Alle inzendingen over openbaar

Geschreven gedachten, ontmoeten mensen, die welgemeend, de openheid waarderen, en echt mens, durven te zijn. De zwakheid, wordt sterkte, wanneer hij wordt beschreven. Wij zeggen ja, tegen wie wij zijn. En ik waardeer een ieder die echt hoort en luistert.…

oog en hart voor het aparte van het alledaagse in een warme lach zonder vragen succes is slechts de buitenkant geluk maakt je van binnen rijker door het geven van je open hand…

Want als je er echt voor open staat Met een nieuwe blik, en niet meteen zo licht geraakt, Dan komt vanzelf die nieuwe kijk op dingen, Een nieuw perspectief. Anders dan je zou doen maar dat is niet meteen negatief. Als mensen wat meer open zouden staan Voor alles wat een ander zegt of doet: Wat zou alles dan toch anders zijn.…

Als een vrouw haar man dreigt te verliezen kinderen hun vader zijn moeder haar zoon broers hun broer en het ligt allemaal zo open als een open wond dan kijken we ernaar behandelen we elkaar en bereiden ons voor op genezing met medisch handelen en goddelijk gebed of een natuurlijke dood Met elkaar zijn we gebet in het lijden…

Handen voor open ogen Blinddoek voor het gezicht Zichzelf onbewust lang voorgelogen Voor de middelmaat gezwicht Uiteindelijk werd gewogen Oordelend: te licht Geen liefde maar mededogen Door eenieder als verplicht Voelen heeft hij mogen Bron van dit gedicht Keek haar in de ogen Zag opeens het licht In een droom gezogen Op de realiteit…

Waarom open je hier paraplu's als je daar bloemen kunt openen? Dorstige zaadjes wachten op jou om het donker te verscheuren en de schaduw te leggen. Naakte takken, smeken kachels om nog één dag. Rivieren proberen zich de zee te herinneren en het rood droogt op handen.…

gebroken die nu zo gesloten ronddraait Open cirkels geven je ruimte om de twijfels los te laten de waarden van vandaag tot hun recht te laten komen…

Niet denken maar doen handeling schatplichtig stroomgebied van dromen rivieren ledematen bloeien kleuren boeiend naakt het praten niets in stilte alles bonzen van leven open de sluizen alle deuren open sloop de muren naamgenoot in liefde goud omrande schoonheid bloemetje voor de dorst behulpzaam neergeschreven wat er toe doet…

Nooit breekt gij meer open Dezelfde vruchten. Al uw liefde en hopen Verzinken.…

Zelfs aandelen die veel verwachting wekten Zijn nu opeens toch boemerangeffecten.…

Zij hebben zich getabberd neergezet, En zijn opeens: 't geweten! en: de wet! Gij meent ik spot? schuilt 't recht niet in de kleren? Onfeilbaar maken toga en baret.…

ik hou van transparant zei jij dus stelde ik me open beademd door de liefde blies jij leven in mijn hopen mijn horizon van zacht pastel uiteengespat als zeepsopbel…

Dribbels, en geschaar, Wapperend shirt, nonchalant gebaar Rake goals, briljante boemelaar Het nieuws is, daar en openbaar George Best, "rest", als geest van de tovenaar…

de stilte de storm beiden razen van oever naar oever op weg naar wat vergeten is wat verstild is wat nog open moet herstellen net zo lang tot klaarheid schijnt en rust mag zijn…

Ik open langzaam mijn ogen, ...en ben nog aan het rillen....…

zwervend langs de kloostermuren van de buitenwereld met gevouwen handen in afzondering heilig gezang onder kaarslicht met rozenkransen in sober samenzijn met open geloof tot de orde geroepen…

Daar ben je dan Sébastien zo prachtig en compleet Oogjes open Oogjes dicht Je ademt, niest en weet nog niet hoeveel ik van je houd hoe zou dat ook kunnen, je bent nog maar zo klein Het kan niet anders Sébastien Je moet een wonder zijn!…

mijn lichaam het is opeens zo stil alsof ik niks meer wil eenzaamheid weg? niet alleen meer is het pech? niet rustig teruggetrokken in een donker hoekje maar ook niet vrolijk of blij geen liefde en geen pijn?…

Zij vouwt zich open Haar slaap: een licht labiele lauwte. Haar gewillig gebinte. Eerder dan een geeuw Kondigen haar billen aan Dat zij wakker wordt. En dan haar oogwit: sneeuw In de ogen van mijn leeuwin.…

Ik ben een napraatpapegaai, ik ben een open spiegelrond, des Eeuwigen gesproken woord, het hapert in mijn stamelmond.…

Ik lees je gedachten, ik zie je gezicht, je mond soms open, weer dicht, spreekt. En ik hoor wel, maar luister niet, want je gezicht zegt genoeg... Verdriet.…

zacht open ik de gordijnen leg zo een zonnestraal naast je op het kussen als je ontsluimert en de dag zich laat zien in jouw ogen zal ik er niet meer zijn maar ligt mijn morgengroet nog warm op je lippen…

Mijn wereld is open voor jou, door jou, trouw. Onze wereld.…

als de wind gaat liggen en de kou uit de lucht is dan breekt de hemel open door jouw stralende lach die het laatste ijs als sneeuw voor de zon doet smelten…

O God, bewaar mij voor der zonde vloek, En schrijf mij niet in 't somber dodenboek: Is in het blanke pergament des levens Niet ergens, achterin, een open hoek?…

Het gevoel is breed en licht ik dans van geluk mijn dag kan niet meer stuk ik kijk naar de zon en naar het felle zicht ik zie de wereld opeens in een compleet ander licht.…

nacht plaveide het vertrouwde spoor stenen die jouw voetstap absorbeerden niet te betreden zonder licht voor mij ik draalde bij wijd open deuren sneeuwde stil mijn wintertuin…

De hemel scheurt open en loost al zijn water de aarde ontvangt en zit met de kater.…

achter gesloten ogen fluistert de wind sprookjes over liefde eigen stijl geeft er een kleurtje aan morpheus draagt met open armen nieuwe melodieën aan…

Met mijn mond open teken ik wat ik hier zie als voorstelbare.…