inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 31.999):

Mijn onschuldig kind

Ik tuur in de verte
En hoor de wentelwieken
De adelaar waarschuwt met zijn schaduw
Voor een apocalyptische eclips
Onvoorbereid op jouw naaktheid
Zien mijn ogen mijn pupil
Een groot zwart gat vreet aan het licht
Dat zwicht voor vergetelheid
Het vuurwerk spat de zon aan sterren
En rotsen brokkelen tot zandsculpturen
Bekend, beschermd en onbereikbaar
Adembenemend maar onzichtbaar
Tot de laatste zucht van de wind:
Mijn onschuldig kind

Schrijver: Marco B., 18 april 2010


Geplaatst in de categorie: mystiek

2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 98

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)