Alle inzendingen over onderdak

Alleen in mijn gedachten kan ik wonen, niets daarbuiten geeft mij onderdak - Ook al kruipen er wormen door dit brein, en weet ik niet wat ik ben vandaag - zeiksnor of twijfelaar, misschien wel zanger zonder luisterend publiek. Er kruipen wormen door dit brein en misschien ben ik wel gewoon ziek, wie zal 't zeggen?…

dan het nest van de karekiet, instinkt als solide fundament zelfvertrouwen als onderdak op doelstelling gericht, vertrouwd het aardse slik op wuivende stengels riet wat trilt, niet wankelt in haar evenwicht, niet in de heetste zonnehitte, de zwaarste storm of de stilste stilte breekt het uiteindelijk niet, valt het terug op geloof…

In 't Oosten vangt de dag al aan In 't blauw van het Westen talmt nog de Maan Een wilgenboom met tak na tak biedt zwerversvolk kort onderdak De zwervers vliegen af en aan begroeten Zon behagen Maan met luchtig en weemoedig fluiten dat hen achteloos ontsnavelt onder 't vechten met kornuiten Druppels die sereen eerst blonken…

je keert je meer en meer naar binnen zegt hij stiller dan de stilte die je onderdak geeft rondom jezelf ik kijk hem bevreemd aan bemerkt hij het lawaai dan niet de wind alom en hoe ik alles hoor vallen het blaadje, bedekt met bedrog de rotsblokken op mijn naam, de assen van de zolder waarvan ik het beeld verdrongen heb dit…

midden- winter, blaast ons omver takken, nu kwetsbaar kaal wachten op een schone lei midwinterdonker maakt me bang geen heen, geen terug, geen dromen, wat blijft is enkel dag en dauw geen vogel in dit grijs en grauw waar maar geen einde aan wil komen 't is bijna kerst, geef mij je hand, we zoeken in het ochtendlicht een ander, veilig onderdak…

we ontdekken de oceanen onderdak voor de woningloze dichter op drift poëten reizen in het spoor van Alexander de Grote met karavanen door dorre oceanen van zand de lyricus penseelt bedwongen bergen waarlangs gerafelde wolken de dalen binnenzakken in veertien versregels dicht de sonnettenschrijver een onverschrokken reis naar de…

bejaard Met vuurwerk hopend op behouden vaart Vol vage vracht en olievaten (‘Fina’) Als nautisch lifter was het mij veel waard Al stuiterde ik als een ballerina Op zee en tropenkoorts en van de kina Zo’n avontuur van ouderwetse aard Aan boord te zijn, te lezen: Slauerhoff Alleen in zijn gedichten kon hij wonen Nooit vond hij ergens anders onderdak…

In het park onder het licht wonderlijke grond straalt een straatlantaarn duidelijk ritueel de dag werd verbijsterd, stond, bezorgt onderdak. De nacht perfekt, achtergelaten stoffig vindt vrede getekend in behoefte aan verlichting was als kind 'teruggekeerd' onaangeraakt net als wij.…

in Westerwolde staan ze bij rijen landarbeidershuisjes kleine keuterijen je herkent ze aan de krimp bij de voorkamer bredere achterkant de afdakkamer aan de andere kant onder een omlaag doorlopend dak vandaag nog wordt er vaak en graag in gewoond voorheen onderdak voor de landarbeider erbij een grondstuk voor de groentetuin met…

geheim verrieden zij geven gul de kunde aan ons door ze volgen nederig het oude spoor en laten eeuwen door hun handen vlieden aanvaarden wat het leven heeft te bieden want niets wordt gewonnen, niets gaat teloor ze voelen vormen, scheppen uit graniet gestalten waarvan niemand weet hoe oud want deze stille kunst verandert niet onder een onderdak…

Voor het slapen gaan laatste gedachte is net een straathond zoekend naar de resten van de dag tot bot ontleedt hij de weg van voorhoofd naar achterhoofd en terug snuift achter de ogen overblijfsels van beelden en voor de nacht onderdak vindt tussen de kiezen waar ik je naam maal, je woorden en smaak van je lichaam als kinderlijke angst in…

geen vreugde leeft ver van de beslommeringen het voortdurend dringen opgaan in een lichter bestaan voorzien van heuse keuzes geen dwaze eisen voor een baan en druk om te presteren geen gevechten voor erkenning een volwaardig mens te zijn begiftigd weten met talenten beperkt door mankementen maar geen zorgen meer om centen en een onderdak…

Denken dat onderdak geeft aan spiritualiteit de atheïst mag ook wakker worden in mij het vrije denken als warm verlicht wonen in een veilig huis zo spreek je nog steeds zonder autoriteit wijst een weg naar kennis en geluk zo veelkleurig en seculier als we nu zijn komen we in bloei in denken voelen handelen spiegelen we mens…

Dat is het punt: die hang naar veilig heenkomen en onderdak in warm en schemerduister samen als dat Siamese wat ik als een tatoeage op je schets, je overal mee wil bedekken, kleuren. Een onuitwisbaar souvenir van ons, wij samen in het ochtendlicht. Voor dag en dauw dat is het punt. Ja, dat. voor Jane…

zijn kwam je mij onlangs bezoeken naast me zitten op je dooie gemak uit het zelfde nest geboren doch schelen wij dag en nacht konden verhalen uit 't verleden jou niet bekoren aan zulke dingen had jij lak zal ik nu mijn dagen slijten tot de dag komen zal dat ik je weer zal ontmoeten, en niets zal verwijten zul jij dan zorgen voor onderdak…

tussen het fijnmazige en het grofkorrelige woord borrelt een drassig moeras waarin dikke taal een modderbad vindt om zichzelf vast te kunnen zuigen witte onwetende ongrijpbare woorden zwemmen in een zacht bad van zand zinnen van jou en de ander gewikt en gewogen in een benarde teil van staal onderdak en uitzicht voor schoongewassen…

Ik zoek onderdak bij de sterren en leef op het ritme van de zon en de maan. Gepassioneerd ontdek ik hemelse oorden en doorkruis onbekende stromen. Ik ga op zoek naar droomeilanden, niet wetende waar ik zal belanden. Ik reis naar woorden in mijn dromen en zeil met witte en grijze wolken mee.…

Als een rotsblok lig ik op de aarde Sinds Jean-Samuel ’t contact verbrak Ik vind bij Cagliostro onderdak Hij hecht aan Mesmers theorieën waarde Magnetiseert, iets wat mij zorgen baarde Maar tegelijkertijd een halm toestak De wetenschap hangt aan de wilgentak Zelfs Newton is niet meer van deze aarde De graaf, genezer, ziet mij vorsend aan…

Dankbaar: Wees dankbaar voor je huis en onderdak Dat voorzien is van al het nodige gemak. Dankbaar: Wees dankbaar voor kleding om te dragen Zodat je niet over de koude hoeft te klagen. Dankbaar: Wees dankbaar voor het dagelijks leven Dat door God de Heer jou is gegeven.…

Dankbaar: Wees dankbaar voor je huis en onderdak Dat voorzien is van al het nodige gemak. Dankbaar: Wees dankbaar voor kleding om te dragen Zodat je niet over de koude hoeft te klagen. Dankbaar: Wees dankbaar voor het dagelijks leven Dat door God de Heer jou is gegeven.…

Men pleit nu voor een generaal pardon Voor uitgeprocedeerde vluchtelingen. De noodopvang in christelijke kringen Is eigenlijk niets nieuws onder de zon. Misschien wordt er bij u ook aangeklopt Omdat u onderduikers hebt verstopt.…

Spreek ook jij, spreek als laatste, zeg wat je te zeggen hebt. Spreek - Maar scheid je nee niet van het ja. Maak wat je te zeggen hebt zinvol, geef het de schaduw. Kijk om je heen, zie hoe levendig alles is - Rond de dood is het leven! Waar spreekt hij, die vanuit de schaduw spreekt.…

een ware reiziger heeft geen huis hij zoekt slechts onderdak hij heeft geen doel om te bereiken hij reist om te reizen hij komt hij gaat hij ziet hij geniet hij ziet mensen hopen hij ziet vreugde en verdriet hij ziet hoe levens aan de hand van toevalligheden verlopen hij overdenkt laat en weet dat al wat hij heeft gezien z’n…

bijen zoemen in onnoemelijke aantallen om ons heen bijen hielden van het hoogveen voordat dat verdween er is een Iembarg bijenberg, bij Jipsinghuizen waar ze bij duizenden vlogen, er is daar alleen nog een café met camping over bijenkasten, -korven zetten de mensen graag in de hei, de venen om de bijen onderdak te bezorgen de honing…

sluit mijn ogen, wat hoorbaar is moet stilte gaan beloven want ze wonen hier allang ik ken mijn vrienden al een tijd soms zijn ze stil daarboven af en toe komt haat en nijd is er weer ruzie uitgebroken dan schreeuwt de een de ander dreigt met wanhoop een derde jaagt ons op en maakt de relatieve rust voor iedereen kapot ik geef ze onderdak…

Alléén in mijn gedachten kon ik eens gaan wonen maar nooit vond ik ergens onderdak Een eigen bed en huis voor mijn gemak Doch slechts onder struiken mocht ik dromen Alléén in mijn gedachten kon ik ooit nog wonen Zolang ik wist dat in de stadse wildernis in straten, parken en op banken dat onderkomen is te vinden, deert mij geen hindernis…

Die stille oude wilg, gebogen over de waterkant de bladeren volgeschreven, verkleurd en geknot door eigen hand, het houten hart gevlochten op nieuwe loten, geënt op nieuw inzicht geeft hij onderdak aan toekomstige levens, die hij daarvoor nog niet had verkend.…

snelheid door kleur en schoonheid doen vergeten in een rustig zoeven op lands wegen gingen wij op pad de bestemming bleef nog een zwart gat we zien wel hoever de wereld in ons plaatje past op de bonnefooi zijn wij gestrand aan de rand van bewoond gebied natuurlijk was er niets geen mens te zien benzine op geen kost en zonder onderdak…

Soms weet ik echt niet meer waarheen omdat mijn ziel zo weinig voelt van alle groot verblijden soms of ook van lijden dat geen naam heeft, onderdak slechts biedt aan tranen. Toch leeft er diep in mij ook hoop. Wie kent des levens grillige verloop?…

lege ogen,een grauw gezicht, gebogen over afval, geen enkele toekomst in zicht, levend tussen schip en wal, geen luxe om ze heen, geen fatsoenlijk onderdak, zo leven ze eenzaam en alleen, leren geen enkel vak, ze hoeven geen bleu-ray player of video, een magnetron laat ze koud, ze hoeven ook geen audio, alleen iemand die van hun houdt…