Alle inzendingen over moe-tanend

't Mag overal over gaan nee, ik word het schrijven nooit moe! Maar om nou alles te schrijven wat ik denk, vind zelfs ik te ver gaan. Je eigen gedachten zijn tenslotte een geschenk en die gaan alleen mij maar aan!…

Smartelijke pijn van ’t zijn Niet bij machte te veranderen Het onlosmakelijke festijn Wat “leven” heet voor anderen Verwrongen verwachtingen Verdwenen levensidealen Keer op keer overpeinzingen Doorlopen of verdwalen Verloren geraakt in de tijd Moe gestreden geest Lichaam verliest de strijd Verlaat te vroeg het feest Tijd glijdt…

Ik red je uit de klauwen van strenge pa en depri moe en breng je heftig trappend naar mijn kasteeltje toe. Goed het is drie hoog achter, kamer te klein voor veel bezoek. Toch ben je meer dan welkom jonkvrouw in spijkerbroek.…

over uitgestrekte vlaktes van onbestemd verlangen ik wacht waar de wind mij waait aan de oplichtende horizon is de dageraad slechts een manestraal ver weg ze waait over onbereikbare bergtoppen laat sporen na in de bedding van de rivier er waait zomaar ineens een andere wind geeft een rimpeling in het stilstaand water moe…

Terwijl het levenswerk in een ijl tempo voortjaagt langs gesprekken van de dag spelen op straat de kinderen een glimlach elkaar toe tot later en nog later heel erg moe de moeder binnenwijst.…

beschoren daar gebruikt hij zijn hersenen niet voor maar voor het rekenen van een cargadoor die zijn heil heeft gevonden en verloren Dankzij u vond hij zijn faillissement dacht allang niet meer na bij wat en hoe De man zit thuis nu nog even op zijn krent Het spinhuis wacht met al zijn raffinement hij denkt aan nieuwe kansen, maar is zo moe…

droevig hollen terug denken doet zeer aardbeienvoel van weleer stormen van binnen gaan tekeer haar ogen zwaar als een zak zand zij ziet kristalklaar woestijn in brand onrustig als vogels die gaan en komen heeft zij de kat waargenomen zij kruipt afgemat tussen het groene blad slapen kan zij niet meer zij is het zat veel te moe…

… Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur, Vergéefs zult ge, als een roos, uw adem míj-waarts keren; want, ben ik úw door al de macht van uw begeren, gij kunt niet míj zijn, daar ‘k om eigen liefde treur.…

Moe is hij van het ontdekken. Liefde ontnam hem alle reislust. Diepgang had hij plots gekust. Samen zijn, voor altijd. Thuiskomen, is plots zijn enige eis!!…

Omdat we er tot slot zo moe van werden kreeg een blinde vrouw die extra schoen voor zondag, een groot zwijgen vulde ons en over het asfalt klonk fanfare - en weer anderen lachten met zo'n kunstgebit van wie het hardste heeft gewerkt of droegen hun testikels hoopvol op de wind, want wie recht doet komt recht halen, en dat lieten we bazuinen…

Angst in je ogen Angst in je hoofd Jij hebt me bedrogen Jij hebt me verdoofd Jij zit in de problemen Jij weet niet wat je moet Jij wil me voor de gek houden Het maakt niet uit wat je doet Wat wil je nou bereiken wat wil je dat ik doe jij staat daar maar te kijken van jou word ik zo moe jij hebt me laten vallen jij joeg me weg jij hebt…

hun rimpels en een plooi bergen werk hebben ze verstouwd zakken kolen naar de mensen gesjouwd jouw handen zijn nu klein en nietig en soms ben je wel eens verdrietig omdat je niet meer kan doen wat je zelf wil en eigenlijk staat niemand daar bij stil Je handen waren altijd ijzersterk door al dat tillen en het zware werk en nu zijn ze oud en moe…

opgesloten in mijn aftakelende lichaam moe en verdrietig van mijn eigen lijden gulle eindigheid in besloten ruimte verloren vrienden van vroeger hoop op bevrijding van bezetting van pijn en verdriet in overvloed nu wachtend op een stem uit de toekomst afscheid van achterblijvers in een dode ruimte mijn kracht is weggeëbd en uitgeput…

Ik staar naar het plafond, rillend moe probeer ik me onder de dekens te verwarmen. Ik praat tegen mezelf maar prevel in ’t halfdonker slechts wat verwarde zinnen. Mijn lichaam zoekt naar rust maar heeft het zwaar te verduren Het gonst en bonkt in mijn onrustig hoofd, mijn hersens malen overuren.…

Dit leed is niet te vergelden, te straffen ‘k zou niet weten hoe, te doden, dat ben ik te moe, maar laat in Godsnaam alles bidden, dat als er ook maar iets bestaat, deze nu eens van zijn troon afgaat, en dit onmens met zijn toorn slaat, slaat. En laat hij dan ook ongevraagd, Hij die alles ziet, Troosten… ik kan het niet.…

Riep een kreeft zijn broeder toe: ‘'t Zien allenig maakt me moe. Loop toch rechter op je benen!’- ‘Met plezier,’ zei de andre toen, ‘Als je 't mij maar vóór wilt doen!’ Laat ons geen gebreken laken, Waar wij zelf aan schuldig staan!…

In het dorstige land tasten daklozen in het duister, ze zijn de stralen van een getergde zon en goddeloze geloften al tijden moe, papieren regels rotten in het hout, een leger van houtwormen splijt de wereld open en dekt de zee met maskers toe, in de vlijt van alle gestorvenen treft alleen de hoop geen verwijt, de nachten woelt de…

Het blijft constant door mijn hoofd heen spoken Lieve God, ik ben zo moe…

gevluchte aardbewoners in gescheurde tenten dorstig en ondervoed opgesloten in niemandsland troosteloos in wanhoop verward in angst leunend op de liefde uit een ver verleden verscheurde gezinnen in verdriet en verloren hoop moe van oorlogsellende opgesloten achter ijzerdraad ben ik een mens in deze wereld verschopt en opeengepakt…

Een avondgroet voor harde werkers, voor wie voldaan zijn of heel moe, voor wie vandaag moest incasseren: doe straks je ogen rustig toe en laat de wereld even draaien, ook zonder jou doet hij dat wel.…

Was ik tactloos of brutaal, bracht ik iemand schade toe, vond ik iemands leed banaal of was ik even 'mensen' moe. Heer, dan help mij, kleine mens, wil mij leiden, wees mijn baken. Geef mij alsjeblieft de kans deze misstap goed te maken.…

Ieder mens heeft het eens gevoeld als in een droom de dekens losgewoeld je armen niet meer kunnen ze zijn het vliegen moe je ogen tranen door het turen wat ben ik hoog wat ben ik vrij dit mag wel eeuwig duren maar dan een schok je zit rechtop een avontuur?…

Vervolgens, het denken weer moe wandelt zij naar haar slaapplaats toe vlijt zich neer zo gaat het telkens weer, in een ronde cirkel rond met altijd wel;..haar ene voet nog aan de grond.…

Het is zwaar in een diep dal Het wordt zwaarder zodra je eruit klimmen zal Je bent moe en voelt je alleen Wordt weer sterk en bijt erdoor heen Kijk niet om, achter je ligt pijn en verdriet Tijd zorgt dat je al het moois weer ziet Zet de stap ook al lijkt alles stuk Er is een weg naar mooi nieuw geluk Begin opnieuw en verlaat de kille…

Het had haar meer geraakt dan ze dacht ze had ‘t niet eerder meegemaakt maar wel verwacht nu was ze moe en wat uitgeput weinig verzacht maar man en kinderen, vrienden geven kracht Ze weet: ik kom er overheen eerder dan verwacht haar overleden oude moeder nu ’n unieke macht ver weg maar ook heel dichtbij dat verzacht aan wie ze zal blijven…

Hij zocht altijd precies naar de juiste antwoorden Maar wist nooit bij welke vraag ze hoorden Ook zongen zijn gedachten hem toe En werd hij van al dat precieze denken nooit moe Maar opa precies wist wel de juiste antwoorden Maar nooit bij welke vraag ze hoorden De vragen bij de juiste antwoorden heeft hij nooit gevonden Deze vragen blijven…

Maar dokter, ik kan ’s nachts niet slapen en ’s morgens ben ik vrees’lijk moe. Heeft u geen pil of een tablet? Nee echt mevrouw het beste wapen, het klinkt wat vreemd, dat geef ik toe. Ga ’s avonds maar nooit meer naar bed.…

Soms overvalt me dat gevoel Weet ik niet wat ik met mezelf moet Kan ik wel huilen om een scheet Mis ik iemand die dat weet Kan ik nergens met mijn gevoel naar toe Voel ik me verdrietig en zo moe Weet ik echt even niet waar ik het moet zoeken Wil ik ook niet zomaar iemand roepen Voel ik me toch zo vreselijk alleen Mis ik zo die arm om me heen…

Er leeft een onbewegelijke droom in de omringende natuur tijdens het beminnen ratio fluistert gevoel innerlijke stilte toe vogels moe door tegenwind dalen neer op het zandeiland ik beslis vandaag over een laatste brief die zal verhalen over jouw olifantenhuid jouw antwoord is een gedicht en dient terplekke als eelt op mijn ziel…

Ik krijg geen rust als ik niets doe, maar niets lost op en 'k ben zo moe van alle zorgen om me heen, maar als ik ga sta jij alleen.…