333 resultaten.
VIOOL
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 775 ingeslapen muzieknoot
blaast nieuw leven in
waardoor zich een
vloeiende melodie ontbloot
instrument al eeuwenoud
bespeelt zijn magische snaren
adembenemend door
al zijn eenvoud
naderend slotstuk
heftige klanken snijden
door mijn ziel
doet deze stervende muzieknoot
weer leven…
de onwetenden (2)
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 489 voluit valt het doek de onwetenden
verlaten de voorraadschuur handen bebloed
zij krijgen wanhoopsplinters over zich heen
sommigen keren op hun stappen terug
vervloeken de vlag van het vaderland
maar knielen voor de willekeur van meesters
zij ontdoen zich van hun mantel
ontbloten de borst
toch zij zijn beschaamd
al zij die onwetend zijn…
Als de nacht kilt
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 1.263 Hou me vast wanneer de dag
naar schemer drijft
de avond langs mijn lippen strijkt
met huiverende vleugels
en als het duister stilte brengt
omarm dan ook de angst
die je ontbloot in ogen ziet
want jij alleen verwarmt de kilte
de nacht is blind voor het verdriet…
Zij kierde opening
netgedicht
5.0 met 23 stemmen 65 haar ogen
schaduwden
nog licht
waar donker het
alleenrecht had
zelfs het zwart
van duister bezat
zij kierde
opening en
stroomde vol
lef binnen in wat
nooit zichtbaar
was al vanaf
de allereerste dag
hier had de
schepping zich
ontbloot zonder
pottenkijkers
uit de donkere
schoot van
het universum…
Blik op ‘t venster
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 127 in de naakte ochtend
begin je opnieuw
verstilde handen ontbloten
dragende sporen
bedekt zilverdauw
klare ogen
die terugkeren binnenin het hart
helend zacht
zijn klanken ingeprent
gedachten blijven bewaard
wat je leven zin geeft
bij daglicht…
Grasgebed
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 120 Onder de waterspiegel
krioelt een gehorzel
en ik knijp het uit mijn net
marsmannetjes en bloedzuigers
geeuwen plakkerig in de mazen
en ik zie zoals een eikel
uit de voorhuid glijdt
zo ontbloten zij stekels
en zuigers en de tandwielen
die hen aandrijven
aquatische insecten
priemen een plekje
in mijn weekdier
van een hart…
Geboorte
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 471 Het maagdelijk stof ons aller begin
Verzamelde rest van miljarden sterren
Geperst gebald tot blauwe planeet
Gaf en geeft het leven van verre
En gedreven willen wij geloven
Altijd zoekend iets van daar boven
Wat zich nimmer aan ons ontbloot
Ontgaat ons 's nachts de moederschoot…
open
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 456 mijn gevoelens ontbloot
kwetsbaar opengesteld
meteen gestorven een vroege dood
na wat jij me had verteld
toch nog steeds geen spijt
het is goed zoals het is
ik moest het gewoon even kwijt
het moest uit die gevangenis
opgekropt, weggestopt
deed het te veel pijn
nu opengelegd, niet meer verstopt
lijkt het minder te zijn…
Zij
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 228 zij zwiert haar lange rokken
tussen alle mannen door
sommigen versieren haar
doch blijft zij hen 'n dansje voor
ontbloot haar ranke schouder
terwijl zij sierlijk door 't leven glijdt
nimmer lijkt zij 'n dag ouder
beeldschoon hoe zij de dag verblijdt…
verdronken kind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 378 het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos,
zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte
het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg
voor onze voeten ontblootte de zee dit kind
in haar spiegel legde zij het neer
en even hielden wij onze pas -en onze adem in…
Hemellicht
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 160 Hemel ontbloot
zich even
-schuchter-
voor ons aangezicht.…
Voel me
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 81 ´Je raakt me´
zei ze
Warm teder fluistert
haar adem
waaiert over haar huid
tinteling op het topje
van haar vrouw zijn
´Ik wil je wel´
zei ze
Tergend
langzaam
knopje per knopje
bloot
van elk kledingstuk ontbloot
In dat ene moment
was zij alleen,
alleen maar zij,
het allermooiste
kleinood...!…
ontbloot van alle pijn
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 513 je ontkleedde je
gedachte na gedachte
ik ontleedde woorden
en gevoel
ik schrok
toen je naakt
jezelf in waarheid
aan me gaf
ontbloot van alle pijn
zag ik je jeugd
je baby zijn
na moeders schoot
je kapotte dagen
de jaren pijn
waarin je liefde
niet meer kon verdragen
samen hebben we gehaat
scherven zijn opnieuw gebroken
gelijmd…
EXECUTIE
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 1.080 ik zond hen naar de galg
voor slechts een klein vergrijp
zag wel hun splinter, niet mijn balk
ik sloeg hen met een loden pijp
verstierf hen op het plein
hun lichamen ontbloot
ik at mijn brood en dronk mijn wijn
besliste over leven, over dood
nog voor de avond
zouden ze gestorven zijn…
Windstoot ?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 142 Mijn kracht heeft mij verlaten,
rottende vruchten aan mijn voeten
wat bleef hangen, blijven onrijp,
groene ranken vergelen, dof gelaten
wacht ik op een laatste windstoot, die
als dolk mij in haard en hart zal raken,
vergrijp van dierbaar, maar ontbloot geloof,
beperkt zich tot bot gezaagde planken.…
Het grillige rood
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 156 wilde de glans
van het marmer schrapen
in een poging het dieper te raken
volgde
het grillige rood
in zijn geaderd patroon
voelde hoe het zich
warmde aan mijn handen
van weerstand ontbloot
volgde haar strijd
tegen natuur en verleden
in sprietig verloop
heb toen haar pijnen
met schoonheid gewreven
de tijd verstillend gepolijst…
Ziel
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 89 Met iedere geschreven zin
ontbloot ik een deel mijn leven
ik ben een mens die eens diep viel
en nu op zoek is naar zijn ziel
ik voer op de wildste oceanen
in iedere uithoek van de aardbol
heb ik gezocht
In iedere bergspelonk, de diepste krocht
ik heb mij dus naar het schrijven gekeerd
daarin vind ik haar zeker
alleen wat verweerd.…
Liefdesslaaf
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 64 Neem ik het alfabet mee naar mijn brief
dan is het om de letters uit te zaaien
zoals bloemen in het donker van de nacht
zodat je weet dat ik steeds op je wacht
laat ik in mijn zinnen zien dat ik je bemin
begint de hartstocht met een nieuw begin
achter de komma waar ik je laaf
ontbloot en als jouw liefdesslaaf.…
In ijskoud confronteren
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 528 ik kloosterde
dacht vrij te zijn
maar stilte kluistert
alle woorden en
ketent me aan eenzaamheid
sandaalde in een
koude pij door de
kerkers van mijn geest
kende heg noch steg
ik was er nooit geweest
heb me ontbloot
de reiniging gedaan
in ijskoud confronteren
misschien word ik een beter mens
eens moet ik het proberen…
Tijdloze traagheid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 94 daar waar stilte
spanning trekt
ontbloot leegte in
tijdloze traagheid
zijn verschijnen
hun eenparig
bewegen schokt
de werkelijkheid
door het loslaten
van de leefbare basis
in kantelmomenten
verliest bestaan
zijn pijlers en worden
perspectieven van
hun toekomst ontdaan
wie stopt dit
apocalyptisch
zwarte gat dat in
de schepping…
herfstdame
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 719 in de vlam van honger
ben je nu geveld aan
koperen geuren
je haren wapperen als een vlag
je borsten half ontbloot
en ik jouw jongen
die jou gedurfd kuste
in een hunkering van nazomer
ik heb je nooit gekend, maar
getroffen in een liefdevolle wind
een vrouw van liefde
het donker legt nu licht in onze handen…
schaamteloos lieven
hartenkreet
3.0 met 22 stemmen 1.052 nachtogend likt de
liefde ‘t hart
en warm voelt
jouw borst
jouw rillen
in catacomben lust
weidt angst
door Edens schaamte
geurt jouw schoot
slechts levenswater
baart schaduw kleine dood
in gouden schaal
reik ik mijn ziel
… ontbloot.…
Explosie
hartenkreet
1.0 met 6 stemmen 4.633 Ik ontblootte langzaam maar volledig het lichaam,
van het meisje van de frietkraam.
Wij waren gescheiden door een korte afstand,
daar aan de waterkant.
Zelfs iemand die met seks ervaring mist,
die weet wat de volgende stap is.…
Wilde beesten in een hok.
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 338 Ze gromden, ze grauwden,
de tanden ontbloot.
Ze haalden uit met hun klauwen.
Ik huiverde, ontmoeting met de dood.
Toen heb ik 't besluit genomen
om weg te gaan en nooit meer terug te komen.…
Zij appelde en slangde
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 404 ben de wereld afgegaan
sandaal en pij
zijn aangeschoten
ik wilde me ontbloten
in adams paradijs
ben er niets
mee opgeschoten
zij appelde en slangde
ving mij met oog en handen
ik viel voor haar wellustig lijf
riep de vader voor wat troost
hij was niet thuis deelde
met zijn zoon het heilig kruis
heb maria aangeroepen zij deed
in blauw…
januariavond
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 115 ze nu te fluisteren
en ik neem aan dat het een lied is
ze drinkt champagne en lacht breed
over de canapé waarop ze naakt ligt
mijn waarneming faalt niet
het is mij bijgebracht
zorgvuldig te handelen
bij het openen van een vrouw
de januariavond kleurt van grauw
naar donkerblauw
een tweede fles ligt in mijn handen
Sylvie zwijgt en ontbloot…
een suite van lijven met en zonder vitrage
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 657 onder de burka
hoe zacht ze ook mogen zijn
de grote borsten
op siliconen
het grote borsten geweld
woedt in de lijven
het gevulde hart
loopt over van gouden bergen
met zon en zoet bloed
lekker warm in bed
pijn en geen pijn tegelijk
hoe wonderbaarlijk
modieuze meiden
bijna de hele winter
ontblote nieren…
Despondent
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 110 dorst naar droogte is dodelijk geduldig
in het gehemelte van bergen en dalen
de stroom passeert schaamheden bij herhaling
vervalt tot laagte en vlakte
schuurt oevers, verzandt binnenste bochten
eindeloos en voorspelbaar in fasen
gebogen langs ontblote patronen
met sleepsporen in lichtvoetige modder
achtergelaten tijdens keren en dwalen…
Verse kansen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 192 Waar de wolken jagen
verdwijnt de laatste zon
in het natte avondrood
terwijl je zelf trager gaat
lijkt de tijd al maar sneller
onderweg naar de dood
maar tussen gister en morgen
zit wel altijd nog vandaag
als een hoopvol kleinood
want gelukkig is elke dag
toch weer een nieuwe start
die verse kansen ontbloot…
Ontwaken
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 594 Het hart nog ontbloot
stromen beelden snel terug
in verdwijnende dromen.
Vóór mij
de dag
nog leeg,
nog zonder pijn.
Wie ben ik
voor jou vandaag,
mijn bloed?
Nog voel ik
je eerste adem
op mijn buik,
mijn huid nog druipend
van verse liefde.
Nu jouw woede
mes op mijn keel,
geen geruststellende gedachte.
Of toch?…