Alle inzendingen over nader-zijgen

Heel in de verte nog rolt iemand van de trap Dronken verhuizer die de rommelzolder Volstapelt met duister rondkolkend huisraad Met bijl en snijbrander nadert hij ons interieur In de palm van zijn hand nu vlak boven ons Valt in een flits zijn plan te lezen. ------------------------------- uit: 'Achter de rug', 1997.…

Met knoop in de maag open ik de deur naar de kamer met bekende ziekenhuisgeur Onder het frisse witte laken lig jij heel vredig in ‘t zonlicht op je zij Rustige adem, blosjes in je gezicht omdat zojuist iets je hevige pijn heeft verlicht Voorzichtig streel ik je broze grijze haren, en hoop dat je mijn bijzijn toch iets kunt ontwaren Ik kus…

Ik ben je nu heel dicht genaderd, dat merk je toch wel? In mijn huis van dag-maar-geen-nacht sta ik nu vlak achter je, ik kan je bijna aanraken. Je moet mijn adem wel haast voelen en met gesloten ogen ruik ik je heerlijke vel. Nee, vrees maar niet, ik maak geen misbruik van de situatie, je bent en blijft ten alle tijde vrij Tenzij…

Luchten verhalen van de tijd Wolken die altijd bewegen willen Om plaats te maken, zonder respijt Tot de dag waarop zij voorgoed verstillen Is het versteende pijn Die niemand ooit zal zien Als er geen ogen zijn Om te aanschouwen Geen bewegende luchten En geen hemel bovendien Om naar te vluchten Luchten verhalen zonder respijt Wolken die…

je ogen donkeren als je hart weer zwicht voor mijn verleidingskunst handen gaan al trager je antwoorden steeds vager tot je lach breekt in een gunst zo nader tot elkaar dat lichaamstaal zijn eigen hoofdletters creëert de zinnen kort en heftig worden het ritme warm voelend is helaas geen luid applaus na de apotheose omdat de…

U zag hem fanatiek zijn pleepot gooien En hij werd ook nog eens de kampioen Nu had hij dat ineens niet moeten doen Vanwege sanitair in arme landen De Rhenenaar die hem de beker gaf Veegt aan die uitspraak beide billen af. -------- Kroonprins Willem Alexander verklaart achteraf met gêne te hebben deelgenomen aan het wc pot gooien tijdens…

Er staat drie millimeter glas tussen mijn leven en de naderende nacht. Trillingen in het ondergrondse lopen in mij door. Reeds grijpt de wildernis mij bij de benen. Aan alle deuren schudt de wind. De wolven wapenen zich tot de tanden.…

Nieuw leven is in ons gezin ontstaan! We hebben hem zijn opa's naam gegeven, hij staat bij de gemeente ingeschreven. Toch ben ik nog een keer teruggegaan. Ik vroeg aan de mevrouw van Burgerzaken: 'Kan ik van 'Sywert' nog iets anders maken?'…

als in een waan tot de naderende volle maan vannacht van het gevoel verlost als in het niets opgelost elke naderende volle maan aangedaan onderuitgaan in het zachte schijnsel van maanlicht weer herboren opstaan…

noem mij dichter en ik kom nader...…

Je hoort zo vaak, zo veel we hebben zo gelachen we hadden zo'n lol we kwamen niet meer bij Je hoort zo weinig, tot niet we hebben zo gehuild we hadden zoveel tranen we konden niet meer stoppen Maar Jantje lacht, Jantje huilt die horen onlosmakelijk bij elkaar Dat zegt niet m`n verstand dat zegt mijn gevoel!…

Verklaar je vooral nader.... nader tot hen.... 'Laat jouw wil geschieden' Nader dan tot Hem!…

in de glorie van een geboorte woorden in haar soort blauw gekozen gaan van mond tot mond van hand naar hart daar boven als in de hemel ergens onder de stompe toren in het Vlaamse land verschijnt, haast ordeloos, een ongenummerd boek omrand met ijzeren staven van oever naar oever ik lees haar laatste indruk bij het zijgen…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

Enya opent vrolijk haar kasteelpoorten terwijl ik nader...…

Ik wil het beste wat ik heb en ben overgeven aan het leven Ik weet niet op welke manier dit kan zijn maar: Ik wil me laten leiden door de grotere intelligentie en wijsheid diep in mij Ik wil het leven zelf laten uitmaken op welke wijze de uitwisseling tussen ons: het leven en mij kan plaatsvinden Want wat ik ook geef…

Als je leeft in de éénheid van zijn waar geldt: ik en de ander Als je geen angst hebt om te geven kun je volledig ontvangen en kom je nooit te kort Als je bang bent om te geven kun je niet open staan om te ontvangen Maar: Als je in waarheid bent zal je vrijheid om het leven te bieden wat je bent je verrijken en…

we komen dichterbij we naderen het eind van dit gedicht.…

wind snoeit dode stammen over mythische velden waar druppels bloed van schimmige helden in het ijzige morgenrood kappen de doodstrijd breekt los; scherp geslepen zwaarden zijgen in de geur van warme huid als uit honderden monden kreten verbranden tegen de verbasterde lucht herhaalt het kletteren het duivels vuur boven bange ogen…

schriel zelfs in mijn wortels kroelt geen leven ik ben niet méér dan doods, steriel mijn iele twijgen zwiepen zwijgend gejaagd, door wervelwind gejut ik voel me machteloos, onteigend mijn rijke kruin werd weggerukt Pan heeft mijn stervensuur geslagen geen mistletoe komt mij nog knagen geen sap voedt meer mijn bast noch spint straks zijg…

Grijs-zwart geladen naderen onweerswolken vol water en vuur!…

Maar ik sterf voor de dag om is en zijg neer in de haren van een kind. Ik ben als een roos. Geurend naar de zon en de aarde ga ik op zoek naar een beetje warmte. Maar ik breek door de striemende regen en verwelk in de handen van een kind.…

Nader mij niet.…

ben nog steeds niet beneden zie het eind ook niet maar hij komt wel nader mijn stuk verdriet…

die vredevogels loerend bij de haringkar azend op afval bij nadering schieten ze in een wervelwind omhoog…

Het veelkoppig monster Heeft de besturing Overgenomen, Het voelen is in Zichzelf bevroren Het doen wordt Tot nader order Uitgesteld…

Soms luister ik lang naar het zwijgen Van die donkre viool, mijn hart, En scheemring na schemering zijgen Door een stilte die sluimert en mart. Doch eindlijk begint het te trillen, Of een zucht langs de snaren streelt, Of een enkel met liedren te stillen Verlangen er droomt vóór het speelt.…

de pijpen van mijn broek zouden graag dansen naar het pijpen van jouw rok hoewel het hemd nader is…

Hollend nader ik de zwaargekartelde rand van het eikenbos, voel me een smulgrage haas bij de moestuin vol kolen.…

Voor mijn ouders Torenhoge wachters houden Dag en nacht de wacht Over dit kleine Saksische Boerenspulletje op het Drentse platteland, de plek Waar ik mijn levenslicht Aanschouw, waar ik kind word Van hen die mij ongedacht kregen; Er lag al een leven lang Achter hen, toen voor mij De reisweg begon - en ik hoor Nog het ruisen…