Alle inzendingen over nacht en ontij

Latent tot de lente verschuilen zij zich als entiteiten zonder ID, verbreken de ketens als fabelwezens zwevende virale schimmen Voor ieder ongrijpbaar, ontsnapt uit de fles, tonen de geesten in wazige mist hun valse karakter op klaarlichte dag, onstuitbaar, niet langer te dimmen Kruipen bij voorkeur bij nacht en ontij in…

en ontij ons nabij Terwijl wij trachten met een vaccin, en nog zoveel meer met elkaar het coronavirus te bestrijden…

Honderden duist're vliegmachines kwamen aan bij nacht en ontij en boven slapend Rotterdam lieten zij hun lading vrij.…

en ontij ik omarm de naderende averij alleen voor dit moment voor dit uitzicht op de trillende ruimte waar God in het landschap onverslaanbaar licht plant zou ik mijn ogen willen schaden.…

en ontij in de maneschijn O wee, waar hangt het zwaard van Damocles Hoe bungelt recht zijn staartje op en neer Zijn wimpers en zijn maantjes heen en weer Gaan al zijn ingewanden op de fles?…

het is koud buiten. ze murmelt halfluid voor zich heen warmt zich aan de lach van een verliefd paar, mensen vind haar raar. ze lacht soms hardop, schrikt van zich zelf. ontbrekende tanden zichtbaar ze weet zich bespot, mensen griezelen van haar, gluren en zijn erg op hun hoede. je weet immers nooit met deze mensen. dat hoeft heus niet…

In warmte genesteld gevangen in ijzige hand in kielzog gedooid vergaping alom schuilt als bloem geranium aan het bordelenhuis ontkwam niet aan de dood vonkenregen valt branden sporen gevaarlijk dicht bij je laatste liefdesdaad warme zondigheid rust in de koelbloedige schoot van je potentiele moordenaar gedonkerd licht streelt en…

zuur Waar de mensen zijn gebleven in die allerkoudste nacht toen de aarde zich deed beven over al het hemels leven dat met waanzin werd verdreven door de allerstoutste kracht Aan de zee nog wil ik vragen wat zij die nacht heeft gehoord toen het vuur met woeste vlagen door de duivel werd gedragen maar de zee liet zich niet dagen want…

. ______________________________ ZONNEWENDE 't Was weliswaar meer daar dan hier, lokaal Tornado-achtig als een wervelwind Een wolkbreuk uit het niets, zonder een hint Wel heftig, maar op zeer beperkte schaal Na 't ontij was de nacht het kortst geweest Begin der langste dag: Midzomerfeest…

Het is nacht, maar de bomen blijven staan. Dat denk ik althans; en ik denk aan alles dat plaatsvindt, tot stuiven de overhand neemt. ------------------------------------------- Uit: 'Ontij', 2010.…

slechts een datum in de wacht terwijl het zonlicht lacht op witte muren en de ondergang van zwaar gevoel zijn doel voorbijschiet, tot aan ’s nachts daar in het vroegste morgenuur ontstaat het vuur van eens voorbij, het zonlicht kleedt zich rond om mij voor lange duur onteert het uur de middag, totdat ontij zich ontbindt en ik…

Langs de kust bezoek ik graag plekken Waar een uitzicht lonkt Verleiding op reclameborden ronkt En aanzet om de bakens te verzetten Het lijkt cliché en sleets Maar in de haven is het altijd druk Reisdoelen te over naar geluk En dat herhaalt men steeds Ik schuw de open zee Het ongewisse zonder maat Vooral bij ontij in de nacht Toch…

afvallig oogt het dorp vereenzaamd hart is afgebrokkeld gebedshuis neergehaald als ontij krijst is het dienend kruis verdwenen bouwt men op geloof…

Niet dag na nacht mij in jouw vlees herhalen. Jou wil ik niet tot grafschrift maken, Jij bent mij meer dan deelbaarheid. -------------------------------------- Uit: ‘Doornaderd licht’, 1998.…

De disneydroom van hollywood van silverscreen en hall of fame van emmy oscar glitter glamour making money yankee doodle donald trump dagobert duck Bij angstdroom van de zeppelins bij ontij brandend in de nacht en ondergang van de titanic paniek verderf en ongeluk wordt number nine, het n-woord, doodgezwegen het t-woord van de torens…

Terwijl ik mezelf nog zoek, Niet weet of ik het nog wel ben Die zijn eigenheid ongemerkt verloor Aan de waan van de dag, het jaar, Kijk ik met doffe ogen Naar het verlaten landschap Van mijn jeugd - Vasthouden heeft geen zin meer, Al het nieuwe wordt oud, En heeft alleen een nieuw begin Waarna alles weer verglijdt In minuten,…

Het is nu twaalf uur de elfde gaat over in de twaalfde februari van het jaar des Heren en Dames 2017 Ik ben nu officieel 65 jaar maar ik ga gewoon door of er niks aan de hand is uit het gedicht van Gerard Reve: Drinklied aangaande het leven op aarde want god vorm me me m'n dochter is pas tien!!!…

het weer het ontij en eigen hardheid verweerd koper dan als bladerdeeg zo broos daar vliegen de vormen elkaar achterna als op vlucht ------------------------------------ uit: 'Vlucht van de vogel', 1996.…

Ach mij, ach mij, scheur dan de wereld in repen of houd het gat dichtgenepen waarlangs hij je poogt voort te zwepen van ontij naar ontij. En opzij en voorbij de avond die daar hangt in strepen heb ik toen, met gretige handen gegrepen naar Uw, tot glanzend licht geslepen, aanwezigheid in mij.…

Levende gedichten ontstaan, bij nacht en bij ontij, wanneer dichters slapen gaan. Gedichten spreken spontaan, bij weer en bij wind, wanneer hun dichters zwijgen. Gedichten laten zich pas schrijven, wanneer de schrijver stopt met doen, en hart en ziel toch verder gaan.…

Mist omkranst novemberlicht strooit amorfe schaduwen over jouw en mijn gezicht stemmen doorprikken de stilte tot ook de laatste klanken doven in het verre uur waarin wij zwijgen en onze nachthuid plooit in de diepdruk van het donker naar een nacht die ons bevrijdt van de demonen van de tijd.…

Teder is de nacht waarin je vurig liefhebt -- wat aan je ontglipt.…

rennend over velden over bruggen en rivieren bij nacht tij en ontij komend eens per jaar slechts één zondag in april verlaat hij het rechte pad volgend boven gegeven wil even haastig leven zat zamelt eieren in een mand bij de vogels van 't land schalen in zeven kleuren ovalen zullen vers geuren tegen zessen de klus geklaard malle haas…

Latent tot de lente Verschuilen zich wezens Als entiteiten zonder id- Verbreken niet langer Te dimmen hun ketens Ongrijpbare zwevende geesten Ontsnapt uit de fles Doorkruisen de schimmen Lichtjaren ruimte Spottend met wetten Van ratio en tijd Onverhoeds kruipend Bij nacht en bij ontij In aders van duivelsgebroed Maar tonen op…

Eenzaam liep jij ons huis voorbij in de nacht. Ik hoorde jouw gehaaste stappen op het voetpad keek niet op, werkte gewoon door. Hoe kon ik weten wie jij was? Waarom doolde jij zo laat nog rond? Werd je in het donker ergens opgewacht? Man of vrouw, wie zal het zeggen? Je blijft een raadsel.…

tegen de vergane dag buigt hoopvol naar de hemelboog die geurt naar straks en overstag Dan gloort de zon door ontij heen Tast huiddiep onder aarden zood Weeft voor mijn oude troon van been Een holte in haar diepe schoot…

hebben geleerd dat storm en ontij en verdriet niet zwak maar sterker maakt hij die zich heeft geweerd ahoi wij varen voort met aan boord een grote schat een schat die enkel toebehoort aan wie zo'n lieve vader had…

ik ben geen engel des heren doch mens, kwetsbaar en klein geen adelaar met omvangrijke veren maar aan aard en aarde gebonden kan onmogelijk alleen het ontij keren kan mijzelf niet eens bezitten laat staan een mens, de ander ik tracht mijzelf wel te delen in wezen een binding aan elkander…

. ---------------------- uit: 'Ontij', 2010.…

nu zij haar naam op handen draagt met vingers in de mantra van een stil moment vergeet haar lichaam, dat de zon zijn stralen zendt en de wind uit alle hoeken zoekend rond haar benen slechts verdwenen ontij vindt dit kind haar heiligdom nog ongezuiverd huivert, onder zoveel kou…