Alle inzendingen over murw

Martel mij barbaars, tot ik ruwheid kan dragen, murw getemd, tot de kern van existentie. Waar ik, dierlijk haast, het roepen heb gehoord. Schril zwelt het aan, tomeloos van aard, maakt mij zwoegend los van menselijk leed.…

Kist me maar, tijd, stop me en koester de stokken waarmee je me murw slaat.…

Zoemend langs mijn Kinderjaren gaan - Onder goedkeurend oog Van honderden goudsbloemen Die het perk van mijn Jeugd omzomen - September tweeduizend Dertien - loom als toen Die dag - als ik mijn Ogen open is alles Wat ik zie louter virtueel Immers niets is meer echt Want alles is met Zijn tijd meegegaan, Zo wordt gezegd - Murw…

In 't haardvuur smeulen turven, murwe geur Van rottend loof, dat in den slijktuin sopt, Dringt door de ruitereten, afgetobd Kreunt zwak de wind, een kind gesteld teleur. Een herfstdag en een sterfdag... ik herdenk De dode, die me, in ver verleden, gaf Dit droeve leven, 't wanend groot geschenk.…

opengegaan onder blauwe lucht, de maan schuift de rivier, een koude voorjaarswind waait door het raam anders dan toen het nieuwe seizoen; donkere holen geheimzinnige bomen exotisch gegeurd de vogels gekleurd; een zeurend lied is aangekomen och, arm zwijgzaam murw gemaakt besmet volk dat naar adem moest hijgen meegesleurd in de corona…

wreef ze zich rap de rood behuilde ogen uit Die nachtmerrie van zo rond een uur of tien hij had haar misbruikt .. ook al gilde ze luid Protesteren hielp haar beslist helemaal niet buitendien bezat hij ook veel te veel kracht Haar ogen huilden om haar intense verdriet in aanvang erg hard daarna enkel nog zacht Ruwe stompen hadden haar murw…

Er zijn zoveel moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver der straten lopen de honden en de honden alleen onbekommerd los.…

De hand vermoeid onder zijn hooggeschoold hoofd, verzuchtte hij murw en gelaten: 'Ach ja, we worden legaal beroofd van waar we dingen voor doen of voor laten. Indek-cultuur, noem ik het, iets anders kan ik er echt niet van maken'. De vakman komt graag bij mij thuis om te stuken (glad!)…

Er zijn zovele moegemaakten, klemgeraakten; uitgereisde roer-me-niets, murw, nurks en stuk op hun stek. Er zijn patsers en paljassen plenty, vele lepe strebers, regelneefjes en meters van Nut. Alles hier rept en roert zich, maar in het gedaver der straten lopen de honden en de honden alleen onbekommerd los.…

op de kwelder van het prehistorisch Wad dat gelegen ligt onder het gif van de kolencentrale in de Eemshaven man, geen wonder dat ziekte en onheil zich kunnen vinden in de geest en het zwakke vlees, vandaag waait de wind van ons af, maar het kind dat verslagen door de versleten tijd zijn verslag slechts inwendig kan incasseren hangt murw…

vrees de rust omkiept naar huilend krijsende paniek ik vroeg even nog wat er was of iemand doodging misschien tot ik dan de duikvlucht voel die niet te controleren blijkt ik bid tot god en smeek hem mij toch niet te laten sterven dat het een slechte droom is waaruit ik snel ontwaken zal ik kijk en blik stil naar buiten in het murw…

Slagregen geselt de straat Stralen als staal, Koude degens houwen zich wegen, Door grauwe atmosferen Hollen, stilstaan, schuilen Wolken huilen, tegenslag valt Neer Nog nederiger Nu buien dimmen, druilerige metamorfose Murw van misère, mat onder ‘n apathische apotheose Gedachten in regressie naar ‘n vroeger bestaan: Crescendo carrière, Sessie…

vingers die nog leven voelden lippen openden en ogen sloten voor de laatste keer na pijn die het leven maakten en ook achteloos vermorsten voor de gein mijn vingers hadden een geweten het geweten van de eerste keer breekbaar vatten zij elkaar maar worden nu gekneusd met botte slagen murw gehakt ik krijg geen contact meer met…

Ik ga vandaag toch bloemen leggen Bloemen leggen op de plaats delict Eerst dacht ik niets, was murw geslagen Gewend geraakt aan zoveel geweld En dat natuurlijk niet alleen in Amsterdam Noem mij de plaatsen waar het niet gebeurd Het is van alle tijden, van alle volken Geweld, misdaad, criminaliteit, moord Kortgeleden zag ik hem nog lopen…

- cel - wenende muren sporen in gehouwen steen van zilte eenzaamheid gestorven gedachten pulver onthecht in schrijnend wachten op een loze dageraad wenende muren voegen murw geplet gevangenen in zwaartekracht geloken venster traliën gelijk een stramme wacht onwrikbaar in hun kille kader wenende muren deur vergrendelde verrader…

machteloos in stoelen geprakt dreigt het motoren gegrom ons rustig onze oren onze ogen met iGadgets afgeplakt contacten blijven vluchtig aangekomen bij de gate murwen wij beestjes ons ongeduldig op en rinkelend en dringend zo warm zo heet komt eindelijk het vliegtuig dan tot stop en ... o wonder o sensatie met haar 'goedendag' met lach…

een pirouette ontaardt in drieste wenteling gelijk een danse macabre van de dwaze Maya, omgord door schimmen uit een magisch dodenrijk vergankelijke vreugd schenkt de grimas die alras verdort tableau vivant van genot en gruw deez woeste pantomime onbezonnen vlucht uit een leven in verval verboden vrucht dit intermezzo in gebarsten grime murw…

Successievelijk getreiterd, murw gemaakt, waarden die vervagen door niet meer te vragen vanwaar de idiote deplorabele omstandigheden oogden normen en waarden plots tot het verleden?…

En achter bleef een, met de straten Ener vreemde stad tot haar deel, Wier ziel gij zó murw hebt gelaten, Dat zij waakt met geloken scheel. Want het droge gewarrel der blaren En de koorts van hun roestige rood Langs de stenen is als 't schurende waren Langs mijn slaap van een talmende nood.…

Vervarelijke Winter, laat u murwen, u verzoeten: dek alles, eer gij vriezen komt, voorzichtig, in de snee; ‘n ijzel op de bomen niet, die breken zouden! Wee der takken, als ze ‘t wegen van de ijzel tillen moeten! In stukken slaat ge, Winter, dan de bomen.…

Neen, een stom en stenig jaargetij, te murwen door geen traangeween, noch door wiens bede of boete ‘et zij: tot sterke rotsen stijft het al, geen bronne die nog leken zal. Wat laat gij ons?…