24 resultaten.
opstijgende mistflarden
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 428 opstijgende
mistflarden
duwen
mijn zicht
buiten beeld…
mistflarden
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 97 jouw naam wordt niet geschreven
jouw naam wordt in lentelicht geweven
ongebroken in stralende takkenbomen
geef jij mij de zon, mag ik bij je komen
jij bent de bosnimf van mijn dromen
aan de rand ligt een weiland te stomen
daar is het voor mij bij gebleven
en het vee lijkt te zweven…
Nevelsferen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 59 De ochtend kruipt uit z’n schulp
Mistflarden flaneren
Gaaien dineren
De zon vraagt om hulp
Betoverende dwaalsferen
De heide zo stil
Een innerlijke ril
Met ferme stappen doormarcheren
Het schemersilhouet van een ree
Een onschuldige blik
Je toestel zegt klik
Ogen koesteren en het maakt je gedwee…
het verraad van de dauw
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.255 zonsopgang in september
mistflarden drijven over gras
een vaalbruine spin draagt een kruis
er vloeit kleffe zijde uit haar tepel
ondersteboven wacht zij in het web
gif sluimert in de holte van een kaak
trilharen meten elke gril van de wind
elke loze vliesvleugelslag
maar de druppel glinstert
en verraadt haar plan…
Sluierbewolking
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 267 mistflarden ontnemen mij
het zicht op het morgenrood
verduisteren de dag
vertroebelen het licht
stappen worden onzeker
op de tast zoek ik de weg
maar hoe navigeer ik
zonder houvast
angst hangt als een grijze nevel
in mijn binnenste
ik kan hem niet uitademen
de kilte bouwt een nest
van leegte in mijn borst
ik verdwaal in sluiers
tussen…
Bezinning
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 122 De zomer is getransformeerd
in een door mistflarden omsluierde dame
Sluipend door vochtig kreupelhout
laat zij de spinnen weer weven
Bladeren laat zij loskomen
door haar nootachtige geur
die haar volgt als een chique parfum
Voor de najaarszon
heeft zij nevel bijeengedreven
Alsof zij zo wil bezinnen
Door te laten sterven
opnieuw wil beginnen…
gebroken wit
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 78 wit was de jurk
wit de vlag
wit was de woede
wit het licht, wit de zon
die het zicht ontnam
wit de handen in de zakken
wit de schilder
wit ook het doek
wachtend op pigmenten
wit de mistflarden, wit het gezicht
met haar verre blik
wit ook, de geesten, het huilen
van de storm die gebroken, zijns
gelijke niet vond.…
Zelfverwijt
netgedicht
4.0 met 27 stemmen 646 Je leeft nu in vertraagde beelden
geheel ontvlogen aan de tijd
waar eens je zachte handen streelden
ben ik gevoel voor richting kwijt
bij het begaan van alle wegen
verdwaal ik op de huid van spijt
aan elke zekerheid ontstegen
verpoteld binnen zelfverwijt
in mistflarden van minnestreken
ben ik op jou blind gevaren
wil wachten tot mijn ogen…
Levenstrein
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 635 Voort gaat de trein
De ene keer snel de andere keer langzaam
Maar stoppen doet hij niet
De weg achter hem is bedekt door mistflarden
Voort, voort!…
Verheven droom,
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 106 Toon mij de mens achter deze mistflard!…
Toen, nu, later
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 732 Het toen brengt beelden in mij boven,
zwevend als mistflarden die uitdagend
en ongrijpbaar van mij afdrijven
en diep in mijn wezen
neemt het verlangen toe
naar wat ooit was
en waarvan ik weet
dat ik het ongemerkt en naïef
aan mij voorbij heb laten gaan.…
Een herfstdag
hartenkreet
3.0 met 13 stemmen 580 Dan komen de
mistflarden
over de verkleurde
blaadjes op de grond.
Zij zorgen voor
een beeld
die niet van
mijn netvlies verdwijnt.
Herfst, te mooi
om voorbij te laten gaan.…
Vakantie
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.901 Naargeestige mistflarden trekken langs
Zo koud had je het niet gedacht
In Duitsland, op een camping
Geen warme pyjama voor de nacht
Je dochter ziek van kou en nattigheid
’s Avonds wordt ze hoestend wakker
Misselijk zeker?…
Elk licht verliest aan glans
netgedicht
2.0 met 9 stemmen 992 Elk licht verliest aan glans
breekt de zon in twee
koelt de hitte in de cel
werpt een schaduw vooruit
Elk licht verliest aan glans
zet mijn ogen in traanstand
trilt je lippen tot een kus
heft mijn handen ten hemel
Elk licht verliest aan glans
bleekt de sterren in de nacht
loopt dood in wolkenstraten
verdampt hoop in mistflarden
Elk…
(De)generatie
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 1.692 De sluipmoord draagt de naam dementie
het ongewenst bezoek heet Bechterew
je morst weer melk een blik vraagt om clementie
en van mijn komst heb je het minst besef
mistflarden taal ze vluchten uit je mond
eerst zeg je zoon daarna ben ik mijnheer
rusteloos reist het oog de kamer rond
stoot op de foto zo zijn we er niet meer
Drie maanden rust…
Beknotte vrienden?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 160 Mistflarden besluipen ze en sloopt
ze tot aan de magere tenen in het
griend,in een andere vingerzetting
komt de botte bast tot groei en
opeens staan ze er weer als een
oude vriend, naast de statige
kurassen van de slome beuk en
de drukke eik, beneveling snelt
door hun trotse tooien en komen
de stille graven weer tot bloei.…
De tweehonderdjarige eik
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 1.089 onbeweeglijk staat hij al
tweehonderd jaar
stil te staan
geen soortgenoten
om hem heen
mistflarden draaien rond
zijn kale bol
twee kraaien krijsen
plotseling zijn naam
op de smalle landweg komt
een bestelauto aan
vormt al jaren een
richtpunt voor
't verkeer in de zon,
de regen en de
grauwe, natte duisternis
gespaard voor
de open…
spot en spel
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 1.100 Je grimmig oog snijdt
Door merg en been en vel
Alsof je een spookhengst berijdt
De iris smeult, de pupil laait
Ik begrijp geen grein van dit giftig spel
De mistflard die in mijn kop verwaait
Ik vlucht onder mijn donsdeken
Tel snuivende rammen tot ik slaap
Ze vermenigvuldigen in een luchtbel
Hollen dartel naar een rillend schaap
Het lijkt…
1800
gedicht
3.0 met 4 stemmen 2.095 Soms, in de mistflarden, bij
vuurvliegjes, dwaallichten, zweeft als uit een bijt
gehakt, ivoor, het oudste beeldje aan van een eerst
gezicht, haar hals omlijst door geplooid doek boven
de laatste wolf en bever. Haar neus ruikt de geur
van het onland, pinksterbloem en zuring.…
NEVELIGE AVOND
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 360 Langzaam daalt de schemerige avond
over een verlaten heuvelweg
Mistflarden hangen als rookpluimen boven de velden
en buigen zich over een heg
Als onder een wollen deken
wordt de wereld om me heen zachtjes ingestopt
Het is een andere wereld
die zich geruisloos aan mijn oog ontpopt
In de verte klinkt gedempt het loeien van een koe
ergens in een…
Schuilhut van beleving
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 87 Hier
Ochtendgloren bij de schuilhut
Waar je stilte bekoren kunt
Mistflarden voorbij trekken
Een hert voor je ogen stunt
Jij
Met beeldende sprankelende sferen
Waar zonlicht en dauw ochtendnevels adoreren
Druppels in een eerste zonnestraal mag beproeven
In rust kunt vertoeven
De zevende hemel in mij
Voel liefde voor het landschap
Leef…
SLUIMEREND STIL
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 210 ontroerd naar haar pracht;
rond een helm landde ‘t dunne vlies
Ze rustte in het donker stil en zacht;
argeloos onder mijn warme overjas;
Het maanlicht etaleerde haar pracht
alsof ik in dromenland geraakt was
Onschuldige ogen, ze wachtten stil
misschien op een blik van mijn hart;
Er was deze nacht ander weer op til
fluisterde een zwervende mistflard…
SLUIMEREND STIL
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 182 ontroerd naar haar pracht;
rond een helm landde ‘t dunne vlies
Ze rustte in het donker stil en zacht;
argeloos onder mijn warme overjas;
Het maanlicht etaleerde haar pracht
alsof ik in dromenland geraakt was
Onschuldige ogen, ze wachtten stil
misschien op een blik van mijn hart;
Er was deze nacht ander weer op til
fluisterde een zwervende mistflard…
Heimwee naar het leven
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 254 Herinnert u zich nog de koelte van mistflarden
in het najaar waar het vee bovenuit kijkt en
vreedzaam je aanstaart zelf paddestoelen drogen
proeven van de wijn snuiven de scherpe rook
van het haardvuur die buiten de deur hangt
en hout hakken in de sneeuw een kind op een
slee trekken schaterend uitglijden achter de
ramen flakkert kaarslicht…