Netgedichten

netgedicht (nr. 51.909):

Wilde beesten in een hok.

Ik heb gevochten,
ik heb geknokt
met al die wilde beesten
in een hok.

Ze aten niet, ze dronken niet,
wat ik hen ook gaf.
Tot mijn groot verdriet
werd 't een lijdensweg, een straf.

Ze gromden, ze grauwden,
de tanden ontbloot.
Ze haalden uit met hun klauwen.
Ik huiverde, ontmoeting met de dood.

Toen heb ik 't besluit genomen
om weg te gaan en nooit meer terug te komen.