht.…

Zacht noemt ze de vertrouwde naam van wie zij in zich droeg bij ’t lezen van de dooptekst Mijn genade is genoeg. Door haar gemoed golft een baarmoederlijke gloed. Het kind een eigen weg gegaan mag door die naam Gods diepste liefde profileren. De naam houdt haar betekenis: Genadig is de Here.…

Hetgeen ons aller medelijden wekte; Vandaar ook deze huis-aan-huiscollecte.”…

Woorden komen en ik vang ze met mijn gedachten en geef ze mijn naam en de stilte die ik alleen in mijn dromen om medelijden vraag.…

Mijn zwaarste leed ten allen tijde Was ’t machtloos stille medelijden; Maar lichter steeds woog eigen juk Door blik op and’rer Heil, door bloei van meegeluk.…

Men dreigt nu zelfs uit innig medelijden Een hele dag geen trein te laten rijden.…

En wie betrapt wordt die is de sigaar, want de politie kent geen medelijden. Dat risico van bellen snap ik wel, maar waarom hebben fietsen dan een bel?…

Ik heb zo’n medelijden met de Belgen: Steeds hebben ze hun schaapjes net geteld Of daar verschijnt bij nachte in het veld Een wolf om er een aantal te verzwelgen. Dan mogen wij ons toch gelukkig prijzen: In ons land zijn geen wolven – hoogstens Grijze.…

Zo tegen Kerstmis sta ik steeds onthutst En krijg ik in de winkels medelijden Met vakkenvullers en met kassameiden Die dan opeens weer lelijk zijn gemutst. Een meisje met een hoofddoek staat ons tegen, Maar op die malle mutsen rust Gods zegen.…