Alle inzendingen over openbaar

de geur van hars het ruisen van de bomen een tuin vol hemelsleutel open in de wind van rode hulst en ruwe bolsters van wat kastanjes en een zoekend kind…

grenzen blijven achter het veld ligt open je ademt ruimte elke stap geeft tijd om verder te lopen dan je eigen horizon…

zij is open als de zee ze haalt het uit het blauw van mijn ogen zoals het zilt door haar navel stroomt en vissen in haar benen zwemmen ze zal nog moeten leren te zijn zoals ik haar zie…

vroeger speelde ik het leven maar de ernst haalde me in nu het donker blijft omhullen ben ik veilig binnenin daar wee moedig soms gedreven in gedicht ik open mij…

dronken stappen knarsen het grind door een tuin zonder bloemen adem stokt van de dreun van een hand aan de klink de deur gaat open de rest op slot…

Een stille kracht doet alles open bloeien... Gods schepping is een wonder!…

op beter blijven we hopen en de deur staat altijd voor je open…

In een ziel gesmolten in het water liggen we Met de ogen wijd open zoenen we Vanavond in een lichaam gesmolten ademen we elkaar in....…

ik staar op een blinde muur die alle licht opslorpt maar de muur heeft alles in de gaten gelukkig gaat de deur nog open zodat op zijn minst mijn gedachten kunnen ontsnappen…

voor even is de hemel gesloten waad ik door witte duisternis bid in aardse termen waarom doet gij niet open weet dat ik hier eenzaam zit…

Zoek telkens naar je blijven, bloei de winter zo eventjes door jezelf in de vrieskou als een geiser De drang om open te zijn naar het licht komt van de wortels die groeien uit je spreng.…

Een paard deed open, 't bleek al ras dat zij de merrie Christmas was.…

doe open! ik wil je vinden en de deur achter ons sluiten…

Loop snel naar boven, en open je ogen voor de orkaan Sandy ze weer sluit.…

Vanuit het zwart kwam donkerblauw gevolgd door groen langzaam werden ze lichter de kleuren die ik zag door gesloten ogen bij het openen scheen de zon…

het uitzicht was nooit voor even open meestal door en door gesloten maar heel soms heel even gaat het gordijn omhoog de vlakte ligt voor je ga ja…

met gesloten ogen open ik mijn ziel om weg te trippen uit dagelijkse walmen richting wuivende palmen zodat donkere dagen voor even vervagen…

niet langer in staat te voelen hoe schoonheid groeit open bloeit met liefde stoeit dwing ik mij in het alleen zijn zonder herinneringen omvat de eenzaamheid die het sombere uitvergroot…

toch was het goed de intelligente lockdown strenge regels waarschuwing cimbalen voor de dood met een roos die open bloeit in de onsterfelijke harten vasthouden tot de avond ochtend wordt…

Opeens, tussen het hier en nu Begon zij te zwerven Ze merkte het zelf niet eens Het was al even na elven In deze zelfverzonnen tijd Raakte ze haar zinnen even kwijt En dat allemaal plotseling en tegelijkertijd…

Dan gaat een wereld voor me open.…

Ik kreeg opeens een shot adrenaline Die rush ging als vanzelf, puur intuïtie Een solo uit het niets - geen exercitie Pure magie, da capo tot al fine…

Onbewust bewust worden is bewust onbewust zijn maakt geen verschil wat maakt wie wie maakt wat wat is onzin onbestaan bestaan datdit ditdat dicht open nee ja .. .…

karpers zoenen aan de vijverpond traag bevaren gouden schubben met open mond de cirkels rond tot malse regen kringen maakt van rimpels die weg deinen een houten bank staat eenzaam leeg als 't paartje is verdronken of schuilt het onder bladerdak al weer met open monden tot mijn bomen kruinen buigen en stille regen mijn verdriet…

Door het open raam Verhult zich nog een keer Om onze slapende lichamen Totdat de zon op komt Glimlachend waait de wind weg...…

Een open boek is zij, een open hof, en in de crypt haar smarten.…

Amos had de dood verbloemd geroken en vluchtte voor de naderende nacht met open ogen in de open pracht: een wilde roos en vorstelijk ontloken. O, die appelgeur, dat blond gestruiveld haar, die lachjes kroezend om de rozemond – hoe zou het zijn als men daar honing vond? hoe kwamen zij verduiveld tot elkaar?…

Dan zie ik opeens een punt waar de wegen van mijn leven zich kruisen en niet verder gaan. Het licht van de morgenzon laat mij zien dat er meer wegen zijn die door mijn leven lopen. Je moet alleen open staan voor je dromen in het leven dan droom je zo een eind weg.…

pijnloos pikken maar eenzaam als aalscholvers als de rotte tanden die men koelt bij de maan het witte water de koude kraan die open monden spoelt…

samen kwam aan de kliffen tot aan het lage land veeg je ogen open en zie de zee hoor haar ruisen het is ok…