Alle inzendingen over onmeetlijkheid

Kijk terug op Leegte die mijn Leven heet En ontwaar louter Rotspunten en Onmeetbaar diepe Spleten waarin al Dat leefde moeiteloos Verdween En constateer Dat ik nooit Bestaan heb…

mijn vingertoppen glijden licht over je haren zonder verstrikt te raken het raakt me zo dicht ben je bij mijn hart vandaag zijn we meer dan een onbeduidende draad in het onmetelijke harten zijn de moeite van het redden waard…

De wereld valt op me En dan word ik door Onmetelijke zwaarte verpletterd En ' t vreemde is Dat het lijf nog min Of meer intact lijkt Waar de geest in Miljoenen snippers uiteenwaait En het Ik onherstelbaar Beschadigd is…

blijf maar nog even zoek een schuilplaats voor alles wat verdwijnt herken de lege plekken hang de metaforen aan de wilgen in het aanwassend duister blijf nog even tot de nacht haar onmetelijke armen spreidt…

waarin tederheid is wolken het maanlicht versluieren de stilte hoorbaar is in de zijden nachtlucht waarin woorden niet kunnen zeggen hoe zacht de ontmoeting is liefde is het woord wij zijn een in een onmetelijk heelal en enig voor elkaar…

Gods genade is mateloos groot voor elke berouwvolle geest zó onmetelijk ruim dat zelfs Satan vergiffenis van Hem zou krijgen indien deze zijn eigen aard vergat zich wendde naar ieders Heer.…

Je had ook nog een lege stoel en onmetelijk veel ruimte in je hart. Nooit ben ik meer weggegaan. Er zouden meer lege handen moeten zijn.…

Onmetelijk ben ik alleen Met droefheid om me heen. Waarom is alles grijs Zelfs dit aardse paradijs?…

Als het wateroppervlak Van een onmetelijke oceaan Glad als een spiegel Als ze het nodig vindt Een woeste zee Als je erom vraagt Het kleinste steentje Direct een rimpeling Soms verleidt ze je, Met al haar schitteringen, Om een duik te nemen Maar dat is slechts het oppervlak……

het bericht van jouw vinden schokt 'n natie die met hart en ziel naar je uitkeek ijskoud laat het ons achter gehuld in nevelen het gemis onmeetbaar worden we liefdevol omarmd door een nieuwe grijze dag…

Dat jaar, dat onvergeetlijke Kan nimmer keren, Dat gaf de ziel haar zo onmeetlijke Vreugd na begeren... Kus mij nog eens, geef 't onuitspreeklijke In één Vaarwel... Dan breke, wat scheen 't onverbreeklijke, ... En 't breke snel.…

Ergens, hoog aan de hemel, in deze onmetelijke nacht, ben jij op weg... ... en ik wacht...…

ik raad jou zelden goed je geest danst je woorden lopen onmeetbaar uiteen je dromen maken verderlichte sprongen je liefde blijft over ik tast in het duister ik raad jou zelden goed…

Gods onvoorstelbare grootheid vol liefderijke behoedzaamheid spreekt steeds in de dwergenwereld van vlinders en kevers onzichtbare plantjes en diertjes die ons voortdurend omringen alle eer aan Hem Wiens almacht het onmetelijke Ruim bestiert.…

de herfst is mooi en warm kleurt in tinten rood en zwamt hier en daar in stoelen een elfenbankje voor mijn lief ik zou zo graag de winter overslaan direct door naar de lente met dat onmetelijke groen in miljoenen nuances niemand in de kou laten staan…

lang geleden was er niets en toen was er opeens iets zonder ons zou niemand dat denken en ergens lijden we daaronder er wordt weer een dochter geboren in dat onmetelijke niets en we houden van haar voor altijd in een soort vrieskou van het bijna lege heelal is ook wel weer positief…

Ik blijf wel de schoolknaap die in schuilhoeken van geblaarte onmetelijk moed vergaarde en longen vol poëzie. Ik ben om het even wie maar ik adem mijn eigen aarde.…

achter maskers van dierenhuiden stromen hun herinneringen de onmetelijke vlakten de bevroren steppen de doden in de bomen het knagen van de gieren het wachten op de dooi het begraven van de skeletten de kale essentie van een ondoorgrondelijk bestaan in bemoste steppengronden…

Golven van passie in een onmetelijke oceaan van blauw en wit sla je neer op mijn kust. In heftige hitte verdamp je je lust als zweetdruppels voor de brandende zon.…

Mijn liefde voor jou is onmetelijk. Hoe zit het met die van jou?…

En soms ja soms meer lijf dan vrouw hou ik schrikkelijk van jou en soms ja soms weer een en al vrouw hou ik onmetelijk van jou en soms ja soms er is zoveel soms er is zoveel jou er is zoveel vrouw ik hou zo van jou…

op weg in het tijdloze licht op afstand geluid als richting warmte als bron kan alleen de geest zich verplaatsen onmeetbare trilling in het oneidige voorbij het einde licht,eeuwigheid ligt de bron van ons zijn schaduw is een zeldzaamheid weten overbodig…

Jarenlang vergezeld door de schijn slechts zichtbaar voor hen die het waagden te verdwalen in de onmetelijkheid van mijn ziel maar hopeloos verstrikt raakten in de spinsels van mijn brein Onvermoeibaar probeer ik letters te vangen maar mijn woorden verdwijnen onafwendbaar in de kieren van mijn leven.…

Het gapende gat gedicht vlak voor het slapengaan met een instant inzicht Je leegte zou onmetelijk groot geschreven staan je warmte onvergetelijk Hoezeer zou ik je missen op je terugkeer wachten kon ik me nog vergissen Geen zin meer in Zen denkend aan je gedachten die afvragen wie ik ben…

I En nog een ander licht stroomt van de aarde In des heelals onmetelijke gaarde Door de arbeid steeds groter. 't Is de liefde. Luister, arbeiders, naar mijn zachte monde, Naar wat ik diep in mijn hart heb gevonden, Het ware wezen van der mensen liefde.…

tijdloos op weg in het tijdloze licht als afstand geluid als richting warmte als bron kan alleen de geest zich verplaatsen onmeetbare trilling in het oneindige voorbij het eindige -licht,eeuwigheid- ligt de bron van ons zijn schaduw is een zeldzaamheid weten overbodig…

liefde is onmetelijk, ongrijpbaar, onaantastbaar en toch: is houden van LIEFDE met vlinders in je buik, met gefladder in de benen, met slapeloze nachten met: van alles verwachten. Liefde is: raar maar geef mij gewoon de liefde maar!…

Onmetelijk zijn werkelijke feiten, die geen mens kan doorgronden. Leven. Liefde is onbeschrijfelijk. Wonderen bestaan.…

mezelf in het hier van gisteren, uren en dagen berichtten wie ik was verdwenen in het schuim van een onbekend lichaam, de onmeetbare afstand schokkend geschuwd uitgespuugd door meedogenloze wijzers weerkaatst de tijd dichtgeknoopte gaten en herhalend geroep misschien leidt morgen me naar wie ik gisteren was…

Vandaag weer onderzoeken alles, weer opnieuw Een nieuw knobbeltje, ongewenst maar aanwezig Opnieuw de angst en onzekerheid weer die onmetelijk zware strijd Waarom, en hoe nu veder Red ik het weer ? of is deze strijd te zwaar Onbeantwoorde vragen, wist ik de antwoorden maar…