Alle inzendingen over onverklaarbaar

ik roer mijn vinger door het schuim van de cappuccino dat blijft altijd achter omdat ik snel de koffie drink wat ongeduldig, een onverklaarbare haast zonde denk ik vaak dat witte schuim en lik mijn vingers af met de cacao nasmaak wat een genot eerst slurpen en dan de rand van het kopje aftasten alsof ik een vrouwenlijf betast…

Toch – steeds maar weer - en dat is onverklaarbaar, dat zinderend gebaar blijft tintelend, prikkelend. Jouw touch in dit nachtelijk uur, dwars door sleur en ijskou heen, ontsteekt in mij nieuw liefdesvuur.…

een verre donderslag terwijl thee onverklaarbaar uit de glaasjes spat verschrikte kindergezichten die angstig kijken bij het volgende weerlichten een kleine scene in een handomdraai geschapen vlak voor het gaan slapen pas veel later keert de rust weer terug als de emoties zijn gesust toch blijft die donderslag een leven lang verbonden…

Het was, altijd al zo: voorbestemd richting nieuwe tijd om onderdrukte onbewuste bewuste krachten expressief te uiten in dichterlijk smartelijk gedachte: onverklaarbaar!…

Mijn onverklaarbare angsten. Mijn wisselende stemmingen. Mijn behoefte aan erkenning. Mijn twijfel over de vraag of ik wel gewild geboren ben. Als oude man beklemt me de vraag of de kinderen die na ons kwamen zich wel door ons begrepen voelen. Worstelen ze met dezelfde vragen? Kennen wij de antwoorden? Verstaan we hen?…

Kalfjes die net na de geboorte sterven, Om onverklaarbare redenen De boeren worden in de gaten gehouden Want de kalfjes huppelen niet? Zou het wel waar zijn? Of zou dit een zeer sinistere grap zijn? Als dit zo is, dan is er zelden een meer smakeloze 1 Aprilgrap geweest!…

mijn poëzie zwemt in het abnormale gegrift in vernieuwende drift in een wereld van louter plezier schuurt het zelfs de teerste huid ik spel woorden in dagen met lange passen routineus ontdekkend in onrust woordstrelingen in het nog onbekende die geuren vormen in het onverklaarbare met al mijn vermogen en bescheiden talent maar in onverdroten…

Met jarenlang pietdebat in het verschiet houdt hij onverklaarbaar genoeg zijn gemak. Het is of die knar van commotie geniet.…

ik heb mijn reis gemaakt de schatten van werelden gezien geraakt aan de mystiek van het leven in diep geloven alles te geven de magie ervaren van verbonden zijn met omgeving en natuur die samenhang maakt in een bestaan met geest gevoel en vuur onverklaarbaarheden hebben altijd om aandacht gestreden want iedere gemeenschap…

Ach, zo’n verzuurd retrospectief maakt wat ons pijn deed beter draagbaar, al blijft het even onverklaarbaar en ook in wezen onbestaanbaar - al was je me bij vlagen lief – dat ik ons tot sonnet verhief.…

Jouw twee armen waarin ik me zo veilig voelde grepen me vast uit het niets Jouw twee handen die ik uit liefde en respect kuste stompten op m'n hoofd in om niets Jouw stem die me zo vaak gerust stelde schreeuwde dat ik op moest flikkeren Die ene avond veranderden drank & drugs jou in iets...…

waar mystiek met torens openlijk naar de hemel wijst zoekt magie het donker op en eist in onverklaarbaarheid haar macht wierrook kaarsen en gebeden brengen geesten uit het heden in contact met het verleden aarde weet zijn wetten wel maar in het magisch realisme kent één speler slechts het spel lichaam en geest zijn onderscheiden…

Dus lacht hij soms op onverklaarbare wijze. U weet het nu, zichzelf bemind voelend door de honden, die u uitlacht om hun rare fratsen en snuffelkunsten, waant hij zich thuis op aarde.…

De smalle straat de meidoorn heg het werkhuis met machines, wipzaag, schavelingen de varkensstal de boomgaard met de pruimelaren overheerlijk ijzige winters en azuren zomers waarin oorlogen som kwamen onverklaarbaar tot ze ook weer gingen auto's voor het eerst verschenen roestten als in dromen reden zich vermenigvuldigden en…

Leven onverklaarbaar verklaren. Dood als onsterfelijk ervaren. Onbegrijpelijke liefde geven. In ons tijdvak van de tijd. In ons aller eeuwigheid. Vandaag IS Hemelvaart. Vandaag en alle dagen.…

Hij poedert neuzen aan de kom en mengt zich met een klutselkwast wie moeite neemt die klopt hem vast voelt zich al roerend minder dom Want Doktor Oetker is niet zwaar `t is zuivel, water en een zakje smijt het tezamen in een bakje een ei erbij, schudden en klaar Wel jammer is als fout gespeld recepten onverklaarbaar lijken afvalligen tegen…

Als water gelijk aan of als liefde heupen streelt onverklaarbaar welig je billen je voorhoofd beweegt kun je dan ratio uitschakelen een harp horend weer aan wal stappen zonder hersenschimmen is je denken je ziel dan even ouderwets jarretel, jouw hart een babbelkous mantel of een nylon panty zeepaardje vis of ster compleet naaktheid in bestaan…

vandaag bloeit de aarde in kleurige bloembedden een stille sprei vol schoonheid omarmt de nieuwe dag de jonge blaadjes van de hazelaar ze knikken vol genegenheid naar de koerende duiven die elkaar de liefde fuiven goud versiert de randen de wolkentoppen pralen zo onverklarend zacht dat het hemelwater nog wacht de sleedoorn draagt…

hij had er een studie van gemaakt zijn dissertatie “Canis Emptor” werd wereldwijd bejubeld nog nooit had de mens zich zo in zijn trouwe vierpoter herkend maar de evolutie speelt spelletjes met de mens èn de honden, op onverklaarbare wijze verdwenen in de loop der jaren alle honden en de mens ging er steeds hondser uitzien en…

nog als zon of als diepgelegen mens raakt mijn filosofie het onverklaarbare het stagneert de kleine waarheid en verwenst de oerknal tot een evangelie het reële is mijn hand die beschutting zoekt tussen het draagvlak van jouw lendenen, het zwijgt maar drinkt gulzig uit mijn hand, het gegeven dat de dood meer leeft dan een droom zonder doel is…

Denk ik dat je terug wilt lopen maar als je komt ga zitten in mijn luie droom, trek je gedaante aan van rebellie verzet de gedachte van de overgave het geeft niet hoe gehavend het uitzicht was, verenigbaar in het spoor van onverklaarbare dingen zetting in de onwaarschijnlijkheid van de opgerolde tijd van gisteren onder een verkruimeld…

Als ik je bekijk, Zie ik wat je niet bent; Ik kijk door je heen En je verandert; Een onverklaarbare metamorfose. Als ik met je praat Klinkt er eerst verwijdering Doel van ’t spel? ’t Gaat zo. Je zegt waar je mee zit, Ik kijk, ik luister en ik zie. Als ik je begrijp Na uren proberen, Voel ik je door alles heen.…

ontleend aan een middeleeuws raam zonder bril door het leven willen gaan, enkel aan je hand, de realiteit of werkelijkheid volgend door het donker bij gebrek aan visueel vermogen waardoor het zachte licht waziger wordt en jij in verre zicht gaat staan, vergeten zijn alle onverklaarbaarheden het verheerlijkt gevoel van emotie.…

en ogen spreken onverklaarbaar zuiver…

hoe spoken een netvlies bestormen beelden schetsen, onzichtbaar zo zichtbaar dichtbij grijze onverklaarbare tijden laten de mens lijden hoofdzaak is er niet meer bij voeten wankelen door de dagen handen die verlorenheid dragen de duim, de vingers gekromd een mond die wil spreken in een herhaling tot stilte verstomd gedachten van…

Onverklaarbaar voert een liefdevolle onderstroom naar een openbaar beminnen: doordesemt menige adolescent van louche zaken af te blijven, negativisme los te weken, om te keren in het tegendeel. Je zult maar eens te horen krijgen dat je van je zelfzucht bent genezen!…

het woord winterijs vecht zich onverklaarbaar naar boven hamerende uren lang schrijf ik niet voorbij dat mooie woord terug naar bed dan maar waar een baaierd aan zinnen...…

spatten op basalt Een knotwilg is het die zijn vuisten balt Om holten die recent als ogen dienden Al half verdroogd, gedeeltelijk verteerd Is het of hij alsnog om bijstand smeekt Met een gebed dat van nieuw leven spreekt En vrees in overgave transformeert Ach, raadsel, dat de adem stokken laat De geep verbleken doet alhier gestrand Uit onverklaarbare…

bladwijzer van mijn levens encyclopedie, een onvoltooide symfonie, z’n toon verspreid tot in de onvoorziene eeuwigheid, de pool van beider wederkerige magneet, mijn tijdswind brengt wat roest, herkent de kenmerken van sleet je begeeft je naar je doel steeds verder van mij vandaan, Ik streel je echo van je lach, raak het aan,in dat onverklaarbare…

Ik voel een afstand heel klein onverklaarbaar Ik mis de lieve woordjes zo subtiel zo afwezig Is dit een spel? De betovering verbroken? duurt het wachten dan tóch te lang? Ik mis de passie in je zinnen maar als ik je aankijk zie ik hem in je ogen Is dit een spel?…