Alle inzendingen over metgezel

Ik heb een kleurloze metgezel. Meestal houdt hij op zijn schouwplaats het kopje in de wind. Vanaf de hoge boog van walvisbeen kan hij het wad zien en soms twittert hij iets onverstaanbaars. Hij zoekt mij om den brode als ik wat ga eten en verrast mij van nabij met die grijze kap, wat vleugjes wit en veren die mahonie glanzen.…

Stilte om me heen, alleen de wind is mijn metgezel. De sterren en de maan, het heelal adem ik in. De planeten, de rivieren intrigeren mij diep. Dromend met idealen door het donker heen. Bestemming onbekend, gevoel is het kompas. Een reis zonder begin, een eindpunt evenmin. Dolend door het leven... een reis van binnenin.…

Hij was een visser en leuk metgezel Overal naar welke stek ik ook ging Vroeg of laat kwam hij of was er wel Een aardappel als neus en zijn visueel gebrek Met zijn grijze baard en enorme kale kop Was het keer op keer als ik beet had haalde hij op De jaren verstreken gelijdelijk aan werd ik bang Om hem ooit te zullen moeten missen Een moordmaat…

En dan drukt winter zijn stempel op pad en perk in mijn tuin Jaagt wind en metgezel sneeuw tussen struik en boom hun laatste blad verloren De prietpraat tussen fris groen van bol en knol met stilte bedekt De tafel voor vogels door mij gedekt, de vetbollen gehangen Dempt even...…

als jij mijn roos was dan zou ik jouw zon zijn jou regenbogen schilderen wanneer het regenen gaat als jij mijn wereld was zou ik jouw maan zijn als stille beschermer de nachtlamp in het duister als jij mijn eiland was dan zou ik de zee zijn die het strand streelt bij elke wisseling van getij omdat jij mijn liefde bent ben ik jouw metgezel…

Avondwandeling met de maan als metgezel hoor ik enkel het geluid van mijn gedachten… Ik schrik van een schaduw het geluid wordt luider ik denk te veel… Ik versnel mijn stap de maan volgt me op de voet het lawaai in mijn hoofd ook… Ondertussen ren ik verder gedachten worden oorverdovend… Nog even, nog een klein stukje ik ben er, ik sta stil…

Waar hij wachtte werd de stilte een metgezel en keek hij naar de mensen die hun stemmen volgden Ze zagen hem maar gunden hem alleen een oude schaduw op een bank waar wachten geen belofte was. Waar ze niet wilden zijn omdat ze niet wilden delen wat ze wisten en met hun gedachten steeds probeerden te verjagen.…

Vlug naar beneden, kom Vierhonderd vijfenzestig treden Het is niet zo slim, zelfs een beetje dom Metgezel in alle staten, autolampen aan gelaten…

Het knarsetandend wit Dat in mijn adem fluistert Mijn trouwe metgezel Als hartslag in de schemer Tegen een oranje aura Prik ik in het laken Groots en nietig tegelijk Weet ik mij verbonden Het zuivere koude water Valt hard naar beneden Ik lest mijn dorst Proef het zout van mijn huid Hier op dit hoogste punt Stroomt de aarde door mijn…

Het monster is mijn metgezel, mijn wederhelft, mij alter-ego, mijn eigen ik... Aanspreken op zijn gedrag, dat is wat ik vertik... Mijn monster heet verlegenheid... Eens, eens komt mijn tijd...…

Laat ze niet met me verder gaan, zo'n metgezel hoef ik niet. Het is te veel, veel te veel om op mijn schouders mee te dragen! Neen duizend maal neen, zo kan ik niet echt verder. Ginds, is er thuis met zoveel herinnering aan al wat er niet was! Ik... weet niks meer duidelijk of ik nog verder wil, Of ik nog verder kan.…

levenstijd, vervolmaakt in een jeugdig opmaak, de dood reist mee met al die jaren die schrokkig de rimpels voeden en het kindzijn terughalen uit de spelletjeshoek neen, ik zal het sterven ontbinden het ontrafelen en de dood ontlopen door het simpel niet te doen, de dood is voor anderen of toch, breng mij de stilte waar de dood mijn trouwe metgezel…

Het afgesneden zijn zal altijd blijven knagen Maar die pijn wordt een gekende metgezel Die een mens telkens weer leert te dragen…

Thuis wacht een vrouw op haar metgezel. Een trouwe makker is hij voor haar. Voor altijd. Het zieke meisje toen vond troost bij hem en hij bij haar. Niets liever wil hij dan leven. Maar de tijd is op. Zijn hart is zwak en op poten stram kruipt hij terug naar daar.…

Weerpiazza toonde zich gisteren een onbetrouwbare metgezel Een hopeloos beslagen glazen bol van perfide computermodellen verwachtingen drijfzand onder dekens van mist niet te voorspellen Zon en buien tuimelden als lastige vliegen over elkaar heen druipende kletterende klaterende snottebellen Een laag hangende wolken leek…

Soms is stilte metgezel van eenvoudig dieper leven vaak ben je daar, even hier dansen we samen, dromen we weg van mijn eenzaamheid naar andere werelden echtere mensen werkelijkheid betaalt slechts wetteloze angst deze droom rivier jou duurt voor mij het langst wanneer ik mensen achter traanmaskers zie breinen en mijn nachtangst…

lenteochtend, zo sluimerig mooi toon je het stille weidelandschap enkel een kievit is mijn metgezel het verenkuifje maakt een dribbelpas rond een kuiltje in het akkergras roept zijn eigen naam kiewiet, kiewiet, kiewiet mijn mond blaast kringelwolkjes door het zuivere koude ademen ik droom de dag alvast naar mij toe er ligt een…

streelbaar als je handen balsemduin en alsemstranden wingerd van een roosmarijn Je blik heeft mij getranscendeerd bedwelmd raak ik en in de ban van huid en haar word ik als man gehypnometamorfoseerd Een herfstsonate in de zon is jouw geliefde melodie veelkleurig geurig, tu m'écris je bent de mijne, ton sur ton Amour en soulmate metgezel…

Met lege handen en een leeg hart gevoelloze vingers haar blik verstart koude streelt haar huid voelen doet zij niet meer woorden zo bast het doet haar geen zeer terug is de façade het masker van alsof haar metgezel van jaren weer vanonder het stof één schil was gepeld een glimp van haar hart was getoond voor even nu rest nog…

ze zwoegen voor de Koninklijke Shell voor Europol of op een ambassade als onbegrensd verdienende nomaden hun carrière slaagde wonderwel de voorspoed lijkt hun vaste metgezel doch de vermeende welvaart is façade de tranen zorgen hier voor waterschade hun leven is een voorschot op de hel ze klagen over alles in Den Haag een slecht klimaat…

zijde De doodsdrift is ontvoerd Met peperkoek gevoerd Niemand kwam tussenbeide Zij kreeg een vrijgeleide Die knibbel knabbel koert Ik voel me, hemel, zo content En kijk u zielsgelukkig aan Skeletten vol ontbladering Staan met mij in omkadering Van grenzen in een nieuw bestaan U, snel vergrijzend, laat een traan Ik ben mijn eigen metgezel…

In mijn stilte bewegen zich geesten onaardse voorstellingen vol wellust en intensiviteit van geile begeerte wanneer ik naast schaduwen dans in mijn naakte ornaat fluitend zie ik moeder aarde in verval in mijn stilte kronkelen zich gedachten urenlange overpeinzingen met betrekking tot de dood en de kornuiten van die metgezel wanneer schaduwen…

wat ik vrees is de waarheid van mijn gedachten, ze struinen onbeholpen op zoek naar die ene nacht waar ik niet zal spreken tegen de duisternis met zijn verlaten paden telkens is er die ene til, het honk dat me het uitvliegen belemmert, mij herinnert aan een metgezel die als verstekeling in me huist te graag breng ik mijn waarden ter…

Zij koos voor een nieuwe metgezel, zo stond hij snel buitenspel, nu deelt zij met die ander het minnespel, het leven werd voor hem een hel. Hij mag op afspraak zijn kind nog zien, en mist haar elke dag opnieuw, telt de dagen, soms wel tien, tot een volgend weerzien.…

Bij het bankje, vlak voor we er zijn, reikt hij naar de grond en gaat zitten maar hij lijkt niet goed te weten hoe, ik wacht Een man van de gemeente komt kijken en belt om hulp, sirenes Voorzichtig wordt mijn metgezel neergelegd Een vrouw klemt haar armen om mij heen en houdt me strelend vast Anderen kijken toe onvermoeibaar komt…

Het pad waarover hij zijn stappen zet ligt afgezonderd ver van stemmen anders dan de zijne eenzaamheid is metgezel lijkt het wel voor al degenen die in eigen zwijgen niets kunnen verstaan maar hij ademt verwondering wanneer een lelie - badend in de maan - liefdevol het water kust of het nijgend zware graan vergoten tranen draagt van…

in de Barensweeën van de Schemering die de Ochtend moeizaam Geboren doet worden - Word ik op het kerkhof Van gebroken graven Begroet door een oude Man met een schitterende Zilveren baard die mij Het verhaal van zijn dood Vertelt - en terwijl de Eerste zilvermeeuw boven Ons moedig de nieuwe dag Toeroept hoor ik van mijn Metgezel…

Welterusten, mijn dierbare metgezel.…

Een regenworm uit Lutjebroek ging naar een metgezel op zoek. Zo dwalend door de composthopen, kwam voor hem iemand aangekropen. Hoewel hij zich geen tijd kon gunnen, was deze van de and`re kunne. Dat bracht hem op and`re gedachten en hij kon geen ogenblik meer wachten. Hij vroeg haar daad`lijk voor een date, al in de tuingereedschapkeet.…

Was de nacht een echte toekomstdenker kende zij steeds alle keren haar tijd als goed gecamoufleerde metgezel. De klanken van de wind en de regen vertolken met de ook opklimmende mist heftigheid met een vreemde opmaat. Wat valt er verder te verwoorden over onze natuurlijk ogende uitgestrekte oorden wat zetten uw ogen al in de steigers.…