Alle inzendingen over omarmen

Die in het donker Licht was, Licht is, En zijn zal Die klaar staat Om mij te omarmen Als ik aanspoel Op het strand van De eeuwigheid…

wakker gekoesterd de streelzachte huid van een slapende baby met het leven verwarmen en in liefde omarmen…

In een verlangen naar geborgenheid gevangen in het net van onzekerheid In een omarming van genegenheid benauwde het gevoel van eenzaamheid…

soms lukt het me niet in je oor te fluisteren wat ik ook luidop niet met woorden zeggen kan zodat ik je stil omarm…

omarm je vol van mededogen een mens, die leeft.…

Leef in mijn eigen wereld waar ik de stilte omarm zoek daar naar de grenzen. Maak mijn eigen keuze goed of fout zeg me niet hoe ik het zou moeten doen. Laat me in mijn waarde dit is mijn strijd zo alleen kan ik de angst overwinnen. Gevoelens gaan tonen het leven weer omarmen de onzekerheid achter me laten.…

aangedaan voel ik je pijn daarom omarm ik fijn mijn blik over je schouder kijkt hulpeloos en kouder dan ik voor jou wil zijn emoties mee willen voelen doet mijn hersens krampend woelen toch blijft niet jou zijn mij beperken voor mijn gevoel met grove vlerken omarm ik je vol goed bedoelen maar blijf je bergen in mijn armen laat me jou…

Juist als ik je wil omarmen, het haar uit je gezicht wil doen zodat we ons aan elkaar kunnen warmen, ontwaak ik uit mijn droom. Even was het weer als vroeger, maar zo zal het nooit meer zijn. Ook al lijk je soms zo dichtbij, telkens weer ontglip je mij.…

Slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht ons diepst omarmen heeft de droom omgebracht donker en zonder erbarmen zijn bloed en geslacht slaap met het donker, vrouw slaap met de nacht. -------------------------------------------------------- uit: Verzameld werk (1899-1940) Deel 1: Poëzie. Amsterdam/Bilthoven, 1938.…

In je armen slaap ik Ontwaak ik In je armen voel ik Leef ik In je armen sluit ik Mijn liefde Kom verwarm mij Verwen mij Kus mij Liefje Kom omarm mij Streel mij Bemin mij Zacht...…

ik beweeg mij nog in de ampele uren van dit oude jaar raak het nieuwe aan schrik van de draad waar nog een spanning wijst op verlichting die wij zo nodig hebben liefde en omarming woorden die bemoedigen mensen in hun doen en laten bestaan zoals zij zijn, ik kus de lucht het voelt al frisgroen staar stuntelig naar jou…

Jouw warmte Het smelten van mijn hart Jouw liefde Gedeeld op het biljart Jouw ogen Verhalen de verhalen Jouw mond Geen eind aan het verbale Jouw omarming Geeft de wetenschap Ik kom weer Langzaam??? Nee joh... Rap!!!…

Ik voel jouw warmte mij omarmen, zij vult de leegte diep in mij, ik neem 't op met volle vreugde en voel me weer een beetje vrij het steppegras wiegt zachtjes en draagt mijn gevoelens met zich mee, het waait over de kale vlaktes en waar 't eindigt: geen idee…..…

Het samenzijn was zo intens als ik er weer aan denk kan ik alleen maar gissen want veel gevoelens zal ik missen het leek alsof de wereld schudde de bliksem zich verdeelde mijn huid tintelde de hoogste sferen stoven op mij af en in die opwinding ontstond de tunnel der verleiding met als eindpunt ontlading in de warmte van omarming…

In stilzwijgende omarming waait het bos om ons heen het geurende hout verklaart aanwezig te zijn een late bosbes schrompelt weg prikkeldraad houdt ons volijverig tegen ook gewezen op beperktheid in de vrije natuur hier liggen remmingen begraven door jouw spitten zullen valkuilen ontstaan voor de meesten zullen ze verborgen blijven…

Omhels het leven Omhels jezelf Omarm de bloemen Niet drie, maar elf Omvat de liefde Vang op, zend uit Omvat de warmte En alle geluid Stuur het naar allen Naar niemand en zij Stuur het naar jou Naar hem en naar mij Zend de energie rond Die positief is Nooit was ze meer nodig Niet eerder zo'n gemis De wereld heeft je nodig Jouw warmte…

Ik wil je troosten ik pak je vast om je te omarmen de tranen komen je voelt houvast.…

Sommige mensen zoeken naar liefde zonder haar ooit te kunnen omarmen. Maar als ik spreek over jou zie ik mensen hun schouder ophalen. Maar als ze ervoeren wat ik ervaar, zouden ze alles opgeven van wat ze bezitten voor dat ene moment met jou. Omdat het iemand compleet verandert. In plaats van lief te hebben kiezen ze voor controle.…

Getatoeëerd omarm ik dat moment. De waarheid straalt hier ver vandaan. Kostelijke kenmerken bij volle maan. Typerende optiek schittert herkenbaar. Mijn ware! Waar ik blijvend naar staar. Turen terwijl wijzers het beeld beheren. Kan ik op eindeloze klanken mediteren. Passievolle melancholie bij volle maan.…

Wie de zon volgt die de zon ontmoet Die wordt verlicht die wordt verwarmt die wordt omarmt die wordt gered van de ondergang! Wie de zon volgt!!…

Tegen de wind in levert de regenzone een koude douchebeurt maar de oprechte armen warmen innig liefdevol.…

Ogen zijn de spiegel van de ziel, zegt men, denkt men, beweert men, maar ik heb in talloze ogen de meeste hypocrisie gezien, die je je maar kunt indenken ik zag er diverse vormen van afweer in en talloze verborgen mijnenvelden en slinkse boobytraps, terwijl ik, die valse zielen dieper peilend best had willen omarmen.…

Een verlangen dat identiek schijnt met gevoelens in donkere dagen door een vurige omarming.…

verdriet is die oude boerderij te strak omarmd door de hectiek van een verkeersknooppunt... gelatenheid is de quasi huislijke geur uit de branderij van Douwe Egberts die neerdaalt op de hoeve zelfs met de deuren stijf gesloten en de blinden voor de ramen jaagt de nieuwe tijd ons op de boer kan het beamen…

en lopen op het pad lak hebben aan doorgaan en niet zeuren ingewikkeld is het vinden van de balans in drift en daad de kern te zoeken van je doel de drijfveer spannen in je wir war ingewikkeld is je brein je denken je dromen hoe je draden lopen met elkaar verbonden zijn gebogen roestig recht erom erdoor er dwars doorheen mag ik je omarmen…

Vaccingewonden zullen ze omarmen. Ondersteunen, liefde schenken en erbarmen.…

Steken in mijn hart ze omarmen me buiten me uit en maken me klein Steken in mijn hart omdat wij, jij en ik zullen zijn...…

glashelder water kobaltgroene rode zee paarsblauwe kwallen ik omarm je in de wind haveloos zijn mijn woorden…

wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen heeft oog voor het talent biedt hun kansrijk ruimte tot het vinden van de weg die hen zichzelf laat zijn juist ook door te erkennen dat mekaar gelijkwaardig zijn elkaar ruimte geven vraagt voor verschil dat er mag zijn wie de jeugd inspireren wil het leven te omarmen wakkert nieuwsgierigheid…

intens rode donkerblauwe en gouden stralen in de wolken als duisternis en licht elkaar omarmen in haar ogen twinkelen vrolijke leeuweriken passie rebellie gloed hoop en verdriet minnaar en geliefde ontstijgen tijd en ruimte mythische vogels worden van binnenuit verlicht voelen de stralende omarming van de zon het lied van duizend vogels…