Alle inzendingen over noemen

De groei van de waarde weet de royale levensduur van de doorzichtige behuizing wel betekenisvol te noemen.…

Het kost niet per se tijd maar het hoofd (denken aan de liggende jaren, een tegen- stelling noemen van verlangen) puilt uit.…

Als ik goed kijk, ligt het om de hoek; sommigen onder ons noemen het geluk. Ik neem het met me mee in m'n bagage, en bezing dit alles in mijn eigen taal: ver voorbij oorlog, vrede, de ravage. Ik ben in het Land van Maas en Waal.…

Stof is het Al, de geest is hare roem En alderfijnst sieraad, uit licht gegoten En zwevend erts dat ik te zamen noem Muziek, der aarde zee en lucht ontvloten, Hoort hoe omwaart haar blinkende tempeest Dat nog in stilte laat een adem horen In golving op en aan en nimmer moe.…

Gras is gras, mussen noem ik taaie vogels waar de wind geen vat op heeft. Het zakhorloge tikt: Mijn lieve kind. Ik val op een fonteinstraal in de wind. Kam mijn haar en juich: er zit één grijze tussen. -------------------------------- uit: 'Dieptevrees', 1993.…

Blijft het hangen in een geur van schijn , houdt dat de deksel op de wensput van het verlangen op een kier of valt hij dicht, zonder dat te noemen is het de grootste pijn of straf, of lopen we voor beide weg al horen die eenduidig bij elkaar, worden we dan bestempeld als moedig of een beetje laf?…

het ontgaat mij immer minder dat de horizon vertraagt en het land van morgen verse bloemen draagt maar ook van de tafel waaraan ik eet telkens een stoel wordt verborgen het is een berg beklimmen die weliswaar het uitzicht vergroot maar waar ik aan de top, geheel alleen, mijn laatste liefde ontmoet; ik noem haar de dood hoe het ademen…

Noem me gerust een dulle griet In de dood... geloof ik niet.…

En noemen ze elkaar nog kameraden, behaagziek op achterbanken van hun statige dienstauto's gezeten, zijn ze hun bestaansrecht, Herman Bode's "Willen we naar de Dam?", "Gaan we naar de Dam!", de klassenstrijd, het belang van barricaden, op weg naar hun theekransjes in het land allang en breed vergeten.…

Heer, behoed haar in de wereld die ik lang mijn eigen noem. In haar ogen staat bepereld met uw eigen dauw de bloem van een onverwelkbaar minnen uit de grond der ziel geteeld.…

tijd De lucht was helder blauw Ik stond bij je in het krijt Maar verleden is geen heden En heden is geen verleden Zo vaak geleden Mijn ziel was overleden Nu sta ik hier Kijkend over het land Groots en fier Geef ik jou mijn hand Een klein meisje dat naast mij staat Een klein reisje Die nooit meer overgaat Dochter is hoe ik je noem…

Hij zal in d'afgrond van Gods liefde springen, trekt zijn verleden en zijn kleren uit, en in een pij, met zijne ziele als luit gaat hij al beedlend langs de huizen zingen, zingt voor de wolf, de vogels en de bloemen, kan al wat leeft zijn broers en zusters noemen, de Liefde zingt hem mager als een riet.…

Maar hij mag zich de opwekker noemen voor gevleugeld leven bij stralend weer. Binnen dicht lover zingt vogellied teer, begeleid door vrolijk meerstemmig zoemen van kevers, die luid hun woning roemen. Doodvonnis: woest zwaait de bijl heen en weer.…

Dat is wat ik bedoel zei je: ganzen godvergeten hoog hun dunne geschreeuw wat is het dat alleen zijn samen dat blinde lot weten van die diepte die we hemel noemen het is een heel oud gevoel - soort medelijden ouder dan ik ik heb dit mijn leven lang gezien en gehoord ik heb als kind gedroomd dat ze me mee wilden nemen ik weet nu dat ik ergens…

Ondanks dat ik afscheid moet nemen van de zomer om eigen weg te volgen doet het pijn te voelen en te zien hoe ik afkoel een deel van mijn liefde geef ik langzaam weg in kleurrijke tonen het jammert zo mijn naam te noemen IK BEN DE HERFST niet zomaar van de ene op de andere dag in kilte verdwijn welnee ook ik benut het schitterende…

asfalt Was gemaaid, en Levenloos liggen Bleef tegen het Ongevoelige basalt Van de stoep ter Hoogte van het Zoveelste zinloze Stoplicht dat Een poging deed Het verkeer in De hoofdstad gangbaar Te houden - Zit zo veel jaren Na het onnoemelijke Verdriet met een Naamgeefprobleem over Hoe ze zichzelf in Dit verdriet noemen…

Zij noemen jou hun oma, mam, en jij bent heel gelukkig, ze mogen erg veel van jou en ik word soms erg nukkig. Misschien zal ik ooit oma zijn, maar dat is nu nog gissen. Dus blijf nog heel lang hier bij ons, we kunnen je niet missen.…

potverdorie wat gaat de tijd toch snel Adembenemend lang, welbeschouwd doch kort voor ons, als gelukkig stel Zoveel jaar reeds bij de zelfde schat na ons ja woord sloeg die tijd op hol Geen seconde hebben wij spijt gehad noch mijn lief, noch haar krullenbol Door de ware liefde aaneengesmeed ontstond de sterke onbreekbare band In ‘t Engels noemen…

een halfuurtje doodliggen vond men teveel gezegd heb ik simpelweg overlegd het een verhaal te noemen iets dat te maken heeft met wat geluidloos zoemen binnen een bepaalde tijd dan wel over de dag verspreid liefst binnen vierentwintig uur rijmen is verplicht maar niet achter elkaar dat wordt te zuur en valt men in zwaar verdriet allerlaatst…

Felice, ik juich uw blijden lichtnaam uit, Waaraan de reinste zaligheid ontspruit, Als 'k hem in eerbiedvol geloof zal noemen! Uw liefde is mijn, uw liefde, godlijk groot, Die hemelvreugde wekt uit ziele nood... Hoe zoude ik u mijn ‘hoog Geluk’ niet roemen!…

'Tederheid' dacht ik je te noemen, zoals je in de lichtheid van het moment schrijnend je mond drukte op mijn huid in stamelende onhoorbare zoenen... Maar je lijkt het meest op de lucht hierboven op het spel van buien licht en donkere wolken met tussen in weifelende schemering die ons van elkander scheidt.…

In een adem noemen, een vrouwtje van 83 in elkaar rammen, hoe heldhaftig idioot! Je zou je oma moeten nemen! Twee ezels stonden in een wei, zusjes ook nog, een imbeciel kwam erbij en mishandelde ze zo erg, dat een van de twee moest worden afgemaakt. In een adem: ezels mishandelen, oude dames in mekaar rammen, wat een helden!…

Eerst de kruitdamp en het bloed in Parijs of in Beiroet, na het zwaailicht, de sirenes zijn er tranen, heel veel woorden, knuffels, lichtjes, heel veel bloemen, hoor je honderd namen noemen...…

Zo noemen ze mij, zo spreken ze me aan en zo was de naam van de baby met de fragiele beentjes in het wiegje dat ome Guus getimmerd had: de beentjes spartelden op het lakentje; inderdaad een teken van kwetsbaarheid, aangeboren kwetsbaarheid die mij bleef vergezellen, die mij blokkeerde, die rotsblokken wierp in de rivier van mijn leven waar het water…

vrouw die het Al kent het universum heeft voor jou geen geheimen die Zoon van Mirjam Jeshua je geliefde levensgezel won en verwondde je hart systeem doordacht waar alle erotiek verbannen lichamen ontheiligd worden van hun schoonheid en verlangende puurheid celibaat dat heilig wordt gezellin van die wij adem leven liefde noemen…

is uw stand, Pover is uw kleine woning; Maar nog liever dan een Koning Geef ik U mijn rechterhand; Liever dan een Koningskind Noem ik U mijn beste vrind! 's Morgens vroeg en 's avonds laat, Nimmer, Meester!…

Zo straks de dood door deze deur mocht treden, neerdalen langs de trap of kloppen aan het raam, mij wenken zou en daarna noemen zou mijn naam en zei: Volg mij, uw leven is verleden - hij zou geen lang en moeizaam overreden van node hebben voordat ik het drukkend haam van een vrijwel mislukt bestaan, besmeurd met blaam, afleggen wou en heen…

een geweldenaar ook die van het leven de valkuilen kent een boksbal is hij tegen wie jij vechten mag om zelf groter te groeien vaders hoe ouder ik word hoe meer ik weet hoe en wat een vader is een geschenk is hij dat in stilte drempels slecht die jou de weg banen een groots bezit is hij dat zich groots en trots ‘mijn papa’ noemen…

Ik zal weer ontwaken uit de zogenaamde winterslaap zo kun je rouwen voor weer het groenen ook noemen. Dan zal ik weer genieten van zon en haar stralen voelen dan zal ook ik mij weer richten op nieuwe levensdoelen.…

Ik loop naar het rechte eind Op stabiele ondergrond Waar mijn ondergrond niet verdwijnt Ik spreek uit een diepte van mijn hart Noem mijn hart klein of groot Uitgesproken door een kleine mond gekomen uit een hart in nood het bloed dat uit mijn hart vloeit de liefde dat meer en meer in mijn hart groeit prikkels van en naar mijn zintuigen…