Netgedichten

netgedicht (nr. 51.599):

De dood

Plotseling zag hij een helder licht
En waar kwam die wondere wijs toch vandaan
Voor hem stond nu een spichtig kind
Een meisje, nog heel jong, was voor hem gaan staan

Zij zong hem toe over boven de wolken
Waar enkel liefde bestaat, en tederheid
Zij gaf hem het vertrouwen om los te laten
En hij hulde zich weldra in de vergetelheid

Immers, de doodsgedachte voelde zo zalig
En het meisje nam hem warmtevol mee
Hij zal zich voortaan in dankbaarheid baden
Daar waar niemand hem ziet, in een kalme zee