80 resultaten.
Zwaar
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 93 Dik, diepzwartig zwart
Milibaren van graniet
Grijsgeslagen lagen regensluier
Uithalen van verdriet
Einder van ondeelbare nietsheden
Lamenterend gekrijs van meeuwen
Zwenken in waterwolken, in waterwolken
Daar, waar weten op spijkerbedden rust
Herinneringen zuchtend kwijnen
En mijn bloed als stroop plakt aan mijn hart
Dik, diepzwartig zwart…
Broedplaats?
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 36 Berusting zucht
uit de geur van
verse grond,
houdt het
verstilde blad
omhoog,
onophoudelijk
stroomt bloed
door de aardse
navelstreng
van tijd, ondeelbaar
uit balans,
vergeten het verdriet
dat in een
kinderbrand ontstak,
blijft het vonken
ondanks tegen=
wind en regen, een
broedplaats vindt,
te lang gezwegen
om het kleine
af…
een verhaal van alle tijden (1)
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 62 Proteus
de oude man
van de zee
drager van
alle kennis
van het verleden
het nu en
en het later
een jaloerse
minnaar gunt de
ander het licht
niet in de ogen
waakt als een
een havik over
zijn ondeelbare
beeldschone schat
de zeegod hij
rekent zich rijk
tot het aanbreken
van die noodlottige dag
waarop de lucht zich
in…
Gedoofd vuur
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 356 in liefde wil ik nog geloven
al mijn hoop zit binnen
brandend als een moeizaam vuur
dat door sterke winden lijkt te doven
verheerlijkt in alleen herinnering
wordt het als het aardse goed
te bang in een ondeelbaar hart
gehuld in een wolk van schemering
zolang de wind niet gaat liggen
speelt het duister in mijn hoofd
totdat het…
Zij
gedicht
4.0 met 6 stemmen 14.085 Wij doen ondeelbaar, hart aan hart,
maar slapen ieder onze nacht.
Haar lichaam ademt in mij voort
en binnen word ik weggedacht.
Woont daar iemand die bestaat
als zij zich sluit? Alles is
zo denkbaar in dit hoofd, ik
raak er niet in en niet uit.
Ik ken haar enkel in mijn armen,
zij houdt mij eeuwig op de tast.…
Splijtzwam
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 267 Nu ben ik volstrekt ondeelbaar
verloren in de karrenvracht
mijn liefdesleven sleept zich zwaar
op onze splijtzwam door de nacht
verval van jouw verlichte geest
hult mij in een eeuwig duister
hoor weerloos huilen van een beest
als ik onze namen fluister
leven aan de oppervlakte
van muien in geklonken zand
drijven waar ik spaanders hakte…
De milde vrijheid
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 Is er de ruimte,
gedeeld en ondeelbaar,
gewoon om er te zijn,
voor allen,
als drinkbaar water,
en omdat niemand zonder kan.…
zielsverwant
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 649 in de armoe van mijn bestaan
dook jij op in mijn dringende leven
niemand is voor iemand gemaakt
zo denkbaar in onze hoofden
wij veroorzaken elkaar
ondeelbaar in ons hart
maar slapen ieder onze eigen nachten
jouw antenne gericht op voelen en ervaren
een rode draad door onze bezieling
niet bewust gezocht
maar voelbaar één geheel
ook al…
Priemgetal
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 144 gaat zo vervelen
twee is symmetrie, geen vrijheid
van bladeren in matige wind
als door de rede wijdverspreid
die chaos in getallen ontbindt
laat me aan enige orde vastklampen
om de verwarring tegen te gaan
die ik uit mijn hoofd wil stampen
ik wil niet verdrinken in talloos bestaan
of tot strekkende leegte verdampen
als atomen van een ondeelbare…
Water
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 154 Water is ondeelbaar
zelfs één druppel blijft water
net als de zee een geheel
Zo ook het heelal met
z’n sterren en planeten
De aarde en al wat zich
daarop bevindt
een geheel in het geheel
God is als water alomvattende
alle druppels ook ik
ben van al die velen één
Zo zijn ook wij allen
ook al voelen we ons soms alleen
allen zijn en…
Wat nooit meer overgaat
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 139 Maandenlang onzeker weten,
Hunkeren naar jou die
Misschien nog ergens bestaat,
Tegen beter weten in,
Onkreukbare liefde gevat
In een gevoel van eeuwigheid,
Jij die immers deel van ons
Bent, eigen bloed, ondeelbare
Gedachten die trouw houden
Tot in eeuwigheid -
En nu het zeker weten
Dat jij nooit meer terugkomt
Dat we je voor…
Frontaal
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 123 wij zitten radicaal aan tafel
zoals onze flessen zich ledigen
in klanken tot woorden
van platgeslagen schuim
tijdens vetgerande glazen
waarmee taal onhoudbaar is
die eenmaal gesproken
monden heeft verlaten
zich nestelt in geheugen
en plooien van moleculen
verzadigd van onbegrip
in morfemen ondeelbaar
wij verlaten stellingen…
Scholen vis
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 74 aflandige wind
opende een blanco
a-vieren strand
daarboven de zon
vol ludieke ideeën
in zomerstand
ik lachte om de
creativiteit van
koud watervrees
na deze eb ben ik
gaan springvloeden met
gouden grepen uit het goede
wij stormden buien
voorbij in een
extreem calamiteiten tij
plastic letters zijn
verdronken en gezonken
in ondeelbaarheid…
“Lust en leven “
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 386 "Oh, volmaakt verlangen,
zo met de liefde verbonden,
zacht geaarde onrust,
gespiegeld in tweespalt
van beider geslachten,
woeste drift van het
ongewisse in een warme
golfstroom, geketend en
voor altijd aan elkaar
gebonden, onrustige
gedachten berustend in een
ondeelbare droom, waar
lust en leven een kunst
is van de overgave,…
Monogram
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 469 Als seizoenen vernauwen
tot een trechter met kille
duisternis moeten wij nog
hechter slapen gaan en het
licht laten schijnen over
dromen die ons benauwen,
zelf zijn we de armen die
ons weren tegen gestapeld
grauw en tegen de ondeelbare
wereld die buiten ligt te
wachten en getekend in de
nerven van doorschijnende
gedachten.…
Leven en dood
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 434 't Leven, alsmede de dood
staan heel dicht bij elkaar
Ze zijn elkaars reisgenoot
en zijn daarom ondeelbaar
Hand in hand samengaan
zonder angst zonder vrees
Erkennen elkaars bestaan
en zijn soms elkaars logés
Dood is enkel de drempel
naar ons eeuwige bestaan
Stap in de tijdloze tempel
waar ’t aardse is afgedaan
Leven is intens samenzijn…
Onvoorspelbaar?
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 154 bloot te staan aan stroomloze
barrières, de kiezels van de tijd
zich stroomopwaarts bewegen
tot aan de bron waar ze
werden gevormd, telkens
verlegd, een onbekende
nevel sluipt door de
vingers van de ondeelbare dageraad
met onvoorspelbare mozaïeken
plooit zich in een menselijke maat
zijn gedachten ongrijpbaar
voor alle statistieken…
Jij was zo anders
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 987 In jouw ogen
zag ik het heldere licht
van verlangen
naar ondeelbaar samenzijn
een vaste belofte
van onbekommerd rusten
in elkanders dromen
de ultieme vervulling…
Stippen
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 101 onze levens verschoven mee en mee
niet alleen uiteen gedreven door de grensrivier
het kolkende water slaat het verlangen naar de bodem
sleurt zonder omzien onze levens met zich mee
niet alleen de rivier hakt het ondeelbare in twee
op gescheiden oevers brengen we een dronk uit
aan de grond genageld heffen we het glas
niet alleen de tranen…
Slechts een voetnoot?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 Als ik die aanraken kon voordat
die zich neervlijen als ondeelbare
feiten op het kussen van de maan
en de zon die schijnen op de
schaduwzijde van mijn voetnoten .…
Voet-prints?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 22 bezem van de tijdswind
kwam eerder dan verwacht
als ik ergens anders aarden
kon ben ik rijk of berooid
door eigentijdse en vervlogen
symbolen gedwongen afwezigheid
dat er al iemand voor mij is geweest
voordat de werkelijkheid zoals het
het bestaan hiervoor niet eens bestond,
als ik die maken kon voordat ik mij
kan neervlijen als ondeelbaar…
Te lijmen?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 47 zelf zijn we de armen die ons
weren tegen het dreigende
grauw en tegen van ondeelbare
realiteit die buiten ligt te
wachten, verrekend in de
nerven van het wederkerende
gedachtegoed valt niet te rijmen.…
Stippen
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 88 we passeerden grenzen steeds weer
onze levens verschoven mee en mee
niet alleen uiteen gedreven door de grensrivier
het kolkende water slaat het verlangen naar de bodem
sleurt zonder omzien onze levens met zich mee
niet alleen de rivier hakt het ondeelbare in twee
op gescheiden oevers brengen we een dronk uit
aan de grond genageld heffen…
Zoals zonnen
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 56 De dood dient het tijdloos spel,
dat toeval en bedoeling,
ondeelbaar samen spelen.
Zo wisselen we onze stoffen uit,
waaruit nieuw leven kan ontstaan.
Zo ook wisselen we van gedachten,
die als energie weer verder gaan.
Zoals zonnen altijd blijven schijnen,
ook wanneer ze schijnbaar ondergaan.…
Wanneer gij niets verlangt, dan zal zij komen
poëzie
3.0 met 3 stemmen 594 dat haar heeft ontvangen,
In al de kamers van uw denkend hart;
Zij wordt het groeiend weefsel uwer ziel,
De kleur waarin gij ziet naar het heelal,
Zij zelve wordt het wiegende heelal,
Het vochtige, het zich weggevende,
Het in elkander vloeiende heelal;
O deze zaligheid van zich te geven,
O deze zaligheid, te hebben lief,
En ieder ogenblik, ondeelbaar…
Alleen de tijd als onderkomen?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 23 vergrijsd in eigen taal,
mijn plaats verkrampt in scharlaken
rood met alleen de tijd als onderkomen,
het doen te laten als opwaartse druk
van zwaartekracht als ik de teugels
in een laatste sprong aanspan van
een tijdelijke dood is opgeschort
door drukkende aardse ziel kan ik
rustig stikken, door haar ademnood
verkeer ik in het ondeelbare…
Ragfijn en dun
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 259 Geeft ondeelbaar gevoel
van er samen zijn.
Vol warmte en belangstelling
langst zo blijven leven.
Misschien is dat wel het doel.…
Geschonden poriën?
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 24 Langzaam ontdaan van
gepolijste materie en van
willekeur ontlokte zinnen
uit elke pas, werd een
film van vloeibare pixels
gevonden in de magische
paringsdans van elk mens
en dier, ondeelbaar maakten,
houdbaar ongeacht de strijd
het moest zo zijn dat wij als
passanten die de evolutie in trance
en toeval doen verbleken, oceaan…
STOP (112)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 81 synchroon de tijd
in alles samen
tegelijk leven wij
ondeelbaar handelend
van tel op tel
zijn wij steeds elkaar
van het ene moment
op het andere echter
is het anders vandaag
een stap vooruit
lijkt de een de ander
in alles wat wij doen
een slikt al koffie
als nog de ander
zijn beker pakt
lopen scheren wassen
steeds een stap vooruit…
Energetisch gat?
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 39 Het lijkt allemaal zo vreemd,
ideeën en wetten gespeend van
naam, anoniem ongrijpbaar, wie
zal weten hoe de ziel van de toekomst
er morgen uitziet, haar licht gespeend
van sterren die er zijn als het avondrood
zijn luiken openslaat, zichtbare
heerlijkheid van het groenste gras,
bloot te staan aan ondeelbare gedachten,
toen het leven…