Alle inzendingen over onbewaakt

Onbemind en onbewaakt Door een roes van al die drank Wil ik vechten voor mijn leven Terwijl er niets te vechten valt Destructief in al mijn daden Lig ik hier vol medelij In de ochtend vol van schaamte Onbemind en onbewaakt…

de lage lucht legde een verstikkende deken neer het zoute zwijgen had zich in hun vermoeide poriën genesteld vanuit het ingesponnen web vingen ze elkaars blik in de gebroken spiegel in dat onbewaakte ogenblik wisten ze in één oogopslag wat er van hen geworden was…

Onbewaakt moment. Iets dat men niet weet, niet kent. Wordt dan bewaarheid.…

Plotseling verschijnt ze, uit het onverwachte niets, maar nu al waakt ze, zonder dat te weten, over mijn onbewaakte fiets.…

Onbewaakt ogenblik: dat is het kantelpunt val uit de tijd - ga niet gewillig heen druk de schelp aan je oor, ga tekeer tegen het doven van het licht, je eigen bloed Onbewaakt ogenblik waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen als een gulzige bij op zoek naar bloemen ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt en thuis in zijn…

Kom mensen, stop zo af en toe eens speels Op onbewaakte spoorwegovergangen; En als u naar uw einde gaat verlangen, Leg dan uw hoofd te rusten op de rails. Want zo verlevendigt u zeer beslist Het saaie baantje van de machinist.…

Sommige momenten zijn onbetaalbaar onberekenbaar onbewaakt onbepaald onbeschrijfbaar onverklaarbaar waardevol tastbaar goud zo’n moment was zaterdag Café Esprit Amsterdam Jij en ik ook ik besef dat ik met jou met ons voorzichtig moet zijn en zal zijn…

Schijnheilig flirt de zon van achter grijs grauwe wolken die middels hagelstenen hun kracht al eerder bewezen doch verleidt zij hen naar buiten te treden om dan in een onbewaakt ogenblik hen flink te verrassen…

Venus pulkt aan haar sluier Toont haar vrij, onbestemd naakt Ontbladerd in een diep licht Voller dan een arabesk of een bloem In een gestalte van rauwe rust Daar en dan raak ik verhit Ze strooit begeerte in een versleten ziel Meer dan naakt kan niet Het nu wordt een kristal Glanzend in de ronding van de borst De vloeiende lijn van de bilnaad…

het ging zo snel trillende rails falend stoplicht een trein…

Ze was blond maar voor het overige volmaakt. Ik herinner me haar zoals een dier de smaak van water, opwinding of geluk. Een resonantie in zenuwen of spieren, een licht natrillen van een draad, een afdruk van een hand op een lichaam. ---------------------- uit: 'Toendra', 2006.…

Een onbewaakte overgang brengt wonderlijk land in deze yogakring, onaangetast door stortregens van duidingen. Woorden heffen slagbomen voor even.…

fietsen over het schapendijkje links en rechts de geur van jong de o van de hoge brug geeft grazige fleur in het doorkijkje in een onbewaakt ogenblik huppelen twee veldhazen richting het spoor ik trek aan de noodrem de trein raast door…

Ze staan leeg badder-en zwemseizoen nog niet begonnen Zon heeft de aarde met prille lentevingers aangeraakt Ze vragen om wielen wielen van fietsen Kijken uit naar fietsers die een rustpunt aan deze plas zoeken Binnensmonds even vloeken want ze staan er nu wel: onbewaakt.…

In Friesland wil men wegens doodsgevaar De overweg die onbewaakt is sluiten. Straks kunt u naar mijn snelsonnetten fluiten, Maakt u daartegen s.v.p. bezwaar. Dat alle Friezen roepen: “It sil heve, Wim Overweg moet hier wel blijven leven!”…

’t Is vrijdagmorgen...nog geen snelsonnet Wim Overweg staat daar nog fraai te pronken Te laat...verzaakt...wat ben ik diep gezonken Uit schaamte kruip ik maar weer in m’n bed Ik droom...een onbewaakte overweg doemt op Te lang...daar komt Hans Mooi met in zijn hand een strop…

Een onbedoelde schrijfverwarring Is aan mijn aandacht ontsnapt Ik baarde het in mijn afwezigheid Op het onbewaakte ogenblik Toen mijn beladen woordenkraam De ziel van een dwaling verkocht En zij haar naakte vrijheid vond Tussen de tralies van het prul Lang na mijn verdwaast besef Dat zij zo niet had moeten zijn Maar ik verdedig haar bestaan…

Er is altijd iets belangrijkers Belangrijker dan ik Flitst er weleens door mijn hoofd Op een onbewaakt ogenblik Niet dat ik mij altijd stoor Aan de hectiek van alle dag Niet dat ik mezelf nou Zo laag inschatten mag Niet het geneuzel van domme mensen Dat maakt mij soms zo moe Maar het feit Dat men mij ziet En het gevoel geeft Dat ik er ook…

daar zul je ‘t hebben het is weer zover verder dan het oog reikt in een onbewaakt ogenblik van volmaakte naaktheid helder en roerloos net zo tastbaar als het blauw dat wolken omringt verdronken op een terras wortelend in een lege dorpsschool waarom zo aanmatigend? ik ben het al vergeten en rust nog wat bij een noorderzon…

Een vredige stilte schrijft woorden neer in een zacht gefluister Een omringende rust daalt over een schemeravond in een stil ontluiken Een onbewaakt ogenblik leest blinde antwoorden in een gezicht Een tedere lach gebaart een zwijgend begrijpen in het kaarslicht Mijn hunkerend hart bewaart dit gevoel binnenin, verwarmd door…

er lag iets op levers te drijven, gevuld tot overvol aan het gezond verstand met ons harlekijnen gelach spraken wij af bij het driemutsenpunt van humor, ernst en ironie betaalden goedgeluimd het gelag, als symbolische payage om de onbewaakte grens: een mensenleven over te steken het leverbootje zonk meteen, wij zetten onze jokers…

Zodat het niet op een onbewaakt ogenblik ook naast jouw bed staat.…

we hadden niets meer te verhullen het vuur ontstak door lichaamstaal wanden weken, leegte liet zich vullen kwartsext-akkoorden op ons manuaal de warmte was omhoog geschoten waarden ontstegen elke schaal circuit was even niet gesloten een zucht ontluchtte integraal de vlam ging uit was onbewaakt nu mis ik de hitte van je huid en warm…

Of heeft U in een onbewaakt moment een straf voor al die onverlaten? Stopt U oorlogen met aandrang, door onze gebeden, misschien, permanent?…

hoor hoe stilte na talloze nachten van onbewaakte woorden als een buizerd met strakke vleugels blijft hangen met weigerende tong het wisselseizoen bespiedt roerloos boven stukgewoelde grond luister naar de grote cirkels die met gekromde klauwen het fluisteren doden dagblind met de mond vol sterven hoor want ik weet…

Het was er smal en schemerig zijn hand en arm streken huid over mijn huid vertrouwd en aangenaam als van mijn lief: hoe vreemd is een vreemde in een onbewaakt ogenblik? Met hoeveel mensen intiem zou ik kunnen zijn als...…

In de diepste krochten der archieven van de abdij van Egmond aan de zee tussen eikenhout, niet te doorklieven, vond men na duizend jaar in goud op snee de beeltenis van twee beroemde Grieken gebroederlijk tezamen vastgelegd - iets waar in Ilias' hexameters geen woord, geen syllabe van werd gezegd in een schijnbaar onbewaakt moment…

En zie een reebok spichtig wegschieten een onbewaakt moment valt op slag dood.…

in een onbewaakt ogenblik, verdwijnt de dag, in grijze stille schemer lost op in niets moe van het wuiven staat stakerig stil, de kruin gekant, als een schaduw de berkenboom de heimvolle roep van de uil vervaagd in de vallende avond donkerte zweemt over schuivende wolken van waar, in zilveren baan koel en blank, de maan haar licht…

aan mondhoeken kabbelend proef ik een vloeibare wens de lucht te bevolken, te dolen langs een frisse, onbewaakte grens de ideale plek om een offer over bodemloze grond te plengen of mijn stoffig lijf uit aderkalk met gestrekte adem te lengen bij hoog mikken of laag scheren kent deze platgeslagen woestijn noch gebeitelde geboden…