Alle inzendingen over moede

Het gaat niet langer Ik kan het niet meer Steeds weer uitleggen En alles vertellen Steeds weer opnieuw Ik word steeds zieker Mijn hart Mijn hoofd Het wordt vergiftigd Binnen een paar seconden ‘God… ik kan niet meer ik wil niet meer mijn moed is weggezakt voor eeuwig en onvindbaar’ ‘Lieve Heer… het gaat niet meer ik wil dood……

Waar haal je de moed vandaan, mij aan te spreken, aan te raken. Hoe kun je je zo laten gaan, mijn leven kapot te maken. Ik zie alleen nog maar je ogen. Ruik je adem overal. Heb zelfs zelfmoord overwogen. Ga door een heel diep dal. Zelfs troostende armen voelen vies. Zelfs handen die willen strelen.…

. ------------------------------------------------------ uit: 'De moed om te falen', 2001…

En wie over vrede zongen, schreven, Hadden, leek het, de moed opgegeven, En waren, zo leek het, de weg kwijt. Het was een donkere en bange tijd. Maar ooit zal dan toch de tijd komen Dat het niet blijft bij zo maar dromen. Dan is er niet het fluiten van kogels, Maar het fragiele fluiten van vogels.…

Met achterom kijken kan ik niets bereiken Het beheersen van de nieuwe inzichten moet nog blijken Ik verbreed mijn dijken Het afleren van zwemmen in poelen der verdorvenheid Ik ontstijg, de vleugels spreidend, de vergetelheid Recht op lopend, vooruitkijkende, word ik door een nieuwe wereld ontvangen Bang als ik was, ben ik met nieuwe moed…

Houd beiden goede moed. Ik ben niet éven, maar voor altijd ... helemaal weg.…

Meer nog dan een ochtendzoen heb ik 's morgens moed vandoen. Wakker worden is geen kunst. Dat gaat. Van kwaad is beddengoed zich niet bewust en koude slaapt niet graag onder een deken. Het is de mat die met de wereld vergeleken veel te klein is als begin, en zelfs met mij er middenin, een beetje knelt.…

Er is geen reden om jou te zien wat maakt het allemaal ook uit geen zekerheid en geen rust ik hou niet van misschien Ik ga, 't wordt niet beter met de tijd want jij hebt nooit de moed gehad om jouw hart door mij te laten breken ik hou niet van zwakheid In al die lange loze nachten heb ik je genoeg kansen gegeven maar de tijd lijkt stil…

je ligt zo stil en veel te diep te slapen iets schreeuwt in mij het is al laat sta op een arts staat daar zijn moed bijeen te rapen het is al tijd hij neemt jouw hartenklop en straks zal hij het aan een ander geven het eerste dat ik hoorde van mijn kind nu zal jij in de dood nog verder leven en ik ga zoeken totdat ik het vind en als er…

Ik kreeg een flinke dosis zelfvertrouwen: de knipoog, die een knappe meid me gaf, bezorgde mij de moed. Ik ging in draf naar haar. Ik wilde wel een nestje bouwen. Het was verbazingwekkend, hoe het klikte. Ze was heel enthousiast en wilde stappen. Ik snapte, dat ze op een huw'lijk mikte.…

Uw allerhoogste moed van deemoeds hoogte duizelt en in haar macht vergruizelt als bergen in de vloed.…

Kommer maakt een mens neerslachtig Een hartelijk woord doet een mens goed Een vriendelijk gebaar geeft weer moed Meeleven met elkaar is altijd prachtig. Het is heel goed om elkaar blij te maken Het leven is al vaak zo koud en kil Genegenheid is voor ieders bestwil Harde woorden kunnen leed veroorzaken.…

Een stenen muur is dat een reden om ommuurd te zijn, de angst om bang te zijn is dat genoeg voor nieuwe moed?…

De regen die nu valt Laat je voelen met haar tranen Waarbij de geurende wind Bladeren laat vallen Waarin het een teken Van moed en passie geeft Waarbij de natuur krachtig Laat voelen wat vallen en opstaan is Die eikels uit bomen gooit En bladeren weer omhoog spuwt Voor een lichte straal Van een warm stralend zonnetje Want de zucht…

wat doet doem verkeren naar moed zou het dan toch liefde zijn?…

Hij dacht 'Ik wil de moed toch niet verliezen' en trachtte nog het hazenpad te kiezen. Als ezel was-ie uitermate dom. Hoe anders was de slimme alkenbende: die stemde voor geen goud op Balkenende.…

Kommer maakt een mens neerslachtig Een hartelijk woord doet een mens goed Een vriendelijk gebaar geeft weer moed Meeleven met elkaar is altijd prachtig. Het is heel goed elkaar blij te maken Het leven is al vaak zo koud en kil Genegenheid is voor ieders bestwil Harde woorden kunnen leed veroorzaken.…

Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.…

ik staar naar de letters die stemmingswisselingen beschrijven, de snelheid is een raadsel want mijn pas is louter traag verheugd euforistisch, ontdaan van alle moed de schans te hoog de hemel zwarter dan zwart soms in mij een chemiepark weliswaar zonder witte pakken maar het beeld ervan splijt mijn spiegelbeeld in twee, hoe verder draagt…

wereld wilt heten De angst om te worden vergeten Het blijft toch aan je vreten Al houd je jezelf zoet Met zoveel opwindende dingen Met lachen, dansen en zingen Om die vreugde er uit te wringen Waar je steeds naar zoeken moet Je verliest je in het streven En de droom die maar blijft leven Dat de ander je het zal geven Breekt in jou de moed…

Ik heb dus ook vannacht weer niet geslapen Die hele wedstrijd bonkte door mijn hoofd We hadden toch een kans of vier geschapen En eventjes had ik erin geloofd Ik heb een poos de moed erin gehouden (Er zijn wel twintig biertjes doorgegaan) Maar nu is alles verder bij het oude De fan kan gaan, hij heeft zijn plicht gedaan Ik haal de vaantjes…

Steeds bleef je paraat Ons altijd moed ingepraat. De kloek waakte over haar kuikens, altijd Onvermoeibaar, dapper, steeds tot alles bereid. Nooit kunnen wij je genoeg bedanken Ik heb niet genoeg woorden of klanken. Onvoorwaardelijke liefde, ze bestaat Ik geloof niet dat jij voor altijd gaat.…

Er gaat geen onbetreden meter verloren op weg naar de einder van de moed om ongenadig het verleden los te laten.…

Moed?…

Het huis sliep achter zijn gesloten blinden, Wij zaten samen op de kille bank, De dag was als haar oude vader krank, De blaren fluisterden met moede winden. Moe van de geuren die zij moeten dragen Van graven oud en rozen uitgebloeid, Weemoedig vlagend door verwarde hagen En 't armlijk loof dat om de zerken groeit.  …

Zijn handen over mij uitgespreid Geeft Hij mij telkens weer moed Zo maakt Hij alle dingen goed En schenkt mij rust en veiligheid. (naar aanleiding van Psalm 62)…

hebben de kern van ons hart geraakt droegen hun eigen geliefde kleuren waarvan takken traag en uitentreuren op velden verbleven; onaangeraakt ons verbonden onuitwisbaar klaaglied heeft ieder bij de lurven gegrepen wanhopig in maandenlange repen van niet te stollen tranen van verdriet hoe ijzig behouden hooggeplaatste waarin finaal vergane moed…

Wanneer moed het wint van blinde angst. Pas dan begint een Never Ending Voyage.…

Mooi is het als de zee in beweging is en de kleuren van de zon je weer moed geven. Geniet van deze kansen, als deze binnen je bereik liggen en misschien kun je iemand meenemen die er zelden komt.…

Je hebt ons geleerd om van harte te vertrouwen, op de krachten die door ons leven stromen, op de goddelijke bron van onze moed. Je hebt ons getoond dat innerlijke rust bestaat. Dat een mens zich kan bevrijden van angsten. Dat we met wijze overgave sterven kunnen. Dat liefde niet vergaat.…