Alle inzendingen over ongerijmd

Maar gerijmd of ongerijmd... hij blijft altijd mijn pijn…

het later van vroeger ontbeert een toekomst aan de som van druppels ontbreekt het water er bestaat geen bos meer zonder kettingzaag het gedicht is kaal eeuwig is alleen de dood ongerijmd als gemorste koffie bij ontrafeld brood sommige winters verlangen naar een zomerjurk elke betekenis draagt een steen om de nek elk woord…

schoonheid, ze vloeit uit je ogen over mijn open lijf, ontvangend wat je ziel mij zo naakt laat zien je komt uit een landschap van meer dan wind en wolken waar het wonder van herkennen zich strekt, vanuit je slanke vingers naar mijn zielengewoel je rust blijft helder woorden schrijven, laat vogels vliegen naar een hoge lucht waar speels en ongerijmd…

Door deining immer meer weggedreven Van gewild verwachte ongerijmdheden Vloei ik over in een nooit gedacht tegendeel Van een onontdekt verlangde wandeling Die schijnt te gebeuren zonder beweging Waarin alles passeert en aangeraakt Wordt door mij en veranderd verder gaat Zonder herinnerd of weergezien te worden.…

ziet, mijn ogen vurig doen glimmen alsof het niet genoeg is, druppels geschenken uit jouw schoot mijn gebarsten onderlip doet prikkelen met bijna snode speelsheid en ongemak dat vragend naar boven pruilt raak me waar je me raken kunt en ik zal mij, net zoals jij bent ongeremd overgeven aan wat niet te stoppen valt de ongerijmde…

wanneer de avond valt het laatste licht van de dag ons wordt aangereikt wanneer we in elkaars ogen verzinken dan gaan we wereldreizen samen in volmaakte dromen als twee druppels water in een oceaan in luchtbellen die beeldig bloeien met een passie waarvan men niet meer geneest die steeds opnieuw verblindt een ongerijmde strandafzetting…

En vader die ooit op moeder deinde kon nooit bevroeden, het ongerijmde feit, dat onsterfelijkheid niet bestaat.…

Een echte clown is meestal een wat trieste man Die in de droefheid van zijn geest De mensen beelden tonen kan Die leedvermaak opwekken bij het publiek En dingen oplicht uit het ongerijmde Ze lachen dan Een clown is niet zo’n lachebek Hij is een serieuze ziel Die uit zijn innerlijk de draak steekt Met zichzelf en met het leven Die voelt…

Vermoedelijk verviel ik dan ook weer in alle ongerijmde fouten, in wat mij nu nog spijt. Wel weet nu heel zeker, ik koos wederom voor jou! Nu ben ik sterk gerimpeld, voor mijn gevoel niet oud, zelfs knagende gebreken voelen al vertrouwd.…

Wat is dit voor ongerijmdheid, de mens is toch gemaakt om te blazen en piepen of mis- schien zelfs te zingen? Niet veel is dit, dit mager leven zonder magie en tja, wat doe je d'r aan? ja, zo te leven, als ik er nog poëzie van kan maken, ja poëzie poëzie!…

breek dus een lans op dit platform om 't picturaal gedicht te eren : vertelling in kadansrijmvorm doet 't ongerijmde zelfs verteren !…

Was zij als afwezige wel bij te benen, met prioriteiten uit het ongerijmde waande hij zich in Atlantis, doof en blind - waar stilte leegte dekt en zwart straalt wit en niets rest dan ons te laten drijven tot het komen gaat als het gaan begint.…

Ergens moet je zijn ergens waar de eerste stralen van het zonlicht door de opgetrokken nevel van jouw ongerijmdheid dwalen ergens moet je zijn ergens in de sterren ergens waar je liefde passie als een zomerzoete inval de grenzen van mijn dromen evenaren alsjeblieft zeg me je naam laat het leven gebakerd door je letters…

- En gaat het vers door deze stijl het onverstand te boven, dan zoekt u onverwijld uw heil in ongerijmde strofen.…

Ik kon je zo moeilijk aankijken en verbied me nu het omkijken maar ik mag niet toegeven aan dit ongerijmde gevoel deze verboden liefde De strijker is verstreken het rotje is ontstoken het lontje van mijn hart...…

achter het klavier zing ik mijn poezie de vingers schrijven ongerijmde strofen langzaam, vaak kort maar immer om in mijn ritme te blijven ik bespeel mijn ziel laat fibratie komen en zweef ver weg naar hemelse orgelpijpen waar klanken knokken om het hoogste goed terwijl de linker vijf weer naar het aardse wil grijpen het spel…

Nu valt het wel te rijmen hoe ongerijmd veel ook voelde mijn duizend maal dank voor wat jij in mij vervulde.…

Verwrongen noten, ongerijmd, vervlogen tussen daar en hier, ergens onderweg. Ziek. Zieker. Elke minuut erger. Stoppen heeft geen zin meer, De duivel heeft je in z’n macht. Er rest enkel hoop, hoop op een mirakel. Bij leven en welzijn, zien we elkaar nooit meer. Gedane zaken nemen bij deze geen keer. Ten onder. Loeiende sirenes.…

Ik hing te hangen tussen twee eindeloze punten de aarde schoffelde wat ongerijmdheden ze trok de pij van de zuivering aan zij zaaide het onder mij uit als een lint van de twijfel mijn blik schoot vol op het stenen bed van de schuld en het tablet kleurde rood ik gorgelde wat wanklanken door onbestaande tunnels waardoor hemel…

ogen maar ben toch niet boos ik denk aan een zachte hand langs mijn wang zonder doornen was jij toch mijn roos schrijf ik nog één zin van liefde zodat je weer, bij me bent stuur me nog één beeld van jou ’t liefst in zwart of een refrein zonder eind aan het eind dat me leert wanneer jij ooit verdwijnt mijn schreeuw verstomd, mijn woorden ongerijmd…

eindstation in zicht slechts een koker vol sporen waar gewacht dient te worden de mensen en verder hun wensen talloze hokjes vol dromen en of ze ooit uit zullen komen wordt niet over gesproken een mens, een mens, een mens een trein, en af en toe een vreemde lach, daar waar die niet werd verwacht als plots iemand, die iemand bedacht met een ongerijmde…

licht wil ik einders voorbij gedreven mijn zucht verhuld in kabbelend water juventus speuren indigo dromen vol nachtviolen en langs de bedding echo’s verzaden naamletters raden in bovenaards blauw ongerijmd tijd met rijp camoufleren halfweg het water tijstromen spelen lachsalvo’s delen in aurora-rood naakt zal ik gêne voorbij…

Een vreemde, ongerijmde bedoening? God laat het Hoge Koninkrijk stralen voor de onbijbelse, levende geest, die steeds rechtvaardigheid wil behalen. Wie de Schepper vol heilig ontzag vreest, maar enkel om eigen zin zal malen, is gelijk een plechtig, niets winnend feest.…

Om publiekelijk op te vallen, iets ongerijmd te kunnen zeggen waarbij de monden openvallen, lezers unheimlich worden verwend. De sluizen staan op welkom, maar niet ieder woord mag binnenstromen. Opsommingen mondjesmaat, geen al te persoonlijke herinneringen. Verhalen, grapjes, eruditie komen grandioos te kort.…

In mijn huis hangt een klok die voortdurend doorgaat onverbiddelijk en ongerijmd beukt als een hamer op de tijd en laat mijn woorden verdwalen in de sluiers van eenzaamheid Ik zie steeds veranderingen zonder dat er iets anders is steeds de versnelling waar vertraging is in het verdwijnen van mijn ijdelheid Ergens huilt een kind het…

De vage titel ligt daar zwaargewond Het schema neemt het vele wit te pakken Een zin bestookt een afgebroken zin Een paradox ligt bloedend op de grond En humor snijdt een tweede laag in plakken De muze Terpsichore verroert geen vin De volta ramt bezeten in het rond En hoor de beeldspraak eens naar adem snakken De taal gutst uit een ongerijmd…

Vástberaden, is het je zeer geraden dat je ongerijmdheid waardeert val je keer op keer in ongenade ook al als je de nieuwe leider niet eens frustreert. Op, naar hogere sferen, trekt het, vástberaden alle twijfels zullen straks verdwijnen. Het kan zijn vuurwapens alvast laden de zon zal niet altijd stralend schijnen.…

moet worden stenen vormen de inspiratiebron steeds weer omgekeerd door werkende handen vormen om te watertanden opgeraapt en schoongeveegd vertonen ze hun huid die onbeschreven lijkt als een niet gezongen lied de snelle vliet geeft de geheimen vrij aan het einde van een lange reis de pen weerlegt het tegendeel in echo's van ongerijmde…

Maar je wil vrij zijn, houdt van het ongerijmde. Je rijmt van binnen oud en nieuw bijeen, balt je jonge clubs, verzorgt je grijze wijzen. Je leeft wel duizend levens, vecht je strijd in weer en wind. Je zingt je lied op eigen wijs tot het samen klinkt, 's avonds op de pleinen.…

Zo las hij mij de aarde voor en ongerijmd begreep ik voor het eerst waarom de laatste tijd de eenhoorn mij natuurlijk opvalt in gewoonheid. ----------------------------------------------- uit: 'De wet van behoud van energie', 2007.…