Alle inzendingen over moe

Sommigen zien een oude vrouw, ik zie je jeugd, je wijsheid, je trouw Sommigen zien een mopper, een zeur, ik zie je diepte, je gevoel, je kleur Sommigen zien een mens, zo moe en leeg, ik zie je kracht, die ik ook van je kreeg Sommigen zien iemand zonder gevoel, ik zie je wensen, je hoop, je doel Sommigen zien een muur om je heen, hoe…

Mijn vaders gang is moe en traag Ik sla hem gade door de ramen Hij blijft zich voor emoties schamen Zodat ik ook zijn tranen draag Zijn lijf een hulpeloze vraag Loopt hij langs heggen vol met bramen Leidt nieuwe ranken weer te samen En bindt de trossen aan de haag Hij voelt dat naar hem wordt gekeken Als hij mij ziet achter het glas Komt…

De zee was het doel van de fietstocht, en zalig zoel waaide de wind, je duwde me aan toen ik moe werd, ’t ging regenen, ’t werd ander weer, ken je me nog van die keer? Ken je me nog, van die keer waarop je zo zacht naar me lachte, ik vast in je woorden geloofde, je loog nooit was wat je beloofde, ken jij je nog van die keer?…

Seringen waaien paarse zoele Geurige schaduwen, gril en moe. Aan tengre boompjes, haast nog schuil, De witte zuiverheid der rozen; Midden in hun half open tuil Besluiten zij hun schuchter blozen.…

‘k Deed de voorspelling al dat je een meisje zijn zou maar een zondagskind moet ook wel kunnen dus kom nou morgen, da’s mijn wens… We zijn het wachten nu best moe, je hebt lang genoeg bij ma gezeten hoe je eruit zal zie is iets wat we nu wel willen weten, dus tot zondag dan zondagskind?…

Soms word ik moe van een verleden dat vreemd en ver en vol verdriet mijn dag verpest, me achterliet in uren zonder straks of heden. Maar langzaam wijkt nu het beton dat zich gevormd had in mijn hart. Mijn leven raakt niet meer verward en zacht ruist nu een nieuwe bron.…

Wij die elkaar tot bloedens toe op alle zwakke plekken kwetsen, wij beiden zijn ten langen leste de onbesliste vete moe. Het laatste licht faalt in het westen, mijn lieve vijandin, zie hoe ik mij van wapentuig ontdoe; dit is uiteindelijk het beste.…

De liefde is de grootste straf Die God ons heeft gegeven Maar die niet weet wat liefde is Heeft nooit iets aan zijn leven De liefde maakt ons allen dol We vechten om elkander En als we moe van `t vechten zijn Dan nemen we een ander De liefde geeft ons moed en kracht En lust in onze ogen Juist als we vol vertrouwen zijn Dan worden we bedrogen…

ik zet of bloedend de borst waartegen ik sliep jij leerde me lopen, de schoenen dragen waardoor de aarde kantelde en vaak bevroor op het hout van mijn lippen waarom zijn mijn armen zo dun zo doorzichtig, de leegte die ik voel door het naakte kind in mijn keel ik heb het zo koud in de nacht die komt en ben het wantrouwen zo hoorbaar moe…

mag delen in je warme vlucht ben jij even super intiem bij mij een momentje verliefd dat zomaar uit het niets langs mij waait het hoofd op hol ik draai en zwaai meer dan luidruchtig wilde jou achterna maar die race was al gelopen ik zocht naar wat hartjes om te strooien ja die rooien helaas ging ook die vlieger niet op moe…

Dan zit ik in het donker,verdwaald en moe, Maar mijn gevoel leid me altijd weer naar jouw toe. De nacht duwt al zachtjes tegen de avond aan, Lieffie, hou me vast en laat me nooit meer gaan. Laat me voelen hoeveel je van me houdt, Verwarm me met jouw liefde,het voelt nu niet meer koud.…

de wereld is vervallen tot gebouwen en getallen de mensen zijn verdwenen in de leegte der stenen hun god bleef bestaan hun zon is ondergegaan de liefde is gebleven bron van warmte en leven de straten zijn verlaten ruïnes en diepe gaten bomen moe gestreden na een kortzichtig verleden lange winterdromen de ijstijd is gekomen de…

Mijn graven liggen in de grond der geesten tussen zand en klei 'Allez, on va', en samen lopen we wat hoger nog, dan omgekeerd naar huis en haard, mijn Spot is moe…

't Was alsof je sliep, als was je enkel moe helemaal gaaf en volmaakt bovendien. Wat rest is leegte, heimwee en die vraag omkleed met smart. Lieve Lotte, jij gaat altijd met ons mee voor altijd in ons hart.…

mond van hand naar hart daar boven als in de hemel ergens onder de stompe toren in het Vlaamse land verschijnt, haast ordeloos, een ongenummerd boek omrand met ijzeren staven van oever naar oever ik lees haar laatste indruk bij het zijgen in gedachten ook de kraamvrouw nijgt daartoe na de barensweeën is zij dodelijk moe…

jij bent als een oud hobbelpaard wat ik na zo'n vijftien jaar wat kaler en wat meer bereden ontroerd betast mezelf berisp me dan laat gaan even weer ik verklaar niet meer ben moe gestreden ik weet waar je glanst ik weet waar je stroeft blindelings raak ik je daar waar je splinters verloor en je haar zonder te blozen kleur ik je zonder…

het enige wat mij scheidt van de val naar beneden is de val naar boven die ik maak in de andere schaal zonder verdieping en frase en zonder verheffing te zijn de dingen zijn het onderdanig zijn moe hebben ons met hun dood ingenomen wij hebben zelf de dingen toegerust zodat ze nu niet meer aan ons toebehoren maar aan zichzelf.…

Af en toe, is hij 't moe om altijd maar ja te knikken. Vroeg of laat, wordt hij kwaad en zal hij 't niet langer slikken. Links of rechts, averechts want het kan niet lang meer duren. Nu of nooit, wil hij ooit nog z'n eigen lot besturen. Hup dan maar, hij is klaar voor de trein van half zeven.…

ik stemde de spaanse gitaar maar die liet zich niet stemmen, laat staan bespelen ik ben geboren om vals te zingen dan maar, en mensen weg te jagen, dat zal ik wel bereiken. ik open m'n mond: heel benauwd en begin te piepen, als een zieke vogel te moe om te vliegen en weer te verdwijnen, een clown toch nog, die een lach loskrijgt…

Blijf bij ons Heer in bange tijden Wanneer wij moe en verdrietig zijn Als wij veel zorgen hebben en pijn Wilt U ons dan vasthouden en leiden? Wil altijd bij ons blijven Heer Dan zijn wij veilig en geborgen Als U voor ons blijft zorgen En wij mogen leven tot Uw eer.…

En als hij er een aantal op heeft wordt hij aanvallend en na verloop van tijd moe, zakt achter z'n eigen armen op de kruk in slaap, en droomt van traagheid en zin. (soms droomt hij dat hij valt en wordt wakker op de grond). Soms wordt hij opgehesen en naar huis gebracht...-…

Vechten, boksen, strijden, het maakte me zo moe Dus neem ik nu afscheid, geen vaarwel maar een rendez-vous.…

hoe bezwaard moet ik zijn zodat de aarde moe wordt om mij verder te dragen mag ik nog wel geloven en weer om adem vragen wie beschermt mij immers tegen verzuurde grauwe wijn die bij voortduring, zo lijkt, voor mij wordt ingeschonken het is alsof elke dag, ieder moment zich steeds meer van mij afkeert mij vervreemdt van zuiver zien…

Wat gaat er in iemands hoofd om met een leeg gestreden ziel in het verschiet Verwarring en misschien teleurstelling het licht in het leven niet meer ziet Wat gaat er in iemands hoofd om die moe en in volledigheid is ontdaan De kracht uit zijn lichaam vloeit geen moed meer heeft om door te gaan Wat gaat er in iemands hoofd om waar vreugde…

Je wordt er moe van, en tegelijkertijd kun je niet slapen en eten, je hoofd is in de wolken, je staat boven het ge- zeur van alledag en ziet haar in alles, overal-…

- geduld'ge brand, allene; al weet ik éne, in winter-nacht, wie géne zéekre lampe wacht; die doolt door de arme landen; die sukkelt, moe, door dode waan; en - ziet, door 't rag van haar getraan, het nódend licht niet branden... 1911…

afzondering krult smook zich bruin rond witte tanden een kostbaar troostvocht gloeit warm in rillerige handen de soesa in zijn bestaan schrijft hij de wereld toe hij slikt het leven niet voor zoete koek het gedachtegoed weerspiegelt in zijn blik de bril zakt van zijn neus hij voelt het niet de wijsgeer peinst zich leeg en moe…

Moe na lang spelen op het scheepsdek ligt de kleine reiziger 's avonds in zijn warme gerief'lijke hut is zelf een spel tussen zee en hemel lichte deining lokt kinderverbeelding doet de omringende zeemonsters steeds dansend verdwijnen _ weer verschijnen met open muilen toeschieten...…

Met hun ruggen naar je toe lijken ze hun lezers moe. Sla ze open, ga ze lezen. Want van binnen moet je wezen. Verdwaal er in, raak van de wijs. Woord voor woord naar ’t paradijs.…

Ik liep om vier uur 's ochtends door de stad en zag de dingen moe met vroege ogen aan en sprak bekrachtigend de naam van ieder ding - aanlegsteiger, vuilnisbak, twee fietsen brugleuning, benzinepomp, lantaren - En 't was als snoerden deze klanken de schepping meer tezaam.…