Alle inzendingen over ontmoeting

in je vaarwater drijven vissen moedeloos je ontstoken ogen ontvlammen mijn wenkend gebaar op schroot tiert de gedachte zienderogen op een schotel breng je mij wilde papavers windstilte doorboort het witte vlies…

Ach, weet je wat het is ik vind je nou eenmaal heel erg bijzonder Je bent gewoon heel anders dan anderen het was dan ook meteen in een duizendste van een seconde dat ik het wist eerst proberen glashard te ontkennen dat soort dingen je kent dat wel maar naarmate de tijd verstreek en ik je wel tien miljoen keer had bekeken en naar…

er waren bijen en bier en op de grond gebroken glas treinen die naar nergens gaan niemand hier wilde ergens anders heen rond klok elf stond een meisje van steen iemand liep voorbij het viel haar niet op zij keek dwars door het spoor een overkant waar ik nooit ben geweest in de hand had ze vijf gele rozen op mijn arm zat een…

zeilen gaven een hemel aan het podium in een ruimte van lucht waar stoelen leegte kenden daarboven vaak de ouden van de dag die nu en dan de ogen naar de aarde wendden beneden zat toekomst geringd met gerucht in het gras lyrische zielen afzonderlijk bij elkaar bij het buffet leek het even een gemengd ras…

haar verlegen oogopslag toverde een warme glimlach op zijn gezicht een blos kleurde haar wangen toen zijn ogen haar kusten zachtjes ontsprong in haar hart een melodie zo teer, zo pril er bloeide liefde toen zijn hand de hare raakte legde zij die vol vertrouwen in de zijne de wind fluisterde over twee harten de zee nam zijn echo…

een avond in het licht van sterren wijde hemel, zon op ongerepte wad kokkelgeuren, vogels in liefdesvlucht onstuimige wolken in spiritvonkende ontmoeting de wind speelt met onze haren jouw ogen koesterende zonnen warme kleurenpracht omkleedt onze liefde wij in het diepste samen met de natuur in de voetstappen van deze zomer…

De lucht trilt, onze ontmoeting is nakend, gek word ik haast van ongeduld, ik kan bijna niet meer wachten Mijn hart schreeuwt om jou en wacht op een roep, op een tijdsaanduiding op een bericht, desnoods in een notendop Je vraag is nu al geen verrassing meer, het klonk me helder genoeg in de oren, het zat hem in de intonatie…

Je zit tegenover me een dubbeltje voor je gedachten je volgt mijn bewegingen ik je ogen geen idee wat je van me vindt stoer of aardig misschien wel drie keer niks Nee, daar kijk je te lief voor meestal word ik nerveus als iemand lang naar me kijkt nu helemaal niet, gek is dat af en toe kijk ik wel over je schouder naar buiten…

Twee druppeltjes water halen, twee druppeltjes pompen Meisje, als jij nou op jouw klompen loopt, loop ik wel op mijn houtenbeen dan zie ik jou wel daar, ooit, als je gaat, door mijn poortje heen...…

tot rust stil op een bank met kussens bij een huis in het hout vond ik jou je zong de woorden van vroeger woorden van ooit nooit eerder hoorde ik je stem zo zuiver zo’n zacht geluid ach lief gaat de toekomst verder of opeens achteruit…

ik ben nog even hier om je gedag te zeggen zomaar met plezier ook om mijn gedachten in je hart te leggen maar zo denken is vaak verwachten ik schrijf ze maar in wat losse zinnen weet alleen niet waar te beginnen vandaar dat ik in het donker staar beelden trekken voorbij ik hoor mezelf praten luister naar een stem wil ook stilte…

Nee, je bent niet groot, en mijn naam wist je al, ook mijn gezicht Je roept mijn naam, je hebt me nu ingehaald en je zonnebril afgezet Ik ontdek je openheid, je eerlijke ogen, gevoegd bij het vriendelijke en lachende in je gezicht Was je maar van mij lief wicht, dan waren alle dagen de ogen van de wereld alleen nog maar…

Dezelfde leegte steeds als ik anders kijk rijzen en ondergaan als vader zon dezelfde deur zacht achter je dicht gedaan in afsluitbare ruimte heb de vriend in me zelf gevonden ben te laat als metgezel.…

Een vluchtige ontmoeting, de vlinders dansten zo snel als het begon, was het weer voorbij. Wat bleef was zijn afscheidsgroet: ‘dag wolk’.…

Ze leek op Katy Perry. Sprekend. -“Het gaat helemaal goed komen met het zonnetje.” “Maar jij moet de hele dag in dit tankstation werken”, dacht ik. “Zou ‘t”, antwoordde ik als een konijn in de koplampen. -“Jazeker, u had niet getankt hè?” “Ze zegt ´u´ tegen mij”, dacht ik nog, kansloos. “Nee hoor, alleen een zak chips.” -“Pinnen?” “Dolgraag…

Ik geef het achteraf gezien wel toe dat ze me wel érg gemakkelijk om haar vinger wond ik wist gewoon niet beter dan dat ik voor haar, die mooie slanke, amper bestond Nu ik haar na zoveel jaren zag sprak zij wel tot tweemaal toe "Goh, je ziet er zo goed uit!" Nou ja zeg: ik? En als genageld aan de grond durfde ik haar niet…

Het was al half februari en buiten een winterplaatje en dit bij een verwarmd klimaat, als een schilderij van Gauguin gigantisch groot: 'Neige fondante' met sneeuw als blanke pannenkoeken in het landschap, langgerekte..., toen ik Satyam bezocht. De satsang begint. De stilte valt... De zaal is vol verwachtings-spanning. Verheven verhoogde trilling…

Je komt en gaat.. je gaat en komt.. Innige momenten verglijden.. waarom ik, waarom jij, Toeval is er niet.. het is gewoon zo.. niet meer of niet minder.…

Twee verbonden zielen ontmoeten elkaar na zoveel jaar. Lijkend als een paar wandelen zij verder dicht naast elkaar richting dromen die door jaren heen tot stand zijn gekomen. Als bekend maar ongekend, onbekend smelten zij samen.…

vaak zie ik de mens, alleen als ik hem passeer of hij mij soms kijken we elkaar aan dan hebben we iets gemeen niet altijd zijn de ogen open zeker, de leden zijn uit elkaar maar kunnen zich nog tonen als waren zij gebroken of in een vluchtig wuif gebaar groeten of hooghartig honen aan een uiterlijke rimpel herken ik iets meer in het gezicht…

II -de ontmoeting- 1889 het natuurgebied een weiland vol ganzen - afschieten of niet harde beten - in het moeras met knoeten hoe kort het leven het zusje louise neemt met dubbele treden de hoge trap – als een miskraam voor de angstvallige moeder – de wereld in brand turf van kalenberg een brede sloot met wat riet…

me een foto zien van hen beiden van achter genomen hand in hand lopend Een meisje van drie en mijn dochter, vrouw in een jurk Ook als een meisje, het tasje dat ik ooit voor haar kocht langs haar schouder op haar rug, haar blote huid bleek nog Hun haar beide bruin en half lang Niemand leidde, ze hadden elkaar beiden die dag voor 't eerst ontmoet…

keek je om naar mij of zag je die vogel daar hij vloog mij voorbij met een fladderend gebaar toch zag ik even in je ogen een tintelende glans was het weloverwogen of vroeg juist ik om een kans de hond trekt je mee zijn lijn staat al strak een rode auto toetert vrolijk, mijn gemoed is weer vlak…

Wie ontmoet ik zo meteen? Een jongen roept, 'Mevrouw Mevrouw, hier om de hoek! Komt u mee, daar is een café en u bent toch op zoek?' Hij neemt mijn hand en ik weet nu gebeurt het misschien het gaat om kansen en mensen te zien…

op een onbetreden eiland omringd door koppen met schuim in het stoom van de lavazee reikend naar consideratie je zou toch zeggen dat het hier ergens moet zijn dit lijkt op een eerdere aanbidding, op een omhelzing dichtbij het midden op een kruising van wegen ver weg van hier en de maan in het laatste kwartier…

en als we nu eens zouden zwijgen de armen stil naast ons lichaam de handen open en als we dan langer dan een minuut naar elkaar zouden kijken wat zou er gebeuren als we dan een keer per dag om mee te beginnen minstens één minuut stil zijn kijken en zwijgen naar een ander die toevallig voorbij loopt of naast je zit een mooi wonder…

de zon kaatst kermis in de hel, ze is te fel regen komt in stromen en druppels spatten hun vaarwel ik zie je staan handen op de rotsen voel je energieën gaan tot ze met het magma botsen de kern is het element, waar omheen al je atomen dromen vervallend tot een volgend sediment waarin jouw straling vrij kan komen je deelt niet in…

En weer is het het toeval dat mij op het juist moment Onverwacht en zomaar aan een wandelaar verbindt Een vrouw die ongevraagd en uit zichzelf haar lot vertelt Ontwapenende medereizigster in mijn coupé Een geval van Magic Time - voor mij echt ongekend…

het is spel je ziet hoe snel de ballen gaan de lijn voorbij punt voor jou of mij jij daar in de zon ik op mijn balkon denken aan elkaar weer gescoord, weet je wie bij wie nu hoort we vlechten paden van gedachten ontmoeten zo elkaar soms sta ik te wachten jij bent vaak wat later klaar ik steel tijd en jij vertraagt de uren we…

Even wegdromen Samen een wereld apart Onder dezelfde maan. Wanneer een nieuwe avond in alle rust kleedt verdrinkt mijn blik nog even in mooie gouden gloed Laat me dragen en voeden door deze ongeziene helderheid Een warm aanvoelende cocon voorzien van een zijdezachte glans. Het puur licht bespeelt mijn breekbaar hart met menig gekleurd…