1836 resultaten.
tijdloos ei
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 86 de vorm is weergaloos,
de windtunnel
krijgt er geen vat op
en niemand weet
wanneer het uitkomt…
Dansende slang
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 125 Zijn is het bezweren van de leegte
die het wekken van de dansende slang belooft
het leven dat geen tijd kent, slechts beweging draagt
wervelt tot de strelende zinnen van het binnen
vandaar begint het ontginnen van de toortsen van verlangens
slechts getuigen zijn zij, afspiegelingen van het grote inferno
tot het laatste uur van het laatste…
Als een magneet
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 89 het was die straat
dat huis
als een magneet
trok het mijn aandacht
de bewoners
waren slechts passanten
op doorreis voor even
op zoek naar het leven
de tuin verwilderd
ooit gesnoeid door
ondeskundigheid van
mensen zonder tijd
de voordeur opende
in kraak en braakte
altijd lieden uit op hun
vlucht naar frisse lucht
honden meden…
Aer mea arena est
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 276 ze kijkt me recht in de ogen
de vrouw draait zich om
haar mond valt open
teken is hetzelfde
de cirkel met de vleugels
en de initialen zijn gelijk
als die van ons
s r
onder de roos
zal je schuilen
in de lucht
beschermen zij ons
met de schilden van bliksem
en de vuisten van water
heel mijn wonden
voor later
kijk naar beneden
het is…
LEVENSDROOM
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 497 Sluit je ogen en sterf
dan begint jouw reis
naar de grote vrijheid
de gewichtloosheid, het zweven
je komt samen in het licht
wordt overdonderd door aanwezigheid
in alle rust ontstaat beheersing
aanvaarding en indringendheid
langzaam ontstaat er balans
herkenning van het doorstane
samensmelting met de geliefden
zij blijken echt in en met…
Voorjaarslommer
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 341 Soms bespringen je vreemde dagen
van sombere wolken, prille voorjaarszon
je blijft dan zitten met vele levensvragen
en ziet de papegaaien op het droombalkon
dommer dan de nacht zal ik nooit worden
wanneer jij mij aanzet tot de liefdesdaad
zal ik niet in prille onbekommerdheid zwijgen
maar houdt ik mijn kartonnen zwaard paraat
doch de voorjaarslommer…
De wereld van hiernaast
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 79 jij was geen droom
ik voelde je hand
warm en droog
zag je vingers
sierlijk en lang
zoekend niet bang
zij vroegen
in openen contact
de huid nodigde zacht uit
maar jij
wilde niet op
mijn netvlies verschijnen
ik wist de klik van
voor eeuwig verbonden
lijf en gezicht ongeschonden
tot jij verdween
in de wereld van hiernaast
je…
onder de waarheid
hartenkreet
4.0 met 9 stemmen 483 in dit verhaal
is het duidelijk
wij zien alles en toch loop je vast
schuil ik
schuil jij
huilen de wolven
lopen wij daar
water en vuur
onverklaarbaar
hou jij mij vast
of ik jou
duurt dit maar even
is het een val
eindeloos maar toch te kort
zoals een koorddanser
maar weet nooit waar ie loopt
langs de rand zo scherp
zonder vangnet
zonder…
DE MEEUW
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.906 Tussen de hemel en de zee
Volgde ik het zweven van een meeuw,
Hoe hel zij steeg, dan nederglee,
Een zonnevonk, een vlokje sneeuw.
En dacht, genesteld tegen het duin,
Waar ik dit spel zat aan te zien:
Als ik de meeuw vanaf deez’ kruin,
Bespiedt een engel míj misschien.
Dat duiken in het zilte leed,
Dat klimmen in een feest van glans,
De…
Luizenmantels & wollig bier
netgedicht
3.0 met 16 stemmen 176 Ruimschoots genade.
Genade, ruimhartige Geest. Genade
buigt voor geweld van zware woorden.
Patriciërs knikken door knieën,
wuiven achteloos hun wilde haren
en oogsten krullen in achtertuinen.
Lettersletten kuizen voorhoofden,
verkwanselen op het laatst luizenmantels
aan baardmannen met wollig bier,
lichten witte hoeden bij wijze van.…
Ver weg, maar toch dichtbij
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 293 niemand kan het verdriet genezen
dat de dood achterlaat
klinkt de fluister van de wind
maar geloof me
niemand maar dan ook niemand
kan jouw dromen en jouw herinneringen stelen
het is de liefde die ze blijft kleuren
oeverloos tot over de horizon
nooit verder weg
dan die ene glimlach…
Een laatste sterven
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 111 zag het water stromen
met op de oevers aangespoeld
restanten van gebroken dromen
vlijmscherp nog
oplichtend met kristallen flonkering
een laatste sterven in herinnering
gegidst door zon
kon ik het naderen en
openbaarde zich mijn vondst
de glazen torso van een vrouw
gehavend door een lange tocht
langs krib en smalle bocht
ooit blies…
LINDE
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 105 Op een stille plek in het bos
zie ik de dag langzaam ontluiken
als een waaier tussen de struiken
en de herfst schudt zijn veren los.
Ik probeer de vogels te verstaan,
maar ranke verzen houden mij aan.
In het bebladerd hemelgewelf
zie ik gelaatstrekken van mezelf.
En als de schaduw met het licht speelt
raak ik in dromen verzonken,
ontstaat…
Mijn onschuldig kind
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 98 Ik tuur in de verte
En hoor de wentelwieken
De adelaar waarschuwt met zijn schaduw
Voor een apocalyptische eclips
Onvoorbereid op jouw naaktheid
Zien mijn ogen mijn pupil
Een groot zwart gat vreet aan het licht
Dat zwicht voor vergetelheid
Het vuurwerk spat de zon aan sterren
En rotsen brokkelen tot zandsculpturen
Bekend, beschermd en onbereikbaar…
Gedragen door de wind
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 131 heel veel woorden onuitgesproken
van hart tot hart
van oog tot oog
worden stilletjes gedragen
op de vleugels van de wind…
grimas
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 251 toen wij vroeg opstonden
zonder grimas
zonder zonden
zonder wonden
zonder wonderen te verwachten
vielen wij hard
door de nevel, langs de gracht
er is vannacht een nieuw soort
gebracht
het is als bliksem
en later is niets meer
als vandaag
de lucht is grauw
boven de wolken
blauw
de muren bonken hard
het gras wordt steeds groener
aan…
Skelettendans Nieuwe kerk (prozagedicht)
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 273 In de Nieuwe kerk op de Dam, met graven van bekende
Amsterdammers onder glad gesleten zwart marmer, wordt
in nachtelijke stilte de dodendans uitgevoerd, geraamten
dansen in reidans met de zeisenman voorop, gevolgd door
Michiel de Ruijter en Joost van den Vondel. Eeuwenlang
de inwijdingsritueel van een nieuw gearriveerde dode, nu
wordt…
Zeelui en zwaluwen
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 534 kijk, een zwaluw
hij strijkt zijn zomer
kleed in het kraaiennest
van een oude klipper
zou hij weten
dat het zweet van zeelieden
nog elke vezel bindt
in touwen van de ra
hoe zij
met schuim op hun kaken
de geest geven
aan hem
de blauwe engel
in gezouten huid geëtst
voor het leven…
Steels
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 148 ogenspel
een groet een kus
een flirt
wimpers trillen
wangen blozen
verwachtingsvol
de glimlach speels
rond mondhoeken…
God kwam voorbij
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 312 Door het lentelover ruist ‘t zacht
gelijk de klanken uit het generlei
Ongehoord door de buitenwacht
kwam God plots ineens voor mij
In de stilte klinkt ’t fluisterzacht
als het kabbelen van het eb getij
Ik heb louter liefde meegebracht
want ik kwam plotseling voorbij
Door het ruisen klinkt ’t gezang
van misschien wel de andere zij
Vrees…
Adembenemend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 323 “zij is als het schilderen van het lied
van de nachtegaal”
tussen eb en vloed
verloor hij zijn hart
de eb van zijn hoofd
de vloed van zijn lendenen
beschrijf haar jubelt de wind
saffierblauw haar ogen
stamelt hij als een dwaas
scharlaken rood haar lippen
als albast haar huid
haren zo zwart
dat met het licht van de zon
er een blauw overspoelt…
Naar boven zien
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 333 Donkere wolken glijden stil voorbij
eventjes na het middernachtelijk uur
Ik zie omhoog want de kust lijkt vrij
uit te gaan zien naar het hemels vuur
Wolken beloven in ’t nachtelijk ontij
dat de hemel zich binnenkort ontsluit
Ik sta even stil bij onze maatschappij
en hoor van verre ‘t troostend geluid
Donkere wolken boven dit tranendal
als…
Het aardse slijk
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 80 het is de slang
die ik moet volgen
maar veel liever mijd
zij glijdt
in onmogelijke bochten
door het aardse slijk
de wrede ogen
maken geen onderscheid
zij bijt altijd
het gif van hebzucht
is genadeloos
in een levenslange strijd
zij bood mij
de appel aan
symboliek voor macht
hoogmoed heeft
de eerste hap gedaan
het paradijs…
geesten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 209 geesten die in knopen waaien
en uitbreken uit de gevangenis
van huid en haar
zichzelf tekort doen
slingeren tussen de klippen
van liefde en dood
struinen knarsetandend straten af
reizend in verloren tijd
al tastend en roerend
als dirigent in hun verleden
troost vinden in
de ogen van eeuwen…
doorbrekend zicht
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 187 onbekende
niet bestaande
werkelijkheid
brekend wolkendek
geeft uitzicht prijs
op dat wat reeds
aanwezig was…
Ik ben als de wind
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 398 Ik ben
als de wind
die takken in
beweging brengt,
onzichtbaar is en
toch overal
aanwezig.
En die wolken
verplaatst
om de zon
alle ruimte
te geven.
Ja, ik ben
als de wind
die bladeren
laat dansen,
zingen en
vrij is van
elke inspanning.…
Dit spelend kind kan de sterren niet plukken
poëzie
3.0 met 8 stemmen 1.485 Dit spelend kind kan de sterren niet plukken
Maar zijn ziel plukt bonte bundels te saam.
Ik leed zó veel en in naamloos verrukken
Zegent mijn Lied Gods Heilige Naam.…
Ze komen.
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 132 Ze komen in de avond
in het licht van de maan.
schimmen die tussen
de wolken dwalen.
De sterren wijzen
hun de juiste weg
naar een plek ver van
het aardse bestaan.
Naar een plaats waar
ze kunnen rusten, tot
dan dwalen ze verder
tussen hemel en aarde.
Tot ze de plek bereiken
waar het eens begon dan
de eeuwige rust vinden bij…
Proefde de hel
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 106 zag paarden
in gestrekte draf
van donker naar het licht
verleden ging
de toekomst aan
waarbij zwart werd gewit
tijd sloeg vuur
uit hoeven die sleten
op waarheid en geweten
proefde de hel
in verbrande luchten
een droom die niet vluchtte
zij rondden de horizon
kwamen galopperend weerom
sloten licht met volmaakte duisternis…
De volgzame mens
netgedicht
3.0 met 22 stemmen 256 ken ik nog de weg naar huis
als mijn denken zich verschuilt
achter een vertraagde dauw
heb jij ooit gekropen door een buis
waar voortgang je gevoel bevuilt
en het einde vol besneeuwd lijkt met rouw
het was een droom, ooit
een wonder boven wonder
maar naarmate de tijd vervliet
gaat het onzegbare ten onder;
allengs van genadevolle fleur…