Alle inzendingen over minne-gevoel

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

De zonne zinkt. Een sterre zoekt. Een zon die hinkt wordt opgedoekt. 't Moet wel, 't is wet. Maar vóór te gaan, heeft ze in een raam, de zon, haar ziel te koop gezet.…

Ik lees Gogol. Hij is groot. Hij spreekt van liefde en dood, en dat mensen klein zijn en voor elkaar venijn zijn en dat, trots van alles, dit leven nog hoog staat aangeschreven.…

Het koude water maakt warm en stil omdat de zee meer minnen wil…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

met een mooie kraag van schuim schenk ik jou de zee meer kan ik je niet minnen…

als een automaat die zonder gevoel, maar om te winnen, op zijn doel afgaat…

Als ogen mijn lijf omsluiten voel ik de plussen en minnen al in mijn eigen hart vertaald.…

op 't hoofdkussen ontvangt hij genadiglijk z’n plussen vallende in minnen raakt hij buiten zinnen bij vijftig min stond hij nog plus pas bij vijftig plus ging hij in de min ooit was hij voor wie de bal durfde kaatsen nu is hij voor ’t minnen van de naasten hij zegt "mijn hart wordt oud altijd al van binnen goud dus…

Vrouw die niet meer vloeit, gruwelijk van de minne gebeten, minne die over mijn walg van je zegeviert. ------------------------------------------ uit: 'De dame van de tapisserie', 2007.…

het minnen ener onbekende dame is niet zonder risico ofwel ze blijkt geen dame ofwel ze is een vent…

Maar wat ten diepste ons echt wil bewegen, het mens-zijn in zijn rijkste zin en doel, dat komen wij op 't slagveld zelden tegen, dat is het minnen, eerbied en gevoel. Het kleinste kind en ook de laatste rozen, ze zijn gegeven voor een nieuw bestaan; laat ons dan helder zijn in denken, teder en vol begrip naast hen die lijden staan.…

Bi wilen lief, bi wilen leet, Bi wilen verre, bi wilen ghereet; Die dit met trouwen van minnen versteet, Dat es jubileren, Hoe minne versleet Ende ommeveet In een hateren.…

Ondanks de TOMTOM, zoek ik me verloren, ondanks de route beschrijving rijd ik fout, de uitgestippelde route uit het hoofd geleerd, heeft zich in mijn kop omgekeerd. En wat ik ook doe, of wat ik ook nalaat, ik ben de weg kwijt, vandaar dat ik het blad maar omsla!…

Ik zie een prachtig gedekte tafel en krijg de neiging om alles omver te werpen Stilletjes trek ik mijn schoenen uit en klim op tafel, mijn rok omhoog Zachtjes tik ik met mijn tenen tegen het eerste glas het rinkelt zacht, en dan ga ik los Met elegantie wip ik ze eraf en dan krijg ik het te pakken ik schop ze eraf als een voetbal maar met gevoel…

Tranen rolden vanmorgen: “Stel dat het Uw kinderen zijn.” Ja, stel dat het mijn kinderen zijn. Grote bruine ogen, die verbaasd de wereld in zien. In wat voor wereld worden ze geboren, heen en weer gesmeten. Hen wordt niets gevraagd. Beslissingen van mensen zonder honger. Gierig om elk stukje brood. Vondel beschreef het al: “Wat kan de…

En wij, in al dat minlijk is, zijn schuldig U te minnen, die aller liefde onendiglijk het eind zijt en 't beginnen. Gij mint in ons U zelven, want wat zijn wij, al te zamen, als 't geen dat Gij ons wildet, toen uit uwer hand wij kwamen?…

Voorbij schrijdt voor mij de tijd slepend traag in het habijt van uwe onbereikbaarheid. Laat komen tot mij wat alleen in slaap mij dromerig raakt: uwe poedelheid blinkend naakt.…

Stemme: Ik heb de groene straten Die zonder hoop moet minnen, Die is er ellendig aan, Die dwarlen al zijn zinnen In ijdelheid en waan. Ik spreek, laas! uit verzoeken, Want ik heb ‘t zelfs verzocht: Dus mag ik wel vervloeken Mijn dwaasheid onbedocht. Zou men wel zotheid vinden Zo groot (helaas!)…

laat me niet achter mijn lichaam is de zee uit vrije wil, voor jou ik wil gedragen worden boven alles uit, nog meer in kleur, rond of door praat met mij, lichtblauw en herhaal dat met het leven dat het onze is vandaag en morgen zoals gefluisterd op dit ogenblik en als je dan luistert naar mijn golven, door onrust gevangen bemin…

Alleen een opslag van uw oog, een lonk vall' mij ten deel'; Het minste, zegt der Wijzen spreuk, van die men mint is veel. 1827.…

O dit wreed genadeloze dringen Van uw schone rouw, paarse seringen, Tot ons denken, tot ons vlotte bloed, Is gelijk een overmacht van minnen, Die 't weerstreven der nerveuze zinnen Sidderend zich onderwerpen doet.…

ik heb de tijd kalm beheerst ontdekt de tik die traag verstrijkt voorbij aan ieder naar binnen een blik open gezicht een wijle weet gevoel in het lijf gedachtenherinnering in zeer lange rust en een lome slaap plotsklaps wakker lachend wezen verfoeilijke waan een dromende zot donkere woeste tobberijen minne moeite zoekt…

wat speel je voor spel met mijn zinnen penseelzacht je tong op mijn huid zo teder voorspel je het minnen zo zeker komt deze droom uit…

Wij hebben in de jeugd gemind wij minnen in de ouderdom, en al wie zegt: de liefde is blind, is waarlijk dwaas en dom.…

O, ik gevoel zo innig, dat ik kom Door droef geschrei en helderblij geschater Op tot mijns levens hoogtepunt en ‘k som Mijn smart van altijd op, mijn heil van later. Ik ben een mens, die veel heeft liefgehad, Die veel bemind was en die altijd wist, Dat minnen zalig maakt en liefde deugd is.…

Wij die onze eenzaamheid Droegen als goden, Wij kunnen minnen Eindeloos!…

Slaap kindje, kindje slaap en wil nu nooit meer minnen.…

Hopelijk snap je mijn zinnen, wat ik zeg wat ik bedoel Ik kan niets anders zeggen, zo is mijn kwetsbare gevoel..…

Des middags steekt de Zon, die zoet is als het daagt*, Zo wast* der Minnen brand*, hoe men ze langer draagt. - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - dag wordt neemt toe Liefdesvuur…