Alle inzendingen over onverbrekelijk

onverbrekelijk verbonden door draden geweven door tijd heen verzonden al ons halve leven gebeurtenissen gebeurd onherstelbaar geraakt onze liefde verkleurd de code gekraakt het onverbrekelijke verbroken de draden versleten anderen die opdoken nooit geweten voorbij, over en uit toch onverbrekelijk gebleken de tijd in z'n achteruit…

de liefde van een echte moeder vormt een onverbrekelijke band ook na haar dood houdt hij altijd zelfs levenslang nog stand de tijd zal haar steeds dunner slijten maar nooit nooit zal die van haar kant weten van wijken…

hij blinkt zijn diamanten in haar ring ontwerper en edelsmid hebben witgouden kunst met platina verbonden toch blijft het surrogaat als het om echte schoonheid gaat haar hand in de zijne zonder glitters en opsmuk in liefde en onverbrekelijk geluk…

Dan breke, wat scheen 't onverbreeklijke, ... En 't breke snel.…

ook al doorzie ik hem niet helemaal net zo min als hij mij in totaal toch is er die heerlijke klik die onvoorwaardelijke vriendschap die hierdoor ontstond dat voelde jij net zo diep als ik een onverbrekelijk verbond geen groter vriendschap ooit ontvangen dan die van mijn hond…

verder weg dan eerst och, en wist jij het toen al, mijn lief dat wij twee voor altijd samen zouden, voorbestemd in oude tijden en gesmeed tot de band die tot in dit leven bestaat het verbaasde mij reeds zolang, het weten in jouw ogen en de bekende tonen die je stem mij zong op warme avonden of het niet anders was geweest, zijn kon, onverbrekelijk…

Toen in de stad massa’s mensen om me heen maar nergens nergens voelde ik een grotere leegte nergens voelde ik me zo alleen En nu lopend in het bos met m’n honden om me heen zijn de volop omarmende natuur en wij onverbrekelijk samen een…

Verkoolde rest van wie, brandend, onverbrekelijk waren. ---------------------------------------- uit: 'Van eenheid de breuk', 1991.…

Onzichtbare draden verbinden jou en mij heden verleden en toekomst gevangen in een web van onverbrekelijk goud gesponnen door wat men liefde noemt al ben je ver hemelhoog toch raken mijn vingertoppen je hart, je ziel je zinnen blijf je bij me diep van binnen jouw fluisteren is de melodie van mijn bestaan schaduwzacht…

tussen jou en mij weven we broze bitterzoete draden een onzichtbaar onverbrekelijk web onze vingers glijden over de vage contouren van twee kinderen zo lang geleden een jongen en een meisje onze handen reiken naar elkaar in de broze bitterzoete draden resoneert de melancholie…

de navelstreng klopte nog in mijn hand, toen ontstond er als een wonder, een onverbrekelijke liefdesband. Kijkend in jouw nieuwe oogjes wilde ik winnen jouw vertrouwen en je het gevoel gaan geven, dat jij altijd op mij kan bouwen. Jij volmaakt nieuw mensje, door god aan mij gegeven....…

Hier breekt een rots de golven waarin jij voorgoed verdween mijn evenbeeld eeuwig bedolven onder een hart van steen in vlokken schuim stromen wij samen naar het oneindig strand en de wind schrijft onze namen als onverbrekelijke band laat mij uit je schaduw treden en zie dat ik de zon weerkaats om de allerergste reden op de allerbeste…

pastelkleurige kussens in de vorm van benen liggen als rijkgeborduurde zachte protheses om je heen jij en je zeldzame lijf vangen me in een onverbrekelijk web van dromerige beelden mijn ogen blijven haken…

jij hoort er helemaal bij zij aan zij zullen wij dwalen langs d'eeuw'ge baren grijze wolken kolkende waat'ren vuurstralen lichten weer biddend gaat 't hart tekeer in tijd vergeten zullen wij elkander heten dagen die gaan lengen - niet zonder ons - - niet zonder ons - in d'onverbrekelijkheid onzer wenk in waardigheid zal er liefde…

Door haar groeiden we samen in een onverbrekelijk lot. Jij was het meisje, lief en wonderschoon; je bent de vrouw, zacht en goed, de moeder en de minnares. Wij in voor- en tegenspoed voor het aangezicht van God.…

Rozen, ik vind u droef, Rozen, mijn tranen breken Uit ogen, die anders stroef En onverbreeklijk keken. Rozen, uw wit en rood, Fel in de lucht opbloeiend, Schijnt mij géén morgenrood Van nieuwe liefde, ontgloeiend.…

door vriendschap en vertrouwen zachtheid en kracht Eenvoud in van elkaar houden Verbinding is draadloos contact in gedachten aanwezig blijven vertrouwen en vriendschap Verbinding is een onzichtbaar koord dat verband legt tussen geest hand en hart een verbond tussen twee geliefden Verbinding slechts het woord Eenmaal gevonden Onverbrekelijk…

onverbrekelijke tijd die de dichter niets bracht dan zijn gegeven woord in het oplichtende landschap van z’n eigen Poëzie beluistert, omhelst en veracht. hier ben ik daar was jij, maak jij als bouwer van bruggen het onvermijdelijke tijdelijk permanent ongedaan?…

Ik ga mijn leven in orgieën door Van vol muziek en vreugden onuitspreeklijk, Daar 'k ál smart in losbándigheid verloor, Want dít lijf en mijn trots zijn onverbreeklijk; Wijl achter me aan een óp-zich-drommend koor, Heel 't schone lijf bewegend wild en weeklijk, Luid-feestende optocht, danst en ik dans voor - O, mijn los-voetigheid is…

Uit de graven groeien bomen die hun takken samenvlechten onverbreekbaar is hun band…

fluisterlokte door mijn oor tot in de warme onderstroom van passievolle kracht waar na een lange nacht van zien en van berouwen wij elkaar opnieuw aanschouwen geleid door grenzenloos verlangen en de passie die we delen in de veelheid van de dingen die ons leven waarde geven die in de diepte van de zielen alle twijfel groots verslaat en onverbrekelijk…

De tijd heelt alle wonden dat hoor je overal Maar je oren zijn doof voor dat soort woorden zijn gevangen in een tranendal Je toekomstbeeld valt dan in duigen er is niets meer dat je bindt Maar terwijl de tranen blijven stromen hoor je opeens jullie eigen kind Een band die jullie onverbrekelijk, samen hebben opgebouwd Dat houdt jullie altijd…

als afgestofte filmopnamen ons blijvend bij elkaar brengen als steeds weer nieuwe exposities in onze ramen van herinnering in het licht van ondergaande zon zijn zij een levende muurtekening in tegeltjes zich uitvergrotend die het verlangen naar toen wakkeren zoals ons de seizoenen van de liefde ooit van pril groen tot zonnig goud ons een onverbrekelijke…

Je woonde in haar lichaam, een onverbrekelijke verbintenis. Er waren zeldzame, tedere momenten waarop ze je in stille koestering droeg. Haar handen streelden je en geen mens of hel heeft dat kunnen verhinderen Kleine Shin, je werd in ijzige kilte werd geboren. Verdreven uit de buik van je moeder.…