Alle inzendingen over nasmaak

Nederland twittert vrolijk in het oranje met zure nasmaak.…

lonken, wat bedoeld werd in deelbaarheid, proclamatie van verbeeldingen met de nog te werven dingen, in spijt te wissen en waarover maar te zwijgen, associaties mondiaal verspreid, werd misleid, in ontvlechting van een verkeken strijd een ontnuchterde visie van het beleid, kansen voor nieuwe generaties, alleen raken we die bittere nasmaak…

Druppend als zilver Trieste reis zonder einde Met zoute nasmaak…

IJs met nootjeskorst kraakt, smelt langzaam en geeft prettige nasmaak.…

bij minder kwaliteit, zie je op hun gezichten de nasmaak van azijn!…

~~~ het staart me aan en daagt me uit de het die ze het liefst tweeledig schrijft gesuikerd aan de randen laat de bittere nasmaak zich pas later proeven helder is het serum dat van de waarheid overblijft ~~~…

je woorden heb ik gedronken je zinnen zoog ik op toen proefde ik je regels en spoelde goed met sop…

het verval geeft de nasmaak van gisteren beklemmend weer…

in haar lach proefde zij de geuren die haar ogen in kleuren zag het kleine krullen van de lippen die samen met de tong de romige smaak aan papillen gaf zij was thuis in het alfabet van gerechten met een exquise bite en nasmaak de volle mond was een faux pas voor de streling van zinnen van de geëerde gast de franse keuken…

Hersenkronkels consumeren belevenissen spoelen het weg met dromen. verteren het tot een herinneringsplek. peinzend herkauwend.…

je schonk me grote glazen mooie volrode wijn we dronken en genoten maar gelijk de bodem kwam jouw waarheid de nasmaak was wrang en ontnuchterend maar verhelderend ik loop weer op twee benen…

De journalisten maakten overuren Voor Antonie en al zijn wel en wee Nu is ie er: de special van Privé Met meer attentiewaarde dan allure Fijn dat zo'n weekblad aan zo'n tragisch leven Dat beetje extra nasmaak weet te geven…

je schonk me grote glazen mooie volrode wijn we dronken en genoten maar gelijk de bodem kwam jouw waarheid de nasmaak was wrang en ontnuchterend maar verhelderend ik sta weer op twee benen…

Bittere nasmaak wordt weggespoeld De snee van de keizer gemaakt en de bloem in bloei heeft geen recht van spreken…

nog steeds stil je je honger met restanten van wat ooit eetbaar was tast maar toe, neem de negatieven van origineel geluk proef nog de nasmaak van het groene blad aangevreten door jouw hebzucht maar kies deze keer als je uitgekotst wordt je eigen afvalbak de grijze…

dichter buigt over zijn woorden zwart wit, gekleurd proeft nog altijd de wrange nasmaak van de maanwind in stilte van de nacht waar hij zijn dwalende vingers in gedachten laat gaan en sluit zijn brandende ogen naar de groene wereld waar liefde streelt…

ik proef de tijd die langzaam verglijdt tot de smaak van vandaag wanneer ik bijt knarsen seconden heel even als eten een klein moment dat het nu tot verleden bestemt soms in gedachten blijft hangen met de nasmaak van verlangen een proeve naar meer met een terugblik in sfeer…

Als tongstrelend zoenen geen nasmaak meer geeft en op gehoorafstand een handkus liplezen wordt niets mondjesmaat rood op rood taal slaat uit ontleedt ontkleedt het smoelenboek de naakte waarheid kent vrij spel zwaai me gerust uit want een hand los van de arm herken ik niet…

Struin door het hoofd waar mijn jeugd zich verstopt ik moet en zal het terugvinden hersentergend tussen bijna vergeten plekken van ogenschijnlijke vrolijkheid destijds, vooral op zondag waar geen eind aan kwam er tijd was om na te denken alleen de nasmaak smakt nog van verplichtte kerkgang en Wilhelmina pepermuntjes.…

Soms gebeurt het, soms worden woorden, als men ze niet verwacht, vallen ze moeiteloos uit de palm van de nacht, ze komen als de maan gunstig staat, als ik drink, adem, proef in wat ik dacht te schrijven, zonder bitterheid, in de nasmaak van de taal, om me in te warmen, een grootse taal die alle talen in zich heeft, niet vervreemd…

Zij is al lang geen kat meer om zonder handschoenen te raken bij gevaar kromt zij haar rug en spreidt haar klauwen Toch valt zij telkens weer ten prooi aan mannen die haar van een paar glaasjes teveel naar chique hotelkamers leiden met goedkope nasmaak de volgende morgen wanneer hij -reeds in alle stilte vertrokken- luidkeels katert…

Teruggelopen naar de kade om opnieuw de geluiden te proeven nu het eindelijk stil is in mijn hoofd met de nasmaak van echt bier in mijn mond voelen mijn handen nog jouw slanke lijf golvende dijen de ironie van Antwerpen; het besef dat prachtige vrouwen door de stad blijven vloeien net als het water --------------------------------…

De nasmaak van zoet is bitter, ik weet het wel, maar ik heb geen energie en ik wil altijd van alles, maar dan loop ik hier op de markt in Marrakech blond rond praat met een moedertje en dan wil ik als een moedertje leven voor mijn lieve lichaam in harmonie met uien wortelen, wind en zon mijn mond edelachtbaar voor mijn buik…

De zoete voorsmaak van het begin, is weg, de bittere nasmaak, blijft op mijn tong. De woorden van vroeger, zijn nog alleen stille klanken. Het lichaam en de ziel zijn nog één. Het hart klopt onophoudelijk, van vrees en pijn. Laat het ophouden, zodat ik weer vrolijk kan zijn.…

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

Zakjes vaderland zullen later de diepe bres opnieuw dichten doch de brakke tranen zullen wrang en bitter nasmaken.…

Je spreekt van vroeger op dit late uur als kalend behang en vergeet bijna te ademen Het gesprek stokt in een slok troebele nasmaak van oud zeer De pleziertjes van weleer zijn verdronken in een toevloed van teveel en te vaak De passie is niet meer dan een verfrommelde foto in een diep verborgen gevoel Waar de tijd zwijgend ons…

We waren maten voor het leven en nu uitelkaar gedreven Zonder een woord of conflict heeft onze vriendschap zichzelf verstikt en nu bittere nasmaak na jaren van glorieus bestaan. is de verbroedering verdwenen en het geloof in mijn wereld veranderd.…

ogen hoofden gebogen zo schuifelen ze voorbij de volgers die mijn leven delen zij schuwen werkelijkheid ze weten enkel hoe ik was en ben geweest zijn afwezig op mijn feest niet even langs gekomen in het achterna jagen van mijn virtuele dromen blikken zijn verweesd zij denken enkel geest als solitairen met kleine schermen in nasmaak…

Een nare nasmaak van vrienden en liefde. Alles wat voelt naar meer, is lucht dat mij doet zweven in onzekerheid Ik ben niet sterk geweest.…