Alle inzendingen over nooit genoeg

van twee kanten komen ze aangedreven grijs en grauw, als twee enorme kwallen ze kunnen elkaar blijkbaar niet passeren noch elkaar vreedzaam ontwijken en botsen na enkele minuten op elkaar krijg nooit genoeg van ’t kijken naar dit dampige hemelse spektakel dat wringen en dringen van vochtige luchten het uiteindelijke samensmelten tot een nieuwe…

hij legt schoenen neer als een minnaar uit verboden nachten dweept met naaldhakjes en de perfecte snit van lingerie hij likt en ik ril om verwondering, om onschuld die verdwaalt in ogen het genieten van alles dat lijfelijk past alsof het zwarte leder hem uitdagend roept, bijtgraag en nooit genoeg wanneer hij feest viert…

de ochtend komt binnen met het grote blauw in zijn handen dwaalt verder, werpt bloemen in het water en jonge schaduwen die nooit genoeg van elkaar krijgen leggen zich licht, klein en onkreukbaar ik keer terug naar het begin doe mijn ogen open, rond mij in armen als knoppen zonder tegentijd half verscholen in het kortverhaal van stollende…

echte vrijheid is die je je leven lang vermijdt die jij niet najaagt die jou probeert mee te vragen tijdens zwakke momenten je daar ongevraagd mee belaagd leg af die zware loden jas door jouw iele schouders nu nog te dragen of die veel te dunne waardoor er nooit genoeg aan warmte was als je die beide van je schouders af kunt laten…

Woorden ontdooien eenmaal uitgesproken als al het andere, alleen verzwegen bezitten ze de schijn van gelijk geluk, misschien iets anders beschreven, nooit te weinig en nooit genoeg, de hemel is vol lof van woorden en uit het stof waaruit we gemaakt zijn, het klontert aan mijn ziel en aan mijn voeten.…

genoeg De seks was geweldig het samenzijn was fijn maar ze las ook in zijn ogen: kom niet te dichtbij want jij zult nooit mijn Muze zijn…

genoeg…

Als een oude man wrijf je voeten blond haar op ongeschoren benen verontrustend geil de krulletjes van jonge schaamte bedekken nooit genoeg het gulzig aanzien van vuige gedachten je ruikt naar Goddelijk als marshmallows in het vagevuur een ketting onttrokken aan broze onschuld ween jij het wijwater brak de soutane bloost een mufheid…

Nooit genoeg kan ik je danken. Stimulator der zinnen. Prozaïsch is je stem. Akkoorden, zinderend van binnen. Neem mijn vers, vertolk hem.…

jij hebt ook nooit genoeg maar het deert me niet of het zint je krijgt niet alles, waar je om vroeg Want ik ga niet prat op een hele dikke kat die alleen nog plat ligt, op z'n gat…

Honger loopt op straat langs helverlichte ramen koopwaar dat te gapen staat gedeeltelijk verpakt in linten en wat krullen de jeugd iets uitgezakt ogen krijgen nooit genoeg van kijken naar het schaars verhullen dat een te kort rokje doet regen breekt het spel van loven en aan bieden kou verlept de passies snel de eerste druppels…

bij ik een beetje meer als jij rupsjes die nooit genoeg hebben met als inzet grondstoffen en land uitmondend in een handelsoorlog of winstoogmerken buiten proportie aandeelhouders zonder functie slechts graaien inplaats van goed doen zoals investeren in onze planeet waar we met zovelen zijn en moeten zien te overleven op een menswaardige…

En ik spreek, ik spreek nooit genoeg. Haar leven gemalen, het draait nog zot. En ik laat, ik laat ze tot slot.…

regen, zon en mooie dromen, luchten blauw maar soms ook grijs; overal zijn mensen anders, overal hetzelfde licht, overal hetzelfde zoeken, ieder op geluk gericht; avond, morgen, hete luchten, altijd onderweg naar rust, altijd vragen, altijd zuchten, nooit genoeg geliefd, gekust.…

"K Heb ook geen vijanden en vrienden nooit genoeg drink liever thuis een spa-tje dan een pilsje in de kroeg. "K Ben ook niet rijk of welgesteld sta bij de bank geregeld rood "K Laat altijd mijn hart spreken hou me voor de mensen nooit echt groot.…

Een hoop zo lang vervlogen behoeften steeds maar weg gelogen beloofde blijdschap weggestolen onder ellende weggescholen er was ook nooit genoeg van dingen die je vroeg.…

nu de woorden blijven plakken aan de watten in zijn hoofd en hij niet weet uit te leggen wat hij altijd heeft geloofd leven wegvloeit uit zijn lichaam in de voegen van het pad dat hij volgde heel zijn leven en waar hij nooit genoeg van had nu de klokken sneller tikken dan het kloppen van zijn hart en hij namen uit zijn verleden in…

Nooit genoeg kunnen en kennen. Streven naar het perfecte, dat geeft alleen defecten. Dat hou je als mens niet vol, eens eist dat zijn tol. Iets in je geeft het dan op, misschien je hart, je kop. Dat houdt dan op met werken en als je dat gaat merken, dan is het al te laat is het de stress die je verslaat.…

‘Kleine, die zo aardig praat, En zo stil te luistren staat, En op alles let, 'k Heb ontbeten, al is 't vroeg; Daarom zing ik nooit genoeg: Zang is ook gebed.’ ‘Nachtegaaltje, goede buur, Wat toch vind-je in 't morgenuur Tot ontbijt zo gauw?’ ‘Wat ik vinde, jongen lief?…

Het is genoeg!!! Met JOU valt er niets meer te winnen Hierna voel ik dan nooit meer pijn Van JOU ben ik verlost 't Is jammer dat het zo moet zijn Het leven heb JIJ mij hebt gekost Ik rust, ik rust, ik r...…

genoeg kon troosten omdat het gat in mij zich met jou verbond op alle wegen van hier tot verder nog dan Timboektoe…

genoeg, te weten met de langste nachten voor de boeg, ons weer in de realiteit te wagen, die ons in een oogwenk aan het heden overdroeg.…

want ook vinden ze vrouwen te min Dat is zoals de homofoob seks verzint En dan even later in de kroeg staan ze te pochen nooit genoeg over die homo zus en zo die er uit zag als een beau Nu ligt die arme man neergeslagen onder een boom zijn wonden te likken Hoe wreed het lot mank lopen kan…

- We weten niet waar de tijd begon, waar het einde ervan is maar we hebben er nooit genoeg van - Sterren in de duisternis van blauw tot vermiljoen cirkelen langs de eeuwigdurende spiraal steeds verder weg de echo van het verleden kan hen niet vinden onmeetbaar en niet aangeraakt door mensenhanden blijft alleen dit vergezicht onveranderd…

nee daar krijgt hij nooit genoeg van er gaat geen dag voorbij of hij zit lekker voor de buis soaps op t.v.…

jij houdt ervan dat ‘k jou verleid ik dat ‘k jouw zachte borsten voel - het trekt mij altijd naar je toe - en mannenkracht stijgt in mij hoog wanneer ik dan je schoot bevrijd ik hou ervan als lust mij wekt jij dat mijn lijf ’t jouwe bedekt omsluitend proef je mijn begeer genot in steile tuimelvlucht is voor ons beiden nooit genoeg eerst…

vallende regen is als een zomerse douche die ons het licht steelt om het in bloemen te verbergen die als tijdelijke zijrivieren groen uit de grond stromen vallende regen is tegelijk zegen en vloek voor wie het land bewerken omdat het precies nooit genoeg dan wel altijd teveel is als zij zich ter aarde stort vallende regen is in kleurrijke…

genoeg’ en hem –oh goede god heb medelijden- hem wachten koude flessen in de kroeg ------------------------------------------------------------------ de moraal: een sonnet met wijze lessen vaders laat u nimmer flessen…

ach, oude Haagse nozem op je Puch een helm verhult je wilde grijze haren je vrienden kwamen langzaam tot bedaren het is alsof de tijd jou oversloeg nog dikwijls stop je bij die oude kroeg en denkt terug aan glorierijke jaren er klonk muziek van losgebroken snaren je was er altijd zat, maar nooit genoeg je staat daar maar, verzonken in getuur…

De dode heette een stumpert en machtloos nog voor één uur, nu wordt hij op eens bevorderd tot stralend dichterfiguur; nu wordt hij aanbeên, bewierookt in lijkkrans en sonnet en nooit genoeg verheven op 't hoogste voetstuk gezet.…