Alle inzendingen over naseizoen / verlatenheid / grote woorden

op het verlaten kiezelstrand kan je de melancholie plukken de houten palen op het strand ontdaan van zonneschermen nodigen uit tot een slalom door het naseizoen... dit relaas teruglezend zie ik grote woorden op papier gezet door een kleine dichter die zich voor even te buiten ging…

Herfstwind in haar hoofd Dor vallen de gedachten Als bladeren neer…

verdwijnt de dwaze glimlach van een stukgevroren sloot het water telt zijn schittering en maakt mijn spiegelbeelden groot .…

Iets van zelfvernietiging: een protest om zichzelf uit z'n vorm te bevrijden, daar klampt hij zich aan vast bij wijze van vertaling naar daar, waar hij oneindig vrij is in al zijn, zijn: om het beter te leren kennen betreedt hij het slagveld in afzondering, zonder zeker weten, met eeuwige twijfel.…

Jou woorden raken mij Ze raken mij diep van binnen Diep in mijn hart, diep in mijn ziel Jou woorden raken mij Ik voel onrust van binnen Tranen van geluk verlaten mij Jou woorden raken mij Ik voel kriebels van binnen Het maakt vlinders vrij Jou woorden raken mij Bezorgen mij een grote glimlach jij hoort…

Maar een leugen in je kleinste woord, zet mij enorm aan het denken, wat valt er van je grootste woord dan te geloven, als je me bij het kleine al laat bedenken. Mijn vertrouwen in jou woord, is even geschaad, maar wees niet getreurd, het is niet gelijk zo dat jij mijn hart verlaat.…

ooit kon ik je strelen met woorden die ik teder mocht fluisteren in je oor nu laat je ze in kilte van je afglijden, uiteenvallen tot dode letters die oplossen in verdriet waar geen woorden voor zijn…

september oktober november december mooie maanden voor de poëzie maar gewichtig weet u... de zwaartekracht van een seizoen verenigd in een aflopend jaar het blijkt een aanslag op mijn gemoed een vreemd soort verdriet als bij het afscheid van een heel goede vriend…

mijn woorden passen niet ik zie het aan je verre blik ze werken als een lappendeken op kleine treurnis of een groot gemis maar nemen niet de koude weg van slecht bericht want troost is anders niet dan niet verlaten niet meer dan voelen van de hand die in de nacht als een vertrouwde stem de grootste angsten kan verdrijven…

In het begin was daar het grote niets, maar alles heeft een begin, dus ook dat grote niets, was er niet voor niets! In het begin wat niemand zich voorstellen kan, moest er iets ontspruiten, iets minimaals, niet dan, het grote niets verdween en er ontstond iets.…

De kleinste bossen doen verlaten aan, bergen grootse woestheid.…

als kind al zat op slechts een steenworp van mijn eigen stad hier in dit huis weet ik mij geborgen vastgelegd geluk spat van wit papier dat stevig aan mijn wortels trekt en tast naar een diepe stilte die mij verrast de deur van mijn herkomst staat op een kier jonge gezichten in het naseizoen…

maand november die dit biedt Een koppel ganzen vinkt vóór het geklater De herfst af in een zwaarbewolkt theater Van regengrijs met buien in het verschiet Het blad knispert sinds het de boom verliet Mijn ziel bewaart het tafereel tot later Wanneer zij loslaat en als proseliet Tot in der eeuwigheid terug zal denken Aan alle kleuren van dit naseizoen…

Hopeloos verlaten Doelloos in het rond Een traan van verdriet Medelijden, hoopvol Grote twijfel Laatste hoop Weggevaagd door de woorden Hij blijft niet bij ons Alles weg Leegte blijft Door verdriet vervuld Verscheurd, ontdaan Vind de kracht Houd moed Heb lief en vertrouw Ook al zal dit Nooit meer hetzelfde zijn Geen dag, geen…

mijn hart bonkt in mijn borst de kamers gooien de deuren los kunnen haast niet verwerken zo groot mijn angst, doodszicht hoek na hoek en bocht na bocht dring ik verder door onafzienbaar doolhof van mij met in het middelpunt… de afgerolde levensdraad, mijn houvast geliefde, verlaat mij niet!…

Waar ze mij verlaat en vervaagt in het stof van mijn gedachten ben ik weer de boodschapper zonder woorden.…

. ------------------------------------------------ uit: 'De encyclopedie van de grote woorden, 2005.…

Woorden, woorden niemand luistert niet indien geschreeuwd niet indien gefluisterd Woorden, woorden die al lijken te verdampen bij het verlaten van mijn mond Woorden, woorden niemand luistert niemand die het verstond…

meer dan waar is beloven woorden als kussen adem in adem verandert als woorden in verlaten tijd landen zonder spijt…

als dagelijks brood niet dat je ontkomt aan verlatenheid in volle omvang of gewenste schaarsheid, doch kleuren van oorspronkelijke woorden zullen mij dan dragen, verder op weg, naar nog ongekende oorden…

Ondoorgrondelijk is God, Hij schiep de wereld -- zonder iets te doen.…

Groots in nietigheid Schrijf, blijf Geniet dat moment Meer krijg je niet Erkenning duurt Slechts een seconde Herkenning, pretentie In zoet verzuurd Strijdend voor geluk Ik loop stuk.…

uit water en steen rijzen witte pilaren op zoek naar de lucht…

zonder woorden weet hij te zeggen waar zij over zwegen zonder woorden uit te leggen waarom zij woorden kregen zonder woorden te vertellen wat zij eigenlijk al wist zonder woorden vast te stellen dat kansen zijn gemist zonder woorden aan te geven waarom hij haar verlaat zonder woorden te beleven dat zij zijn uitgepraat…

De eerste keer dat je kind uitgaat, Alsof die je voorgoed verlaat. Je voelt je leeg en alleen, Ook al weet je bijna zeker dat ie verzorgd wordt als geeneen. Hij wordt al zo groot zo denk je dan, Maar ach het loslaten moet.. Dat hoort erbij en is ook wel eens goed. Maar ik voel me nu zo verlaten...…

Laat mij dronken, vuil, verlaten Liggen in de lege straten. Laat mij achter in de goot. Ieder probleem is mij te groot.…

Kluizenarij als een heilzame baarmoeder voedt en vult een verlaten grot mijn honger naar rust en stilte proef ik in leegte wat wezenlijk is…

liggen in woord en verlatenheid…

woorden als de nacht van ons weerklinken tot de avond de schemer verliest de nacht het donker verlaat de morgen het licht ontwaakt tot de tijd woorden als de nacht van ons vergeet…

jij hebt mij verlaten verdriet prikt in mijn ogen die alleen nog maar zwart zien ik stort in de afgrond van het randje van jouw hart een eindeloze diepte in met grote snelheid verlaat ik jouw lichaam ik val uit jouw verlangens om plaats te maken voor een ander maar jij verlaat mijn lichaam niet ik houd jou gevangen voor onbepaalde…