Alle inzendingen over ontmoeting dode dichter

als ik dadelijk anders mag zijn zal je dan vast in gedachten blijven? koester je mijn ziel bekwaam en liefdevol beleef, bemin, besta verbeter je mij nooit? dan is daar de dag waarin de rest donker zal zijn en men zal buigen in het lot dat ons tekent? ooit…

verderop begane grond om niet te diep te vallen in een hoek zit kurt een liedje te lallen god vertel me waarom is de hemel zo zwaar jimi pakt zijn gitaar en breit een lijntje door janis leidt het pillenkoor niemand hoort hoe elvis belt hij is vandaag wat later de veerman neemt geen plastic geld van dikkerds in een glitterpak zijn dood…

Als ik dood ben, kàn het niet minder zijn dan pas word ik eindelijk met rust gelaten Dan pas doet de wereld mij niet meer pijn dàn pas..zullen zij aardig over mij praten Als ik dood ben, zal ik niet eenzaam zijn dan pas zal ik van liefde kunnen proeven Dan pas pieker ik niet meer over die trein dàn pas zal ik ‘t masker niet meer hoeven Als…

Onze woorden zijn het zwijgen opgelegd De mond snoert de adem die van het missen alles heeft gezegd Fragiele beelden resoneren wegstervende noten die ons verleden componeren Ik neem je mee en laat je gaan In tijdloze liefde heb ik je aan de dood afgestaan…

Mild en vriendlijk komt gij tegen ’t Bloedend hart – o dood! hoe streelt Arme strijdren, op hun wegen, Menigmaal, uw vreselijk beeld! Gij voert hen, in stiller streken. Hier gaan ze onder ’t kruis gebukt, Hier zijn ze onder het pak bezweken, Dat hun zwakke schouders drukt!…

Eerbiedig sta ik bij de plaats waar u ligt innerlijk verscheurd bij het afscheid aan uw vleselijke resten Eén voor één hebben uw vezels uit huldebetoon uw vlees laten kraaien uw laatste ademtocht geleid Nu zwijgen de lippen Stilte heerst straks ook als uw onderkaak -als was het in een verlaat afgrijzen voor de aanschijn des doods…

Plotseling zag hij een helder licht En waar kwam die wondere wijs toch vandaan Voor hem stond nu een spichtig kind Een meisje, nog heel jong, was voor hem gaan staan Zij zong hem toe over boven de wolken Waar enkel liefde bestaat, en tederheid Zij gaf hem het vertrouwen om los te laten En hij hulde zich weldra in de vergetelheid Immers,…

Bruusk weggevaagd haar Fundament Eenzaam in de krater leek ze Kafka’s Kever, weerloos op Zijn rug De laatste eisprong ver voorbij Restten haar huidhonger en dood Hij had het zo beter gevonden Zijn besluit stond immers vast Te vaak zijn schild bekogeld met Hard fruit…

Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven.…

Strooi mijn as uit op het wad. Ik spoel weer aan, ik land weer aan, zo kom ik weer in stad.…

Uw koude wassen beeltenis zal ik met 't laken zacht gaan dekken eer dat de dood in uwe trekken schaadt, wat niet te helen is. Nauw'lijks zal het u dan raken als bevreesd voor een ontwaken, want ik vrees uw oogopslag in de scheemring van de dag. Gij zijt dood...…

Dag dood, ik zie je wel, je kijkt naar me je loert naar me, je waakt over me. Je slaat toe als ik slapen zal, dan is het mijn doden val.…

" Toen kon ik om mijn lot zachtjes huilen En drong de harde waarheid door mij heen, Dat het lot mijn leven had besloten, Ik was van nu af zo dood als een steen. Levenloos en paasbest uitgedost Lig ik hier nu in mijn kist. Ik weet dat de dood zelden aan iemand voorbij gaat, En zich ook in mij niet heeft vergist.…

Een eigen visie, Rutte heeft hem wel Wie zich door IS laten recruteren Ziet hij het liefste daar ook maar creperen Ze hebben zelf gekozen voor de hel Zo denkt hij over nog te vallen lijken Op 18 maart zijn kiezers te bereiken.…

Ik rook de dood, een mysterieuze bloemengeur geen genade, je lot bezegeld de poortwachter staat er al geen retour terug wreed meedogenloos, een orkest speelde in het ritme van de duistere nacht, bejubeld door koud publiek geen wetten, geen genade het roept iedereen elk op zijn tijd, naar het onaardse land de duisternis van de nacht…

Wie kan wenen naar de vroeg vergoden Die de dood ons halen kwam? - Tranen, lief, zijn enkel voor de doden Die het leven nam. -------------------------- Vergeten liedjes (1909)…

Er vliegt een kraai naar binnen zwart ik camoufleer mij achter handen gekrijs door merg en been een klauw uit een poot vingerkootjes, kijk ze hangen donkere schaduw glijdt langs de muur ik nagel mij een rouwrand…

Daar is geen dood. Wat lewe heet, is net die op en neer as ons klein skuitjie al maar daal en klim; en wat ons sterwe noem, is niks nie meer as ons verdwyning op die gindse kim. Daar is geen dood.…

Dood is gevoelloos dus zonder gevoel, snap je wat ik bedoel? Bestraling zorgt voor dood weefsel en dat veroorzaakt pijn, snap je dat ik niet begrijp dat de dood zonder gevoel moet zijn?…

in de haren van de dienstmaagd met baleinen die een kan met verse melk schenkt speel met kleur de wind en schaduw in gordijnen het glas in lood van een half geopend raam weerkaatst haar gaan rubens ook de zachte vormen die in schaars bedekken een welkom roepen aan de meesters en gezellen in hun wijde broeken zij zijn niet dood…

in de hemel is nee je scheept mij niet af met dooddoeners van kou het klinkt zo goedkoop dat jij onherroepelijk bent ik hou haar levend in gedachtenis maar jij hebt haar nooit echt gekend dood…

We praten niet graag over de dood En toch moeten we eenmaal gaan Wijs of dwaas, klein of groot Niemand van ons ontkomt er aan. De dood hoort bij het aardse leven Maar we willen niet graag horen Dat we ons leven moeten opgeven Wanneer weten we niet van te voren.…

Ik zal mijn dood niet zien in de laatste seconde als mijn lichaam neerblijft. Ik zal niet weten hoe kracht van het liggen naar het dromen wegdrijft. Ik zal niet zijn die ik was als de dood mij leegdroomt en tot de laatste leden stijft. Maar dit verwart mij het meest: het oog dat nu leest, zag nooit de hand die nu schrijft.…

nooit ben ik alleen hij eet met me, slaapt met me zwijgt tegen me, gaapt, zet de tijd vast van mijn heen- gaan geen traan die hij daar om vergiet hij reist met mij door de dagen over zeeën van vreugde, langs vlagen van verdriet, het raakt hem niet als een giftige termiet bouwt hij heuvels in hiernadagen waaroverheen hij me zal dragen…

“De dood is dood”, sprak dezelfde man En met die woorden sloot de kist En daarmee een bron van angsten Die gek genoeg werden gemist “Wees jezelf, zegt men altijd En voor mij pakt dat goed uit Maar voor de dood is zo’n advies Een ironisch stom geluid” Sprak de vrouw met geleegde neus En de menigte knikte vaag Mensen zwegen, voelden dingen…

Er komen geen namen bij, ze gaan alleen maar dood’.…

tussen troosteloze uren kwijt ze zich tot vaagheid droomt de hemel blauw lente die zich ontbloeit tot zomer haar dood tot sprookje…

Stel nou dat de dood tegen me zegt ‘ga maar dood als je denkt nu is het goed en niet wanneer je van mij, de dood, dood moet’ Zou ik dan over een miljoen jaar nog bestaan of gewoon doodgaan als ik toch al dood zou gaan?…

Bijna is zeker: de dood zal adembenemend zijn.…

Ik ken hem van een netwerk evenement voor ondernemers en heb bij onze laatste ontmoeting een best interessant gesprek er over gehad. Nu ken ik eigenlijk niemand die enthousiaster kan vertellen over een uitvaart dan hij...... Tegenwoordig kan er ook heel veel. Je kan het bijna niet zo gek bedenken. Maar dit was toch even echt "out of the box".…